It's Party time!?

Θυμάσαι εκείνα τα πάρτυ που κάναμε παλιά; Με ροκ στη διαπασών και μπύρες. Να καπνίζουμε μανιωδώς λες και δεν θα καπνίζαμε ποτέ ξανά. Να καβαλάμε μηχανάκια τρικάβαλο και να τρέχουμε στον Λαγανά για ένα σφηνάκι κίτρινη τεκίλα.

Ξενύχτια για διάβασμα και το λεωφορείο για το σκολειό που όλο το χάναμε. Το πρωινό κονιάκο στο Καφενείο, χειμώνα. Τρέξιμο μετά μες στις λάσπες να μπούμε από πίσω στο προαύλιο, μην μας τσακώσει η διευθύντρια.

Τα μπιλιάρδα στου Στράτου και οι ώρες οι ατέλειωτες στο στρογγυλό της πλατείας. Τα μπουγελώματα και οι έρωτες. Εκείνοι οι ανυπόφοροι έρωτες που μας τρώγανε τα σωθικά και που τώρα φαντάζουν της πλάκας.

Η βαθειά φιλοσοφία για το μέλλον του μάταιου τούτου κόσμου και οι καταλήψεις. Οι φωνές, τα γέλια, τα κλάματα, τα φιλιά, οι εκδρομές, τα τραγούδια, οι κοπάνες...

Ξέρεις τι μου λείπει πολύ; Ένα πάρτυ! Ένα αληθινό πάρτυ! Με μουσικές δυνατές και ξύδια. Και μια "σούπα" με τη βέσπα, να ματώσει το γόνατο. Ένα πάρτυ, με όλους εκείνους που πέρασαν, έφυγαν, ξαναγύρισαν, έμειναν εκεί, δεν γύρισαν ποτέ. Ένα πάρτυ, μια μπύρα κι ένα τσιγάρο. Απλά...

To video, από το συγκρότημα των παλιών φίλων και συμμαθητών, ΣΟΚ. Πάντα με κάνει να δακρύζω, από χαρά και λύπη μαζί.

Alleluia!

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες τέλειωσαν. Τα κύματα των τουριστών αρχίζουν να εγκαταλείπουν τις ακτές μας, αφήνοντας πίσω τους, μόνο τα βρώμικα σημάδια τους και κάτι cents. Το καρπούζι έχει φτάσει "μία κλωτσία", τουτέστιν είναι πάμφθηνο, και συνήθως άνοστο. Ο Άγιος -μεγάλη η Χάρη Του- είναι στη Θύρα Του και το νησί στο ζενίθ της τουριστικής κίνησης. Αύριο που θα βαρέσει το "καμπανάκι" και θα τα μαζέψουν και οι πανηγυριτζίδες, το Ζάντε θα επανέλθει σιγά - σιγά στους γνωστούς του ρυθμούς, με τους ξένους τουρίστες να σουλατσάρουν και το Φθινόπωρο προ των πυλών.

Όχι, κανένα παράπονο δεν κρύβουν τα λόγια μου επειδή "φεύγει" το καλοκαιράκι και καμία στεναχώρια διότι για εμένα -και για πλήθος ζακυνθινών- το καλοκαίρι τώρα αρχίζει! Δεν υπάρχει ιδανικότερος μήνας από τον Σεπτέμβρη για διακοπές, ακόμα κι αν δεν έχουμε τη δυνατότητα να ταξιδέψουμε εκτός του στενού κλοιού των ακτών μας.

Η πολλή δουλειά έχει φύγει, ο καιρός παραμένει καλός, κάποια χρήματα έχουν μείνει στις πούρσες μας -λίγα ή πολλά- και αρχίζουμε να χαλαρώνουμε και να απολαμβάνουμε κι εμείς επιτέλους, τις παραλίες μας!

Πάντως, αν μπορούσα να πάω διακοπές, τη Βραζιλία θα επέλεγα και την προτείνω ανεπιφύλακτα! Αν μη τη άλλο, γιατί να μην στηρίξεις οικονομικά ένα κράτος, του οποίου το σύστημα υγείας, καλύπτει τα έξοδα της επέμβασης αλλαγής φύλου, που θέλει να κάνει ένας πολίτης; Αυτά είναι κοινωνικές παροχές του Κράτους, όχι τα εκπτωτικά κουπόνια για αγορά βιβλίων από την Εργατική Εστία (τα οποία στην ουσία τα έχουμε πληρωμένα χρυσά)!

