Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

Τα χαμένα πορνογραφήματα της Δρ. Ποστ Πουρί: "Ο Σωτήρης Σώμας" (συνέχεια από το προηγούμενο)


Δεν χρειάστηκε να πιούμε παραπάνω από 2-3 γουλιές ούζο για να καταλάβω πως ο Σωτήρης Σώμας ήταν ένας εντελώς κενός νεαρός, εξαιρετικά αριβίστας με μόνο του ατού, το θεληματικό πηγούνι και τα σωματικά του προσόντα τα οποία σαφώς ήξερε να τα προβάλει και να τα χρησιμοποιεί για να περνάει καλά και να βγάζει χρήματα. Δεν με ενδιέφερε να αυξήσω το ποσό του τραπεζικού του λογαριασμού μα ούτε και δωρεάν τον χρειαζόμουν. Δεν ήταν του γούστου μου.

Σε μια τελευταία προσπάθεια που κατέβαλε για να με "κατακτήσει", άρχισε να μου μιλάει για τα στερημένα παιδικά του χρόνια στο ξερονήσι και για την τύχη του τη βρώμα που δεν τον άφησε να τελειώσει το σχολείο και να προχωρήσει σε σπουδές. Τον διέκοψα, λέγοντάς του πως το Λαγονήσι δεν ενδείκνυται για Ξανθοπουλιάδες και τον παρότρυνα να μου μιλήσει για τις σχέσεις του με την Άσχημη Αφροδίτη και τον Σκληρό Αγάθωνα, έτσι για να μην πάει χαμένη η εξόρμηση στη ψαροταβέρνα και για να μην πεθάνω από υπερβολική δόση πλήξης.

Ξεκίνησε πάλι με εκείνο το γνωστό μελό ύφος να μου εξιστορεί πως "έμπλεξε" και αναγκάστηκα να τον απειλήσω πως θα τον έβαζα να πλήρωνε το λογαριασμό αν δεν μίλαγε ανθρώπινα. Κελέηδησε επιτέλους. Όχι μόνο κελάηδησε αλλά και παραδέχτηκε πως του άρεσε να παίρνεται από το ζεύγος των πλουσίων και δήλωσε ικανοποίηση για τις υλικές απολαβές που είχε από αυτούς."Το βλέπετε αυτό το ρολογάκι κυρία; Ρόλεξ, αυθεντικό όχι καμιά ρεπλίκα μπαγκατέλα. Ατόφιο χρυσάφι. Ένα διήμερο με τον Κύριο στη Πάτρα, μου το εξασφάλισε. Εύκολη και γρήγορη δουλειά. Και καθαρή έτσι; Δεν ψήνομαι στον ήλιο να κόβω καρπούζια και πεπόνια στα χωράφια..."

Δεν είχε άδικο ο νεαρός. Εύκολη, γρήγορη και καθαρή δουλειά άμα στερείσαι συναισθημάτων και προπάντων, αγάπη για τον εαυτό σου. Φυσικά και αυτός νόμιζε πως όλα αυτά τα έκανε από υπερβολική αγάπη για το τομάρι του αλλά εγώ είχα αντίθετη άποψη. Άμα σ' αγαπάς, δεν σε ξοδεύεις έτσι. Τουλάχιστον δεν σε ξοδεύεις για ένα ρόλεξ ρεπλίκα, άριστης ποιότητας.

Λίγο πριν φύγουμε, μου ζήτησε να έρθει σπίτι μου για καφέ γιατί τον είχε πειράξει λίγο το ούζο. Του παρήγγειλα έναν ελληνικό, διπλό σκέτο και του εξήγησα πως δεν χρειαζόμουν pet. Φάνηκε κάπως δύσπιστος αλλά ο τόνος της φωνής μου δεν άφηνε περιθώρια για περαιτέρω συζητήσεις.

Στο αυτοκίνητο άρχισε το πράγμα να γίνεται πραγματικά ενδιαφέρον, όταν μου μίλησε για τον παιδικό του έρωτα την Άννα Κλάμερ, μια φτωχή και τίμια κομμωτριούλα από το χωριό του, που έμενε σε μια θεία στα Κάτω Πατήσια και εξασκούσε την κομμωτική σ' ένα συνοικιακό salon για ένα πιάτο φαΐ. Μου άρεσε που δεν ήθελε να τη σώσει. Γούσταρε να πηγαίνει τις Κυριακές να τη βλέπει, με το κάμπριο της Κυρίας και να την θαμπώνει με τα γυαλιστερά μανικετόκουμπά του. Εκείνη, θύμα φυσικά της γοητείας του, ονειρευόταν πως μια μέρα θα την έβγαζε έξω από το σκοτάδι της φτώχειας και θα την τοποθετούσε ψηλά μέσα σ' ένα μικρό και ζεστό, χαριτωμένο σπιτάκι, με κήπο γεμάτο μαργαρίτες, όπως στο νησί. Θα κάνανε πολλά όμορφα, ροδαλά παιδάκια και θα ήταν τόσο μα τόσο ευτυχισμένοι.

