Γεννιέσαι αγκαλιά με έναν αριθμό. Ένα νούμερο που από καιρό σε καιρό αλλάζει και σηματοδοτεί κάτι άλλο. Μια την ταυτότητά σου και μια τη σειρά σου σε κάποιον πίνακα. Μια τα χρόνια σου και μια το ύψος του τραπεζικού σου λογαριασμού.
Αριθμοί και νούμερα καθορίζουν την ύπαρξή σου. Σε άγουν και σε φέρουν. Σε αναγκάζουν και σε μοιράζουν. Αποτελείς κι εσύ μέρος συνόλου αριθμητικού και το παιδί σου επίσης. Οι γενιές που θα έρθουν κι εκείνες που έφυγαν. Κι όλο δημιουργείς νέους αριθμούς ώστε να ταΐσεις τη ματαιότητά σου που κι αυτή με νούμερο μετριέται.
Κι όλο μετράς, μετράς, μετράς. Τα χρόνια και τις μέρες και τα λεπτά και τα λεφτά. Τα ύψη και τα βάθη. Τα κοστούμια και τις τσάντες. Τα κιλά και τα κυβικά. Τις κάρτες, τα ποτά, τα τσιγάρα, τις θερμίδες, τα σπίτια, τις ηλεκτρικές συσκευές και προβατάκια, πριν κοιμηθείς. Γκόμενους και γκόμενες και φίλους καλούς, μα και λιγότερο. Δουλειές, δουλειές, πτυχία και κορνίζες.
Κι όλο μετράς και σε μετρούν και τους μετράς και περνούν τα χρόνια και μετράς στιγμές. Στιγμές και ώρες συνδεδεμένες με τα χάπια σου. Κι η δικτατορία των αριθμών, συνεχίζεται. Αεί.
Όσο κι αν πασχίζεις ολόκληρη ζωή να γίνεις όλο και πιο μικρός αριθμός, με στόχο πάντα την πρωτιά, στο τέλος δεν μένει τίποτα παραπάνω από έναν αύξοντα, σε μια ληξιαρχική πράξη. Αυτή είναι η κληρονομιά σου, Άνθρωπε.
Αριθμοί και νούμερα καθορίζουν την ύπαρξή σου. Σε άγουν και σε φέρουν. Σε αναγκάζουν και σε μοιράζουν. Αποτελείς κι εσύ μέρος συνόλου αριθμητικού και το παιδί σου επίσης. Οι γενιές που θα έρθουν κι εκείνες που έφυγαν. Κι όλο δημιουργείς νέους αριθμούς ώστε να ταΐσεις τη ματαιότητά σου που κι αυτή με νούμερο μετριέται.
Κι όλο μετράς, μετράς, μετράς. Τα χρόνια και τις μέρες και τα λεπτά και τα λεφτά. Τα ύψη και τα βάθη. Τα κοστούμια και τις τσάντες. Τα κιλά και τα κυβικά. Τις κάρτες, τα ποτά, τα τσιγάρα, τις θερμίδες, τα σπίτια, τις ηλεκτρικές συσκευές και προβατάκια, πριν κοιμηθείς. Γκόμενους και γκόμενες και φίλους καλούς, μα και λιγότερο. Δουλειές, δουλειές, πτυχία και κορνίζες.
Κι όλο μετράς και σε μετρούν και τους μετράς και περνούν τα χρόνια και μετράς στιγμές. Στιγμές και ώρες συνδεδεμένες με τα χάπια σου. Κι η δικτατορία των αριθμών, συνεχίζεται. Αεί.
Όσο κι αν πασχίζεις ολόκληρη ζωή να γίνεις όλο και πιο μικρός αριθμός, με στόχο πάντα την πρωτιά, στο τέλος δεν μένει τίποτα παραπάνω από έναν αύξοντα, σε μια ληξιαρχική πράξη. Αυτή είναι η κληρονομιά σου, Άνθρωπε.