Σκέφτομαι δε το δικό μας χάλι -και στην Υγεία- που για να σου γράψει ο γιατρός του ΙΚΑ ένα φάρμακο, πρέπει να περιμένεις ώρες στην ουρά και μου έρχεται να βάλω τα κλάματα! Μην μιλήσω για τις εξετάσεις, που πρέπει να στις γράψει ο γιατρός, να τις κάνεις έξω, να τις πληρώσεις και μετά να ξαναπάς στο Ίδρυμα για να πάρεις ένα ποσοστό από τα έξοδα που έχεις ήδη κάνει.

Βέβαια, αν τα χρήματα που σου παρακρατούνται από το μισθό σου κάθε μήνα, τα έδινες εσύ σε μια ιδιωτική ασφάλεια, ώστε να σου παρέχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τέτοια προβλήματα θα ανήκαν στη σφαίρα του φανταστικού. Αφήστε τα φάρμακα ειδικής κατηγορίας, που είναι απολύτως αναγκαία για να κρατηθεί στη ζωή ένας ασθενής αλλά μέχρι να ξεπεράσει την γραφειοκρατία των Ασφαλιστικών Ταμείων, να αποφανθούν τα τζιμάνια για το πόσο απαραίτητα είναι τα πανάκριβα αυτά φάρμακα και να τα προμηθευτούν, πεθαίνει πριν προλάβει να τα χρησιμοποιήσει.

Μετά από όλα αυτά λοιπόν, πως να μην με εντυπωσιάζει το Σύστημα Υγείας της Βραζιλίας, που στην τελική, δεν έκανε και τίποτα παραπάνω από το να καλύψει μια πολύ συγκεκριμένη ανάγκη, των πολιτών της. Υπερβολικό; Ίσως! Εμάς ας μην μας κάνουν ανάλογες παροχές, μπορούν τουλάχιστον να μας εξετάζουν οι γιατροί όταν χρειάζεται, χωρίς να μας λένε "έλα καλύτερα στο ιατρείο μου";

Αλλά ξέφυγα από το θέμα και δεν κάνει... Καλές διακοπές ήθελα να ευχηθώ στους Ζακυνθινούς και σε όλους τους κάτοικους των τουριστικών περιοχών, για τους οποίους επιτέλους, αρχίζει το καλοκαίρι... και χωρίς επιδότηση!

Εντελώς Άσχετο: Έσπαγα το κεφάλι μου τόσο καιρό, να καταλάβω το κρυφό νόημα πίσω από την συναυλία του Γιάννη Πάριου τις προάλλες, στο νησί μας. Τελικά αποφάνθηκα: Για να τραγουδήσει ζωντανά στη Νομαρχία το σουξέ του "Το πουλάω το σπίτι".

Άσχετα Σχετικό: Απόψε στα Νταμάρια της Λιθακιάς, θα δούμε Νιόνιο Σαββόπουλο & Θανάση Παπακωνσταντίνου. Θα είναι κι ο εξαιρετικός μουσικός, Γιώτης Κιουρτζόγλου μαζί τους. Ελπίζω να μην είστε κουρασμένοι από τα ψώνια στο πανηγύρι και να μπορέσετε να έρθετε κι εσείς...

Σχετικό με το άσχετο: Ένα τηγανάκι αντικολλητικό, δεν πρόλαβα να μπω να πάρω! Κόλλησα στις ντουμάνες και στα είδη προικός. Σκέφτομαι να αιτηθώ στο Λιμενικό Ταμείο, να βάζει τα κατσαρολικά στις μπροστινές θέσεις της παραγκούπολης ώστε να έχουμε άμεση πρόσβαση.

Παιδιά τέρμα το χόρτο, βγήκε τριπλό ΡΑΠΟΡΤΟ!

Φαινόμενα μαζικής υστερίας και κατάθλιψης. Απειλές για αυτοκτονίες, νευρική ανορεξία, αλκοολισμός, χρήση ψυχοτρόπων ουσιών κ.ά., παρατηρήθηκαν ως εκδηλώσεις στερητικού συνδρόμου, λόγω της έλλειψης του περιοδικού ΡΑΠΟΡΤΟ, τους τελευταίους μήνες.

