Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Σήμερα πάμε στον Άγιο Λύπιο!


Στην εθιμοτυπική επίσκεψη στο σπίτι των θείων, απόγευμα Κυριακής του Πάσχα, συνάντησα τη νόνα μου μετά από κάμποσες μέρες. Χαρούμενη ανάμεσα σε κάποια από τα παιδία της, τα εγγόνια της μα και τα δισέγγονά της, ίδια και απαράλαχτη εδώ και κάμποσα χρόνια. Λες και ο άνθρωπος, όταν γεράσει, μένει στάσιμος. Δεν αλλάζει πια.


Ευχαριστημένη που έζησε άλλο ένα Πάσχα, έκανε το σταυρό της κι έλεγε "Δόξα συ ο Θέος! Να μ'αξιώσει και του χρόνου..." Άλλες φορές πάλι, μας λέει ότι βαρέθηκε να ζει 85 χρόνια και πως θα ήθελε να πεθάνει, να πάει να βρει τον άντρα της, τον Μπάμπη. Συχνά την πειράζουμε και της λέμε πως δεν τον αφήνει ούτε πεθαμένο να ησυχάσει. Θα πάει να τον βρει για να του κάμει φαωμάρα, όπως όταν ζούσε. Κι αυτή, μια γελάει και μια θυμώνει με τα πειράγματά μας.


Βρήκα ευκαιρία να την "ξεμοναχιάσω" αφού προσφέρθηκα να την γυρίσω εγώ στο σπίτι της στο Ψήλωμα, το βραδάκι. Στη μισή διαδρομή μου ευχόταν "του Χριστού τα καλά". Στην υπόλοιπη διαδρομή, προσπάθησα να της αποσπάσω κι άλλες πληροφορίες για το πανηγύρι του Αϊ Λύπιου, που θα γίνει κι εφέτος τη Κυριακή του Θωμά.


"Τι με σταυρώνεις πάλι με τον Αϊ Λύπιο; Ούλα στα 'χω 'πωμένα!", μου φώναξε ενώ επέμενα να μου πει καμία ιστορία παλαιή από αυτή τη μέρα. "Πέσμου εσύ κι έννοια σου, θα έρθω να σε πάρω να πάμε αντάμα στο πανηγύρι!", της απάντησα μήπως και την πείσω.


"Ωωωω όλο να με σταυρώνετε θέλετε! Όπως με σταυρώνανε κι εκειά τα γλυκιάρικα τα παιδία μου όταν ήτουνα μικρουλάκια. Ούλα τα σέρναμε μαζί μας στον Αϊ Λύπιο. Σάμπως είχα πουθενά να τα αφήσω; Κι ήτανε χρεία, παιδάκι μου, να βοηθήσω το νόνο σου που έψενε. Τον μικρώνε, μωρό τον είχα μία φορά και του είχα βάλει ένα ωραίο φορεματάκι, που του το είχα πλεμένο εγώ. Απάνου στη παγκάδα το είχα ούλη μέρα.


Βλέπεις εκειές οι γαϊδούρες οι κόρες μου οι μεγάλες, εγκομενίζανε κι όλο τσι έχανα όποτε τσι χρειαζόμουνα. Εκεί που επαρισιαζότουνα η μία, νάσου έχανα την άλλη. Η μάνα σου 15 χρωνόνε, εγύρναε με τον πατέρα σου εκεί χάμου κι εκειός τση μάζωνε κοκοράκια. Εφτά πριν τα φτιάξουνε! Και μία άλλη φορά, την έβαλε οπίσω στο ποδήλατο να τηνε πάει βόρτα και μου την έφερε πίσω μπουκουνιασμένη! Τση πήρε το πόδι η αντένα τση ρόδας και τση φαε τη φτέρνα. Κι ο νόνος σου εψηνότουνα απάνου τσι φωτίες για να βγάλει μία δραμή να μας ταΐσει, τόσα στόματα.


Ποίονε να προτοεκοίταγα να σε χαρώ; Το νόνο σου; Τσι κοπέλες; Τα μωρά; Με βουρλίσανε! Και τώρα, κάνετε ένα παιδί ούλο κι ούλο και βαρυγκομάτε πως δεν αντέχετε από τη κούραση. Ορέ ξύλο που θέλτε! Κι εσύ κυρά μου, κοίτα να κάμεις κι άλλο παιδί γιατί θα τονε καταστρέψεις το γιο σου άμα τον αφήκεις μοναχό του. Τι περιμένεις; Να σε φωτίσει ο Άγιος Λύπιος;;;


Το λοιπόνε, τι ώρα θα 'ρθεις να με πάρεις τη Κυριακή; Να 'μαι έτοιμη!", τέλειωσε τη κουβέντα της και της απάντησα χαμογελαστή:


"Με' τσι δώδεκα ώρες νόνα, να 'σαι ντι πιου!"


ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΑΝΤΕΤΑΔΟΡΟΙ!

9 σχόλια:

Unknown είπε...

Συμβάλλουμε στην προσπάθεια για την ιστορική και οικολογική διάσωση, από τον αλόγιστο τουρισμό και την ανάδειξη του χώρου του Αγίου Λύπιου στον Καλλιτέρο, όπου και διαδραματίζεται το θεμελιώδες έργο της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας "Η Γυναίκα τση Ζάκυθος", του Διονυσίου Σολωμού.

τους ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ είπε...

με το αζημίωτο θα έλεγα....(περιδρομιάζοντας)

Μηθυμναίος είπε...

Υποθέτω πως θα πέρασες σήμερα να την πάρεις τη νόνα σου...

Να την έχη καλά ο Θεός κι εσένα το ίδιο να την πααίνεις (καλά το λέω;) στο πανηγύρι!

Unknown είπε...

@Στιγματισμένους: Κρύφτε λόγια! :) Και του χρόνου!

Unknown είπε...

Στράτο, η νόνα με εγέλασε!

Δεν ήρθε τελικά στο πανηγύρι, είχε τσι κλειστές της, που λέμε.

Στη Ζάκυνθο δεν λέμε "πααίνω", λέμε "πηγαίνω" ή "αριβάρω" που σημαίνει βασικά "φτάνω".

Φιλιά στο Αιγαίο!

kiki είπε...

Την πήγες τελικά τη νόνα;
Και του χρόνου!

Unknown είπε...

Και του χρόνου Κική!

Όσκε να σε χαρώ! Δεν ήθελε να πάει πουθενά, μ' έσκασε!

zantina είπε...

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ, ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΛΛΑ ΕΥΩΔΙΑΣΤΟ ΑΡΩΜΑ ΑΠΟ "ΤΖΑΝΤΕ" ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΑΡΙΣΕΣ!!!

Unknown είπε...

Vasso ευχαριστώ! Χαρά και τιμή μου να καταφέρνω να περνάω μέσα από τα γραφτά μου, το άρωμα του τόπου μας.

Να είστε καλά κι εσείς!