Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Τι εστί καλοκαίρι;


Προσπαθώ να αδράξω την ευκαιρία για μια ωραία απογευματινή σιέστα αλλά μάταια. Ό,τι και να κάνω το ερώτημα "Τι εστί καλοκαίρι;", φερμένο κατευθείαν από τις κιτρινισμένες σελίδες ενός μαθητικού λευκώματος, που ανακάλυψα τυχαία τις προάλλες στο πατάρι, δεν με αφήνει να κλείσω μάτι! Να 'μαι το λοιπόν εδώ, στρογγυλοκαθισμένη στο ωραίο μου γραφείο, να καταγράφω τις σκέψεις μου, μπας και εξορκιστεί το ερώτημα και με αφήσει ήσυχη επιτέλους... μέχρι να έρθει το επόμενο βεβαίως!

Μετά λοιπόν από την τελευταία εκκαθάριση στη σοφίτα, είχε μείνει ένα μικρό κουτί με πράματα παλιά, που δεν είχα μπει στο κόπο να ανοίξω. Είπα να το ανοίξω το περασμένο Σαββατοκύριακο, να ξεκαθαριστεί κι αυτό να αδειάσει εντελώς ο τόπος. Εκεί μέσα, ανάμεσα σε φωτογραφίες του γυμνασίου -απαίσια η μόδα του '80- και σε καρτούλες με ευχές από τις τότε κολλητές, να σου ένα Λεύκωμα με κλασσικές ερωτήσεις και ακόμα πιο κλασσικές απαντήσεις. "Τι εστί φιλία;" Κι από κάτου οι φίλες να συναγωνίζονται με χρωματιστά στυλό, που τότε είχαν και άρωμα, ποια θα γράψει το ωραιότερο. Δηλαδή, ποια θα προλάβει να γράψει το καλύτερο τσιτάτο από αυτά που κυκλοφορούσαν τότε. Τύπου: Φιλία λέξη ιερή, φιλία λέξη θεία, που γράφεται μες στην καρδιά και όχι στα βιβλία! Αμέ! Ούτε που θυμάμαι πια, ποια εγκάρδια φίλη το είχε γράψει αυτό, αφού υπέγραφε με ψευδώνυμο αλλά δεν έχει και τόση σημασία.

"Τι εστί καλοκαίρι;" Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα! Ε ναι! Μια πρόχειρη ανασκόπηση των τελευταίων καλοκαιριών, δεν είναι και τόσο θετική. Δουλεύουμε για να κάνουν οι άλλοι διακοπές κι όταν εμείς κάνουμε διακοπές κάποιοι άλλοι δουλεύουν για εμάς και πάει λέγοντας. Να σου πω για τα καλοκαίρια τα παιδικά, μάλιστα! Αυτά ήταν καλοκαίρια. Τώρα; Τώρα ρουφάω σαν βαμπιράκι ενέργεια και χαρά από το καλοκαίρι του μικρού μας. Γλείφω κάτι κοκκαλάκια που περισσεύουν τα Σαββατοκύριακα κι αυτά όταν το επιτρέπει ο καιρός, η διάθεση ή όποια άλλη συνθήκη. Καλοκαίρι δεν είναι μόνο παγωτό-θάλασσα-κουβαδάκια. Καλοκαίρι είναι... καλοκαίρι! Που είναι εφέτος το καλοκαίρι; Μια βρέχει, μια φυσάει...

Καλοκαίρι ήταν! Όταν κοιμόμουν τα μεσημέρια στη καλύβα του παππού, Εκείνη τη "χρυσή δεκαετία" που οι Ζακυθινοί έβγαιναν από τα σπίτια τους, Ιούλιο και Αύγουστο και τα νοίκιαζαν στους τουρίστες των πόλεων. Οι ίδιοι έμεναν σε καλύβες, αργότερα σε κανένα δωματιάκι αυθαίρετο, που έφτιαχναν για τον λόγο αυτό. Αύγουστος να σκάει ο Τζίτζικας κι ο Μέρμηγκας να μην μπορεί να σηκώσει ούτε ψίχαλο από τη κάψα κι εγώ εκεί, μούσκεμα στον ιδρώτα με το φανελάκι ανάμεσα στον παππού και τη γιαγιά να χαζεύω το ξερό ταβάνι της καλύβας και να ανυπομονώ να σηκωθούμε για να φάμε το πεπόνι που είχαμε βάλει το πρωί στο ψυγείο.