Ευτυχώς, οι συντάκτες του περιοδικού, μας λυπήθηκαν και έδωσαν στην κυκλοφορία τριπλό τεύχος του περιοδικού, ώστε να έχουμε να διαβάζουμε!

Σπεύσατε να προμηθετείτε αρκετές ποσότητες, ώστε να μην ξεμείνετε πάλι στο μέλλον!

Υ.Γ. : Φήμες που κυκλοφρούν σχετικά με το ντοπάρισμα των Ελλήνων αθλητών στο Πεκίνο, λόγω έλλειψης του περιοδικού, εξετάζονται από επιτροπή που σύστησε η ΔΟΕ και η οποία απαρτίζεται από ειδικούς επιστήμονες καθώς και εμπορικούς αντιπρόσωπους.

Αυτό που λέμε Casta Diva...

Είναι πραγματική Τύχη να έχεις καλούς φίλους και δεν έχω παράπονο, είμαι ευνοημένη και σε αυτόν τον τομέα. Πέρα όμως από τις "βαρύγδουπες" ή "κιασαδόρικες" εισαγωγές, θέλω με τούτο το πόστο να ευχαριστήσω έναν καλό φίλο που είχε την ευγενική καλοσύνη να μου χαρίσει κάποια βιβλία. Είναι πραγματικά το καλύτερο δώρο που μπορεί να μου κάνει κάποιος κι όμως, πολύ σπάνια μου συμβαίνει. Αντιθέτως, δωρίζω πολύ συχνά βιβλία σε φίλους και συγγενείς και το θεωρώ ιδιαίτερο και σημαντικό, αφού με βάζει στη διαδικασία να επιλέξω κάτι που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του άλλου και φυσικά αυτό δεν είναι πάντα εύκολο!

Μεταξύ λοιπόν, άλλων ενδιαφέροντων τίτλων, ο καλός φίλος μου έστειλε το βιβλίο της Αλεξίας Κουλούρη, "Με στόχο τον Ωνάση - Στοπ καρέ του παπαράτσο Δημήτρη Κουλούρη", το οποίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ, του συμπατριώτη μας Διονύση Βίτσου. Κι αυτό ήταν από τα βιβλία που θέλησα αμέσως να ξεφυλλίσω αφού πέρα από το ίδιο το θέμα, η φωτογραφία του εξώφυλλου -η οποία απεικονίζει τον μεγιστάνα να διαβάζει ανέμελα την εφημερίδα του, επάνω στη θαλαμηγό του- με τράβηξε σαν δυνατός μαγνήτης.

Παρατηρώντας την αργότερα, στο εσωτερικό του βιβλίου, ένοιωσα πως η φωτογραφία αυτή που είχε καταφέρει να τραβήξει ο Κουλούρης, είναι η πιο χαρακτηριστική, η πιο αντιπροσωπευτική που έχω δει ποτέ μου. Είναι μια εικόνα που χωρίς να ξέρεις ποιος είναι, μπορείς να το καταλάβεις. Είναι 100% Ωνάσης!

Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να μειώσω την αξία των υπόλοιπων φωτογραφιών, που εμπεριέχονται στο βιβλίο. Άλλωστε και να ήθελα, δεν θα μπορούσα αφού είναι όλες εξαιρετικές. Εξαιρετικές όμως και οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από τις εικόνες, τις οποίες -με λιτό κι αυθόρμητο τρόπο- μας αφηγείται η κόρη του γνωστού φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφος, Αλεξία.

Ο Κουλούρης, φαίνεται πως είχε γίνει η σκιά της οικογένειας Ωνάση αλλά η σχέση τους ήταν ισορροπημένη αφού το κάθε μέλος έπαιρνε αυτό που ήθελε από αυτήν. Και τα πράγματα ήταν εντελώς καθαρά και ξάστερα, όπως θα έπρεπε να είναι σε κάθε σχέση!

Αυτό το ταξίδι στο χρόνο που μας χαρίζει η Αλεξία Κουλούρη, το βρίσκω πολύ όμορφο κι ας έχει εκείνη την γλυκόπικρη γεύση της νοσταλγίας ή της επιθυμίας η οποία ωστόσο, είναι εντελώς μάταιη...