Έτσι του δόθηκε. Όχι από την αρχή! Δεν ήταν καμιά του δρόμου. Ήταν από σπίτι με αρχές και με τέλη που τα πλήρωνε ο Σωτήρης Σώμα, κάθε μήνα, με επιταγή ημέρας. Βέβαια εντελώς χαζός δεν ήταν και πρόσεχε πολύ να μην την καταστήσει έγκυο κι έχει μετά τίποτα ντράβαλα. Απλά της πούλαγε λίγο από το παραμύθι που κι εκείνος αγόραζε, σε εξαιρετική τιμή, από το ζεύγος που τον ζούσε.

Όταν μετά από λίγο καιρό, η Άννα Κλάμερ εισέβαλε με το έτσι θέλω, στη βίλα και προσπάθησε να τον πείσει για την ευθύνη κάποιας υποτιθέμενης εγκυμοσύνης της, δεν κατάφερε να του αποσπάσει τίποτα. Τίποτα παραπάνω από εκείνη την ακριβή ρεπλίκα ρόλεξ και κάτι ψιλά για το ταξί, μέχρι τα Κάτω Πατήσια.

21 σχόλια:

Olivia είπε...

Einai toso zoumero pou exakolouthw na thelw k allo....
Peirazei?

c u soon!!

Ανώνυμος είπε...

I LOVE DR POST POURI!

NK

P. Kapodistrias είπε...

Ωωωωωωωωω, μάς εκπλήσσετε ευχάριστα Κυρία μου!!!

Εις το επανακούειν!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Και μετά;;;;; :)
Μη βιαστείς.
Φεύγω σήμερις και θα γυρίσω την άλλη παρασκευή, για να ξαναφύγω φυσικά :)
Μη γκρινιάζεις.
Ναι.. Ναι.. Ορκίζομαι, θα σου φέρω φυλαχτό από τη Χοζοβιώτισσα.
Smouats στα μούτρα σου !!

Unknown είπε...

Αχόρταγη Ολίβια!

Άντε να περάσει και η σημερινή να μας έρθεις!

Φιλί!

Unknown είπε...

Γεια σου ΝΚ!

Κι εγώ αγαπώ δρ!

Unknown είπε...

Π.Κ., ευχαρίστησίς μου!

:)

Unknown είπε...

Φοράδα, άμε στο καλό κυρά μου που θες κι άλλο!

Πήγαινε κάμε κάνα μπάνιο να μαυρίσεις!

Φιλιά στη χαίτη!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Και; Η Άννα τελικά το πήρε το ρολόϊ; τα ψιλά; ταξί βρήκε; και που την πήγε; Την Δρ. Πουρί πότε την συνάντησε; (όπως κατάλαβες χρησιμοποιώ πλάγια μέσα για συνέχεια)

Ανώνυμος είπε...

fysika h komotrioules kanoun pornosex eno emis i zakynthines pringipesses kanoume erwta me tact :-)

Unknown είπε...

Μια φορά κι έναν τρελό... κέρδισες κι εσύ με το πληκτρολόγιό σου, μια θέση στο γκρουπ των Αχόρταγων! χα!

:)

Unknown είπε...

Ανώνυμη Ζακυθινή Πριγκιπέσσα, η συμπεριφορά της Άννας Κλάμερ, δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τη συμπεριφορά του συμπαθούς κλάδου των κομμωτριών. Η συγκεκριμένη, όπως και πολλές άλλες κομμώτριες ή μη, θέλησε να ανταλλάξει "το πολύτιμό της" για να αγοράσει ελπίδα για καλύτερη ζωή.

Διαφωνώ επίσης και τον όρο "έρωτας με τακτ". Δεν θεωρώ πως υπάρχει τέτοιο πράγμα.

Γενικότερα δεν έχω εντρυφήσει στο πως φέρεστε εσείς οι πριγκιπέσσες. Ανήκω τσι κοντέσσες και δη εκείνες της αριστεράς.

Ευχαριστώ.

Ιωάννα είπε...

Από την αρχή, στην άκρη του μυαλού μου, σε είχα για κοντέσσα ολκής, τώρα όμως που δήλωσες οτι είσαι της αριστερής πτέρυγας του αρχοντικού, ησύχασα. Ο κάθε μούλος και σέμπρος θα έχει συμπαραστάτη στο δίκαιο αίτημά του για παντεσπάνι!
Μήπως η Δόκτωρ έχει κάνα κενό στα ραντεβού της; Δεν νοιώθω φυσιολογική τελευταία, γιατί στην ερώτηση φίλων ''τι θα κάνεις το Σάββατο;'' αντιδρώ παράξενα: Χοροπηδάω και τραγουδάω φεύγωωω, φεύγωωω. Λες να είναι σοβαρό;

kiki είπε...