Καλοκαίρι ήταν, τα μαύρα γόνατα και οι πατούσες μες στο χώμα από το τρέξιμο μες στα χωράφια. Οι πληγές απάνω - καταπάνω από το σύρσιμο στα χαλίκια και οι χτυπημένοι αστράγαλοι, από τη μέσα μεριά, πάνω στα πετάλια του ποδηλάτου. Κι όταν σήμερα τρέχω με τα μπαμπάκια να καθαρίσω τις πληγές του δικού μου παιδιού, όλο περνάει φευγαλέα από μπροστά μου η εικόνα της νόνας μου, να τραβάει τα μαλλιά της και να φωνάζει "Εμπουκουνιάστηκες παιδάκι μου;". Ακόμα απορώ που της έκανε εντύπωση, πως ξανά χτυπάγαμε απάνω στην προηγούμενη χτυπιά. Το θεωρώ ακόμα και σήμερα, τόσο φυσιολογικό όσο ο ήλιος που ανατέλλει το πρωί και δύει το βράδυ.

Καλοκαίρι ήταν, μαύρα σαν γυφτάκια από τον ήλιο να βλέπουμε τους λευκούς μας πισινούς στον καθρέφτη και να γελάμε με εκείνη τη παιδική αφέλεια που μου λείπει περισσότερο και από εκείνα τα μπλε σαμπώ που φόραγα και ξεσήκωνα το κόσμο στη γειτονιά, μεσημεριάτικα κι όλο φώναζε η μάνα μου πως θα μου τα πετάξει, να περπατάω ξυπόλυτη. Τότε πάταγα σιγά-σιγά για τα επόμενα πέντε άντε δέκα λεπτά και μετά πάλι ντούγκου-ντούγκου το ξύλο στα μωσαϊκά.

Καλοκαίρι ήταν, με τη νόνα Αγγέλικα στην Αγία Τριάδα για μπάνιο. Είχε ένα ωραίο πλεχτό καλάθι-τσάντα πολύ κομψό κι έβαζε μέσα τα πράματά της, μου είχε βρει κι εμένα ένα ίδιο αλλά πιο μικρό να βάζω τη πετσετούλα μου. Τίποτε άλλο δεν χρειαζόμουν και λίγη κρέμα για τον ήλιο. Τώρα κουβαλάμε κάτι θεώρατες τσάντες με 1002 πράματα για τη παραλία, δεν ξέρω γιατί. Τότε η νόνα μου με φώναζε "Περιβολαρία", γιατί μου άρεσε να γεμίζω το καλαθάκι με ό,τι έβρισκα. Τώρα τι θα έπρεπε να λέει; Εντυπωσιακές βουτιές στ' Αστέρια και μόνιμη μουρμούρα για να αποφασίσω να βγω από το νερό και να επιστρέψουμε πριν ξυπνήσει ο νόνος και δεν είμαστε σπίτι να του ψήσει η νόνα το καφεδάκι του. Άλλες πάλι φορές, τρικάβαλο στη μηχανή του μπαμπά να τρέχουμε στο Γέρακα ή στο Κερί για το Κυριακάτικο, επίσημο μπάνιο.

Καλοκαίρι ήταν, που τρώγαμε πεταλίδες από τους βράχους και που έτσουζαν τα γδαρσίματα αλλά δεν μας καιγότανε καρφί. Τα σημάδια από τα τσιμπήματα των κουνουπιών σαν μικρά καρούμπαλα τσαλάκωναν την εικόνα του λείου παιδικού γλουτού, που τώρα πια... είναι τίγκα στη κυτταρίτιδα και τον βασανίζουμε με τις καλλυντικές κρέμες. Βραδινά μπάνια στο Καλαμάκι, παρέα με τις χελώνες και τρόμος όταν καμιά τεράστια έβγαζε το κεφάλι της από το νερό και μας κοίταζε σαν εξωγήινους. Μακροβούτια με έπαθλο ζωντανούς αστερίες και κοχύλια που μετά τα ξεχνάγαμε στη τσάντα και βρόμιζε ο τόπος!

Καλοκαίρι ήταν και αργότερα, στου Μαυράτζη όταν ζούσαν ακόμα τα παγώνια και δούλευε στο Λόγγο το κάμπινγκ. Στο Βρονότερο να πετάμε τα σουτιέν μας για να μαυρίσουν τα στηθάκια μας και όταν πλησίαζε κανένας περίεργος, να γυρνάμε μπρούμυτα για να μην μας δει τα κάλλη μας! Το βράδυ στα μπαράκια, το πρωί δουλίτσα σε τουριστικό για το χαρτζιλίκι και μετά πάλι μπάνιο και βόλτες στη πλατεία Σολωμού και παγωτά ή ψημένα καλαμπόκια, καθισμένοι στα μουράγια, πίσω από το Κόκκινο Βράχο.