Οδηγός Αντιμετώπισης του Παραθεριστή Γείτονα

Το καλοκαίρι και ιδιαίτερα τον Αύγουστο, οι περισσότεροι Έλληνες κάνουν διακοπές. Ειδικά οι κάτοικοι των αστικών κέντρων. Εγώ όμως δεν κάνω διακοπές το καλοκαίρι. Ζω σε επαρχία και μάλιστα σε νησί. Μια συνειδητή απόφαση αφού ήθελα ένα -κατά τη γνώμη μου- καλύτερο επίπεδο ζωής. Έχω όμως να αντιμετωπίσω το εξής φαινόμενο: τους συντοπίτες παραθεριστές. Εκείνους που κάθε Πάσχα κι Αύγουστο, επιστρέφουν στα νησιά και στα χωριά τους, μακριά από την τρέλλα της καθημερινότητάς τους. Μια τρέλλα όμως που την μεταφέρουν στους τόπους καταγωγής τους, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.

Επειδή αντιμετωπίζω έντονα το πρόβλημα του γείτονα παραθεριστή, κατέγραψα τρία κλασσικά προβλήματα και τρόπους αντιμετώπισής τους, δοκιμασμένους και αποτελεσματικούς. Ελπίζω ο μικρός αυτός οδηγός, να βοηθήσει κι άλλους που υποφέρουν από την ίδια μάστιγα...

1. Ηχορύπανση

Το Πρόβλημα: Ο γείτονας βάζει τέρμα τα σκυλάδικα από τις 8 το πρωί. Φωνάζει και χαχανίζει ασταμάτητα, όλες τις ώρες της μέρας. Βρίζει το σύστημα που είναι σάπιο και δεν του επιτρέπει να πάει κάπου αλλού διακοπές. Στο κινητό του λέει στους φίλους πόσο τέλεια περνάει στο χωριό του πατέρα του. Και άλλα.

Τρόποι αντιμετώπισης:

Σχέδιο Α: Ζητάς ευγενικά να περιοριστεί η ηχορύπανση γιατί έχεις μικρά παιδιά (αν έχεις), δουλεύεις πολλές ώρες και εξηγείς με τον καλύτερο τρόπο πως οι ώρες κοινής ησυχίας ισχύουν και στην επαρχία.

Αποτέλεσμα: Αρνητικό. Σκασίλα του, του γείτονα για τις δικές σου ανάγκες. Είναι διακοπές και θεωρεί πως έχει δικαίωμα να κάνει ότι θέλει όποτε το θέλει.

Σχέδιο Β: Βάζεις τέρμα την μουσική την ώρα που ξέρεις πως κοιμάται. Τι πως το ξέρεις; Αφού κάνει ησυχία, λείπει ή κοιμάται. Τσεκάρεις αν είναι το αυτοκίνητο από κάτω και αν είναι κάνεις όση περισσότερη φασαρία μπορείς. Θα σου στοιχίσει για μια μέρα την ξεκούρασή σου αλλά αξίζει τον κόπο.

Αποτέλεσμα: Μέτριο. Για μία με δυο μέρες μαζεύεται αλλά μετά το ξεχνάει και κάνει τα χειρότερα.

Σχέδιο Γ: Ξεκινάς τις δολιοφθορές. Ξεκινάς από τα λάστιχα του αυτοκινήτου. Αν δεν συνετισθεί του κόβεις το καλώδιο της κεραίας της τηλεόρασης και σε εξτρίμ καταστάσεις, κόβεις το καλώδιο παροχής ρεύματος.

Αποτέλεσμα: Καλό. Τουλάχιστον για μια εβδομάδα, δεν θα σε ενοχλήσει. Αλλά επειδή συνήθως κάθεται ένα μήνα και ίσως αρχίσει ξανά τα ίδια, υπάρχει και σχέδιο Δ.

Σχέδιο Δ: Ξεκατίνιασμα. Αρχίζεις και τους βρίζεις, τους πετάς στην αυλή βρωμόνερα. Αφήνεις σκουπίδια κάτω από το παράθυρό του. Τον κουστομπολεύεις δυνατά, κάνοντας σχόλια για την εμφάνισή του, το αυτοκίνητό του, το τραπεζομάντηλό του και ότι άλλο σου έρθει στο κεφάλι. Δεν είναι ανάγκη να τα λες αυτά σε κάποιον άλλον, μπορείς απλά να προσποιηθείς πως μιλάς με κάποιον στο τηλέφωνο.