Ωωωω... μου φαίνεται ότι ετοιμάζεται υλικό για νέο βιβλίο! Πολύ θα χαρώ!

Δύ-στιχος είπε...

Παραφιλοσοφίες σου
μας ρίχνεις στάλα-στάλα,
πολύ το φχαριστήθηκα
και τούτο σαν και τ' άλλα.

Κι αν όπως λέει κι η Κική
κι άλλο βιβλίο βγάλεις,
στη Ζάκυθο κανόνισε,
να φέρεις, να προβάλλεις.

Γιατί το προηγούμενο
που βγήκε στην Αθήνα,
πιό εύκολα θα τό 'βρισκα
αν έβγαινε στην Κίνα.

Δύ-στιχος

Τσαλαπετεινός είπε...

Δε θα κάνω εικασίες για τη συνέχεια- μπορεί να σε ξεστρατίσουν. Δε θα κάνω επι μέρους σχόλια- αυτά αοπροσανατολίζουν. Ούτε θα πω "αμαν πού είναι η συνέχεια"- αυτό κι αν δημιουργεί άγχος.
Θα μπαίνω αργά το βράδυ, όταν δεν είναι κανένας άλλος τριγύρω- τσέκαρα πρώτα- και θα απολαμβάνω με την ησυχία μου.

Γεια στα χέρια σου κυρά μου!



Αν δεν έφυγε ακόμα η φοράδα για Αμοργό, σε παρακαλώ πες της να ανάψει ένα κερί στη χάρη της. Θα πάει στη ΧΟζοβιώτισσα, δε θα πάει;

Unknown είπε...

Με συγχωρείτε για την "απουσία", έτρεχα με διάφορα πράγματα!

Σόρα Ιωάννα μου, δεν σου χρειάζεται η δρ. Πουρί εσένα, με μια βουτιά στη θάλασσα του Ιονίου, θα σου περάσουν όλα!

Και βέβαια, είμαι πάντα στο πλευρό των ποπολάρων!

Σε φιλώ!

Unknown είπε...

Kiki μου!

Υλικό υπάρχει μπόλικο, μέσα στο μυαλό μου... και μου φαίνεται πως εκεί θα παραμείνει! χα!

Ευχαριστώ!

Unknown είπε...

Δύ-στιχε!

Μεγάλη η τιμή να μου γράψεις στίχους! Ευχαριστώ από καρδιάς!

Μεγάλη βέβαια και η τιμή που μου έκαμε και η Άμστελ και ο κ. Βίτσος να εκδώσουν τον "Τάκη" και να μη στεναχωριέσαι που δεν το βρήκες, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια ανάλαφρη φοιτητική ιστοριούλα. Άσε που δεν το θεωρώ και "δικό μου" βιβλίο αλλά δικό τους. Κυρίως γιατί η διανομή έγινε μόνο στα αντίστοιχα events (που λένε και στο χωριό μου), τα οποία έγιναν σε κεντρικά καφέ-μπαρ της πρωτεύουσας συνοδεία άφθονης amstel pulse. Η μη συμμετοχή μου δε, στο event, για τον "Τάκη", για λόγους υγείας, μου στοίχισε το "κύρος" μου. Αλλά δεν βαριέσαι; Αυτοί που με ξέρουν, γνωρίζουν ήδη πως δεν είχα πρόθεση να δημιουργήσω θέμα.

Αν ποτέ εκδόσω κάτι, θα ήθελα να είναι κάτι εντελώς μα εντελώς δικό μου, από τη πρώτη λέξη μέχρι και την τελευταία. Αλλά το ανάλυσα παραπάνω από ότι χρειάζεται... Έχω αυτό το κακό συνήθειο. Ή πιο σωστά, έχω και αυτό! Ένα άλλο κακό είναι πως δεν μπορώ να κρατήσω κλειδωμένη τη πικρία μου, όταν αυτή ξεχειλίζει. Όπως τώρα καλή ώρα! Και ούτε ντρέπομαι στιγμή να το παραδεχτώ! Βέβαια, κάποιοι θα θεωρήσουν πως χρήζω επιστημονικής βοήθειας και ίσως να έχουν δίκιο. Σας πληροφορώ όμως, ότι την αντίστοιχη βοήθεια την ζήτησα και το να εκφράζω αυτό ακριβώς που νοιώθω και σκέφτομαι, είναι μέρος της θεραπείας μου! :)

Χίλια ευχαριστώ και πάλι, για τα καλά λόγια και μάλιστα με ρίμα αλλά και για το ερέθισμα που μου δώσατε, να εξηγήσω κάτι ανεξήγητα για τα οποία πολλοί με ρώτησαν τελευταία και αναρωτιέμαι, γιατί άραγε!

Unknown είπε...

Τσαλαπετεινέ μου, ευχαριστώ πολύ.

Τίποτε άλλο!

Anna είπε...

Ώστε εδώ ήταν το υπόλοιπο... με περίμενε να γυρίσω από τις διακοπές!