Καλοκαίρι ήταν, φορεματάκια, σορτσάκια, σαγιονάρες και έξω από τη πόρτα. Μηδαμινή σημασία είχε το αν ταίριαζε το μπλουζάκι με το σορτσάκι αρκεί να φοριόταν γρήγορα και να μην έκοβε χρόνο από το παιχνίδι στις γειτονιές ή στις αυλές στο Ψήλωμα. Θερινό κινηματογράφος, Lux, να κρυφοκοιτάμε στα σκοτάδια τα αγόρια από την άλλη γειτονιά και να χαχανίζουμε ρουφώντας πορτοκαλάδες με ανθρακικό.

Καλοκαίρι ήταν... Και είναι! Διαφορετικό πια, αλλά είναι. Και πάντα θα είναι όσο μπορούμε να θυμόμαστε, να γευόμαστε, να ονειρευόμαστε και να χαμογελάμε, ενίοτε! Καλοκαίρι θα 'ναι, όσο ακόμα μπορούμε να αράζουμε κάτω από τις περγουλιές και να πίνουμε δροσερό κρασί μόνοι ή με παρέα. Καλοκαίρι είναι όσο υπάρχει ακόμα το σημάδι από το μαγιώ κι από κάτω η άσπρη, αστεία επιδερμίδα...

26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ksexases kai ta beach party stou Mauratzi!

Kalokairi einai beach party me mpires kai tekiles mexri telikhs ptwsews!

Τσαλαπετεινός είπε...

Μη μου πεις ότι δε μετρούσες μπάνια και παγωτά;

Yannis Leftakis είπε...

aaaxxx

Olivia είπε...

Axxxxx

Pane ta xronia tis anemelias!!
Twra metrame poses ergasimes dikaioumaste gia na paroume adeia kai prin prolavoume na xekourastoume ta kefalia mesa!!

Episis, exairetiki anamnisi einai mirwdia apo ta nixtoloulouda kai ta giasemia pou mas akolouthousan se olo to dromo mexri na ftasoume sto Lux........

Se perimenw na rtheis kai pali!

Ανώνυμος είπε...

ekeines oi vouties apo thn psilh einai kalokairi h volta me ama3a kai podhlatada sto kryoneri i tsilivi gia mpanio kalokairi einai to limani tsh kantadas varkada me pyrofani torxales sta mpostania me ta koritsakia ta agorakia kai ta agorokoritsa tsh lemonia to euosma tsi Zakythos tampeli .... ola ekei mas perimenoun estw kian mono sthn mnhmh .....

τους ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ είπε...

Καλοκαίρι θα είναι όταν πιστέψουμε ότι ζούμε σε ένα τόπο ευλογημένο και τον αγαπήσουμε όχι γι'αυτό που μας αποδίδει αλλά γι'αυτό που μας κάνει να είμαστε...

Ανώνυμος είπε...

Kalokairi einai...

na tsitsirizei to derma sou ston ilio, n'akous ta kimata, ta zalismena tzitzikia, tis miges, kai mesa apo ta misokleista vlefara sou na vlepeis mono galazio.

Filia!

Γ.Ι.Δ.Α. είπε...

ΤΟ ΜΠΑΝΙΟ
1.Αφηγητής
ΚΑΤΕΒΗΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ
ΚΑΤΟΥ ΕΚΕΙ ΣΤ’ ΑΡΓΑΣΙ
ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΗΓΑΙΝΑ
ΣΤΗΝ ΠΛΑΖ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙ.

2.Αφηγητής
ΑΠΛΩΣΑ ΤΣΙ ΠΕΤΣΕΤΕΣ ΜΑΣ
ΠΗΡΑΜΕ ΚΑΙ ΚΑΦΕΔΕΣ
ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
ΒΓΑΙΝΑΝΕ ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΔΕΣ.

3.Αφηγητής
ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΑ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ
ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΝΑ ΑΦΡΙΖΕΙ
ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΓΥΡΩ ΜΟΥ
ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΥΡΙΖΕΙ.

4.Αφηγητής
ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΚΑΤΙ ΕΒΛΕΠΑ
ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΝΑ ΕΠΙΠΛΕΕΙ
ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ
ΝΑ ΣΚΟΥΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ.

5.Αφηγητής
ΓΥΡΩ ΤΟΥ ΕΙΧΑΝ ΜΑΖΕΥΤΕΙ
ΚΑΤΙ ΚΑΦΕ ΚΟΠΑΔΙΑ
ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΕΚΑΤΑΛΑΒΑ
ΠΩΣ ΗΤΑΝΕ ΚΟΥΡΑΔΙΑ.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ http://igitha.blogspot.com/

Unknown είπε...

Ξέχασα να γράψω και για τα πάρτυ σου Μαυράτζη, έχεις δίκιο! Το γήρας...