Αποτέλεσμα: Εξαιρετικό. Του έχεις μιλήσει στη γλώσσα του. Μαζεύεται και δεν σε ενοχλεί μέχρι να φύγει. Μετά πάει στην Αθήνα και λέει πόσο χωριάτης είναι ο γείτονάς του και πόσο τον ζηλεύει που ξέφυγε από την επαρχία και κατάφερε να ορθοποδήσει στην Αθήνα, αφού έχει καταφέρει να δουλεύει ταμίας σε σούπερ μάρκετ και μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, έχει τον μισθό του, ενώ εκείνος ζει απομονωμένα στο νησί και δεν έχει την δυνατότητα ούτε τον Τερλέγκα να δει ζωντανά. Για εσένα βέβαια, μετράει μόνο το αποτέλεσμα.

2. Κατοικίδιο

Το πρόβλημα: Ο γείτονας έχει σκύλο. Στο διαμέρισμα τον έχει μέσα στο σπίτι και τον βγάζει για κατούρημα 5 φορές τη μέρα. Στις διακοπές, το αφήνει να απολαύσει την φύση της αυλής του γείτονα, ο οποίος είσαι εσύ.

Τρόποι Αντιμετώπισης:

Σχέδιο Α: Ζητάς ευγενικά να μαζέψει το κατοικίδιό του, που χέζει στην αυλή σου και κατουράει τα λάστιχα του αυτοκινήτου σου. Του εξηγείς ήρεμα πως δεν είσαι υποχρεωμένος να μαζεύεις τις ακαθαρσίες του σκύλου του και πως για τον ίδιο λόγο εσύ δεν έχεις δικό σου κατοικίδιο.

Αποτέλεσμα: Σκατά, παντού.

Σχέδιο Β: Μαζεύεις σε μια σακούλα τις ακαθαρσίες του σκύλου του και του τα κρεμάς στην εξώπορτα.

Αποτέλεσμα: Μέτριο. Για δυο - τρεις μέρες, κρατάει το σκύλο δεμένο στην αυλή του. Μετά τον αμπολάει να χαρεί τη φύση...

Σχέδιο Γ: Μαζεύεις με το φαράσι τις ακαθαρσίες του σκύλου του και τις πετάς στην αυλή του.

Αποτέλεσμα: Καλό. Βέβαια σε κατηγορεί πως δεν αγαπάς τα ζώα και πως είσαι παράξενος αλλά για μια εβδομάδα, έχεις καθαρή αυλή. Αν είσαι τυχερός, ίσως και για δυο εβδομάδες.

Σχέδιο Δ: Απλώνεις τις ακαθαρσίες του σκύλου, το αυτοκίνητό του, την πόρτα του και το παράθυρό του.

Αποτέλεσμα: Εξαιρετικό. Αν αντέξει τη βρώμα και δεν φύγει, έχεις καθαρή αυλή για όλο το υπόλοιπο διάστημα της παραμονής του. Βέβαια γυρνώντας στην γειτονιά του, θα σε κατηγορήσει που τον φθονείς γιατί έχει σκύλο και γιατί αυτός κατάφερε να ξεφύγει από την επαρχία ενώ εσύ ξέμεινες εκεί στο χωριό και χωρίς σκύλο!

3. Φοβού τον γείτονα και δώρα φέροντας

Το πρόβλημα : Ο γείτονας έρχεται για διακοπές! Από την πρώτη κιόλας μέρα σου κάνει επίσκεψη και σου φέρνει και δώρο: Μια εξάδα ποτήρια χυμού από τον Βασιλόπουλο. Τον πληροφορείς ότι υπάρχει και στο νησί Βασιλόπουλος και παθαίνει σοκ με την εξέλιξη της επαρχίας. Αρχίζει και ρωτάει για τους άλλους γείτονες και να κουτσομπολεύει. Μετά από λίγο σου πετάει: Βρε Μαράκι (πουχου), πότε θα κάνεις πάλι από εκείνους του ωραίους κολοκυθοκεφτέδες που είχες κάνει πέρυσι; Όλο το χειμώνα τους ονειρεύομαι! Σε επισκέπτεται σε τακτά χρονικά διαστήματα και ειδικά τις ώρες του φαγητού. Στρώνεται στο τραπέζι ενώ σου λέει "έχω φάει αλλά ένα μεζέ θα τον δοκιμάσω, από τα χεράκια σου" και μετά απαιτεί να του δώσεις λίγες ντομάτες από τις δικές σου που ωραιότερες δεν έχει φάει, λίγο κρασί από το δικό σου γιατί τα εμφιαλωμένα είναι ξεπλύματα, μερικά λεμόνια γιατί τα δικά σου μοσχοβολάνε και σίγουρα ένα κοτόπουλο δικό σου ντόπιο που έχει να φάει από πέρυσι κι έχει μπουχτίσει το ΜΙΜΙΚΟΣ.

Τρόποι Αντιμετώπισης:

Σχέδιο Α: Αποφεύγεις ευγενικά τις επισκέψεις. Την ώρα που έρχεται, σηκώνεσαι και φεύγεις προσποιούμενος πως έχεις δουλειά.

Αποτέλεσμα: Αρνητικό. Στην έχει στημένη κι εσύ δεν μπορείς να τον αποφεύγεις μονίμως. Άλλωστε του μυρίζει το φαγητό σου την ώρα που μαγειρεύεις και με το που θα ακούσει μαχαιροπίρουνο στο τραπέζι, τσουφ σου εμφανίζεται φάντης μπαστούνης.

Σχέδιο Β: Για μια εβδομάδα τρως εκτός σπιτιού. Μην σκέφτεσαι τα έξοδα! Είναι ίσα με αυτά που γλιτώνεις από το φόρτωμα του γείτονα και της οικογένειάς του, βεβαίως βεβαίως. Αποτέλεσμα: Μέτριο. Με το που θα καταλάβει πως είσαι σπίτι, θα έρθει να σου ζητήσει ζάχαρη, καφέ, ντομάτες, λεμόνια, αγγούρια, σκόρδα, κρεμμύδια, κρασί, λάδι και ό,τι άλλο του κατέβει στο κεφάλι. Γλιτώνεις μόνο το πλύσιμο των παραπάνω πιάτων.

Σχέδιο Γ: Κλείνεσαι για λίγες μέρες στο σπίτι και δηλώνεις ασθένεια. Καλύτερα κάτι επίπονο και κολλητικό όπως π.χ. γαστρεντερίτιδα. Αποτέλεσμα: Καλό. Θα γλιτώσεις αρκετές μέρες από την ενοχλητική και φορτική παρουσία του αλλά θα πρέπει να κάτσεις κλεισμένος στο σπίτι.

Σχέδιο Δ: Γίνεσαι αγενής. Ό,τι και να σου ζητήσει δεν του δίνεις. Λες πως δεν έχεις, σου τελείωσε. Όταν σου θρονιάζεται στο τραπέζι, δεν του βγάζεις σερβίτσιο και δεν του δίνεις ούτε νερό να πιει.

Αποτέλεσμα: Αρκετά καλό. Σε θεωρεί κακό χωριάτη, άξεστο και απολίτιστο και φορτώνεται στον απέναντι γείτονα. Γυρνώντας βέβαια στο σπίτι του, λέει σε όλους πόσο άσχημα του φέρθηκαν στο χωριό του και πως πάνε εκείνες οι παλιές, καλές εποχές που ο κόσμος έδινε και το φαΐ του στον γείτονα. Θα αποδώσει το γεγονός, στην ζήλια σου που αυτός ξέφυγε από την επαρχία κι άνοιξε το μυαλό του, σε αντίθεση με εσένα που ξέμεινες εκεί.

Καλή επιτυχία!

Μαχμούντ Νταρβίς

"Θα επιθυμούσα να διαβάζομαι ως ποιητής και όχι ως αγωνιστής" Μαχμούντ Νταρβίς

Η κηδεία του Παλαιστίνιου ποιητή, σήμερα στη Ραμάλα για να μπορούν να επισκέπτονται τον τάφο του, όσοι το επιθυμούν. Ο ίδιος κρίνεται ανεπιθύμητος στα Ισραηλινά εδάφη -αν και γεννήθηκε στην Γαλιλαία- ακόμα και μετά θάνατον.

I Come From There

I come from there and I have memories

Born as mortals are, I have a mother

And a house with many windows,

I have brothers, friends,

And a prison cell with a cold window.

Mine is the wave, snatched by sea-gulls,

I have my own view,

And an extra blade of grass.

Mine is the moon at the far edge of the words,

And the bounty of birds, And the immortal olive tree.

I walked this land before the swords

Turned its living body into a laden table.

I come from there. I render the sky unto her mother

When the sky weeps for her mother.

And I weep to make myself known

To a returning cloud.

I learnt all the words worthy of the court of blood

So that I could break the rule.

I learnt all the words and broke them up

To make a single word: Homeland.....

http://www.mahmouddarwish.com/english/index.htm

Viva la vida!

Τον τελευταίο καιρό, ακούω κατά κύριο λόγο άσχημες ειδήσεις. Είτε σε διεθνές, είτε σε εθνικό είτε σε τοπικό επίπεδο. Οικονομικά προβλήματα, πολιτικά σκάνδαλα, οικολογική καταστροφή, αιματηρές επιθέσεις, ψυχάκιδες που σκοτώνουν χωρίς προφανή λόγο, αρρωστημένα ρεπορτάζ, φρικαλέα εξώφυλλα, ασθένειες, "ολυμπιακό πνεύμα" στο Πεκίνο -οξύμωρο ακόμα και ως διατύπωση αυτό. Αιφνίδιοι θάνατοι γνωστών ή συγγενών, γεροντική άνια και γενικά: μαύρη μαυρίλα πλάκωσε...

Ε λοιπόν κουράστηκα! Βαρέθηκα! Μπούχτισα! Δεν θέλω να ακούω άλλα μαύρα μαντάτα. Προτιμώ να απολαμβάνω τα καλά μαντάτα όπως το γεγονός ότι και σήμερα βγήκε ο ήλιος, μπορώ να ανασάνω, είμαι γερή και δυνατή, έχω κοντά μου ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν, η θάλασσα παραμένει -σε κάποια σημεία- κρυστάλλινη και δεν έχω κανένα πρόβλημα κάλυψης των βασικών μου αναγκών!

Όχι δεν θεωρείται τίποτα από τα παραπάνω δεδομένο πια. Το μόνο δεδομένο είναι ότι υπάρχει αρχή και τέλος. Το μόνο δεδομένο είναι ότι όλα ρευστά είναι, γι' αυτό αφήστε με στον κόσμο μου, μέσα από τα προβλήματα της καθημερινότητας και τις συμφορές που ακούω από παντού, έχω δικαίωμα ακόμα να ευχαριστώ τη Ζωή για τα δώρα της.

Το ίδιο εύχομαι και σε εσάς!

Για τη Φιορούλα, ρε γαμώτο!!!

"Πλανάται πλάνην οικτρά", όποιος νομίζει ότι δεν ασχολούμαι πια με την αγαπημένη μου Φιορούλα!

Δεν θα προσπαθήσω να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα, απλά θεωρώ υποχρέωσή μου να αναφερθώ περιληπτικά στους λόγους της απουσίας της Φιορούλας, από τα πόστα μου. Αν και, οφείλω να ομολογήσω, πως στο παρελθόν μου έχει χαρίσει απίστευτες στιγμές δόξας και καταξίωσης, δίνοντάς μου ερεθίσματα από την πολυσύνθετη καθημερινότητά της.

Ο βασικός λόγος έλλειψης Φιορούλας λοιπόν, είναι το γεγονός πως ήθελα λίγο να την αφήσω στην ησυχία της, να ζήσει τους έρωτές τις. Ο ένας μετά τον άλλον, πήρανε την κάτω βόλτα και δεν ήθελα να θεωρηθώ υπεύθυνη πως με την σάτιρά μου την γλωσσόφαγα την γυναίκα! Μεταξύ μας, χειρότερα πήγαν τα πράγματα στον ερωτικό της τομέα, αφότου σταμάτησα να καταγράφω τις περιπέτειές της!

Άλλος λόγος είναι ο φόρτος εργασίας και των δυο μας και ιδιαίτερα της Φιορούλας, που εργάζεται στον τουριστικό τομέα. Τέτοιες οι απαιτήσεις της δουλειά της ώστε έχω να την δω πάνω από μήνα! Μην απορείτε πως τα καταφέρνω και επιβιώνω, στην πραγματικότητα φυτοζωώ... Από την άλλη, τόσες ώρες που δουλεύει το κορίτσι και να γράψω πόστο γι' αυτήν ούτε που θα το διαβάσει και δεν έχει και τόσο γούστο αυτό αφού λατρεύω τις αντιδράσεις της, μετά από την ανάγνωση πόστων που αφορούν στην ίδια! Δεν θα έχει δηλαδή πλάκα.

Όπως και να έχει, επειδή σήμερα το πρωί την άκουσα πολλή πεσμένη στο τηλέφωνο και δεν θέλω με τίποτα να φαντάζομαι την Φιορούλα ψυχομπουκωμένη, της αφιερώνω με λατρεία αυτό το πόστο και το τραγουδάκι παρακάτω και της εύχομαι ολόψυχα καλή δύναμη! Καλοκαίρι είναι θα περάσει! Που θα μας πάει;;;

Φιορούλα μου αγαπημένη, αν διαβάσεις αυτό το πόστο σε καλώ να κόψεις αμέσως τη δίαιτα! Κινδυνεύεις να χάσεις πόντους από τον δείκτη νοημοσύνης σου και να πάρεις και στο λαιμό σου τα παιδιά σου (αυτά που πρόκειται να κάνεις, εννοώ)! Μετά από σχετικές έρευνες, οι γυναίκες με μεγάλη περιφέρεια, είναι πιο έξυπνες και κάνουν εξυπνότερα παιδιά! Οι ειδικοί λένε πως όσο μεγαλύτερη η διαφορά μεταξύ στήθους και περιφέρειας, τόσο πιο έξυπνη η γυναίκα. Κατάλαβες μωρό μου; Είσαι διάνοια σου λέω! Απλά το οξυζενέ, σε κάνει λίγο παραπάνω "ξανθιά". Αυτό είναι όλο και σταμάτα να τρέφεσαι μόνο ντομάτα κι αγγουράκι!

Και μην ξεχνάς: ΖΗΤΩ ΤΑ ΜΠΟΤΙΤΣΕΛΙΚΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!

Ηλιοβασιλέματα...

Λατρεύω το ηλιοβασίλεμα!

Εκείνη την ώρα που ο ουρανός γιομίζει χρώματα. Από κίτρινο απαλό μέχρι κόκκινο της φωτιάς και βιολετί. Η ομορφότερη παλέτα άλλωστε, είναι εκείνη της φύσης. Μόνο μέσα σε αυτήν μπορείς να βρεις όλες τις αποχρώσεις του κάθε χρώματος. Όπως το πράσινο. Αρκεί μια ματιά σε ένα τοπίο με δάσος για να πείσει και τον πιο δύσπιστο. Δεν υπάρχει πράσινο που δεν θα το βρεις στο δάσος!

Λατρεύω το ηλιοβασίλεμα!

Να επιστρέφω από τη θάλασσα, με αλάτι στο σώμα και εκείνη τη γλυκιά κούραση να κάνει τις κινήσεις μου αργές, νωχελικές. Να οδηγώ μηχανικά και να ακούω αγαπημένες μουσικές. Αργά να τσουλάει το αυτοκίνητο αλλά να θέλω πάντα να φτάσω πριν εξαφανιστεί το χρώμα από τον ορίζοντα. Να μπω μέσα στο σπίτι με την εικόνα του κόκκινου στα μάτια.

Χαλάρωση στον καναπέ της βεράντας. Τα άστρα μόλις έχουν φανεί στον ουρανό κι εκείνη η πανέμορφη εξάντληση να με κρατάει δέσμια, λίγα μέτρα έξω από το μπάνιο. Αρνούμαι να διώξω τη θάλασσα από πάνω μου. Καθυστερώ βρίσκοντας προφάσεις. Να, όπως τώρα! Αντί να είμαι πλυμένη και μοσκοβολισμένη, καθυστερώ γράφοντας τούτο το πόστο, έτσι για να κρατήσω λίγο παραπάνω την αρμύρα επάνω μου. Λες και δεν θα ξανακολυμπήσω ποτέ!

Αν δεν νυχτώσει καλά, να δω όλα τα άστρα καθαρά στον ουρανό, να δω και το φεγγάρι ψηλά, δεν ρίχνω γλυφό νερό επάνω μου. Πείτε το παραξενιά ή τεμπελιά, διόλου δεν με νοιάζει! Και μετά, όταν ξαπλώσω το κρεβάτι μου να κοιμηθώ, θα νοιώθω πλήρης και γαλήνια και για λίγο, ευτυχισμένη. Γιατί η πραγματική ευτυχία, δεν μπορεί παρά στιγμές να διαρκεί αλλιώς δεν έχει γούστο...