Ωραία πράματα!

Unknown είπε...

Τσαλαπετεινέ μου και μπάνια μετρούσαμε και παγωτά και κάναμε κόντρα στο μαύρισμα...αμέεε!

:)

Unknown είπε...

ΖanteWeb και βααααχ! Μπορούμε όμως ακόμα να περνάμε καλά... ε; ε; εεε;;;;

Unknown είπε...

Ολίβια... αναστενάζεις κι εσύ χρυσό μου;

Ναι και οι μυρωδιές...

Σου 'ρχομαι!

Unknown είπε...

Ανώνυμ-μη, όλα αυτά τα λιγότερο ή περισσότερο ξεχασμένα θα μας περιμένουν πάντα, εκεί στη θέση που τους αξίζει.

:)

Unknown είπε...

Στιγματισμένοι! Μου αρέσει το αισιόδοξο μήνυμά σας!

Ευχαριστώ!

Unknown είπε...

Orestes... ναι, ναι, ναι και αυτά!

Πάντα κάτω ή μέσα στο απέραντο γαλάζιο!

:)

Unknown είπε...

Ορέ Γίδα, σε καλή παραλία επήγες την οικογένεια... Ορέ για χάλασμα τσι 'χεις;;;

:))))

Γιώργος είπε...

exo aporia twra egw,afoy opos les kalokairi einai stigmes aples,paidikes opos perigrafeis mia xara,,,k einai k eytixismenes taytoxrona stigmes autes,kai afou kyriws oloi k oles sxedon theloune ta idia,tis idies,i paromoies stigmes san k aytes pou les,,,tote giati gamotin koinonia moy mesa,oloi k oles,,,(oloi=95%)trexoyne na bgaloyne fragka porse ktl????e?giati?ase re tina k na min apantisis,kserw to apantisi,kalokairia einai apla k mikra pragmatakia poy den xreiazontai katholoy lefta sxedon,para ligi elaxisti doylitsa,,,,ayta eixa na piw egw k na prostheso ws entelos alkoolikos anthropos p eimai,,,pws to krasi exi noima ama to pineis me parea k to moirazesai,allios den exei kanena noima,ayta eixa na piw k twra apa na piw kati botkes p exw katapsiksi balei min tixei k liksoun:)

Μηθυμναίος είπε...

Το γήρας λες η αφορμή που ξέχασες τα πάρτυ σας… Αλλά γράφεις πως, μωράκι εσύ, στη καλύβα του παππού σου, είχατε το πεπόνι στο ψυγείο… Αφού είχατε ψυγείο δεν θα πρέπει να σε πήραν τα χρόνια, Ντάνα μου!
Ζήσε πάντως το καλοκαίρι σου! Οι ευχές μου!

Να ‘σαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

Τσα!!!!!
Και επειδή ως γνωστόν οι φοράδες είναι παροιμιώδεις για την ικανότητά τους να "χέζουν" την κουβέντα :)....
καλοκαίρι αγάπη μου εκτός, από το άρωμα του βασιλικού κι εκείνο από το φιδάκι για τα κουνούπια, εκτός από τη κόκκινη γραμμή στον ορίζοντα γύρω στις εννιά κάθε βράδυ και τον τζίτζικα που δεν σ΄αφήνει να κλείσεις μάτι τα μεσημέρια, σημαίνει ότι.... αρχίζουμε ήδη να μετράμε αντίστροφα για τον εκπληκτικό χειμώνα.

Φιλί σου

kiki είπε...

Ω θύμησες τζόγια μου... Κοινές αναμνήσεις, άλλοι τόποι, ίδιος τόπος.
Γόνατα σακατεμένα, καύκαλα από τσι πεσίες και πάνω χτύπημα απάνω τους.

Ερχόμουνα για διακοπές στους εναπομείνατες θείους που έχω εδώ. Πρόλαβα που βγαίναν από τα σπίτια τους για τους τουρίστες. Ακόμα και στην ταράτσα κοιμόντουσαν ή πάνω στις καλύβες που έφτιαχναν.

Καλοκαίρι με ολονύχτιο στο Ακρωτήρι κλαμπ ή Ντίσκο Αργάσι και αργότερα Ταμούζ.

Παγωτά κάθε μέρα χωρίς να έχεις την έννοια της κυτταρίτιδας που ανέφερες... Καρπούζι φέτα και γινόταν η μούρη μας γλυκιά και καρπουζένια.

Βόλτα στην πλατεία με τα τετρατροχα ποδήλατα που γινήκανε πάλι τση μόδας...

Πολλά πολλά..... Μπράβο ρε Ντάνα....

Ανώνυμος είπε...

Dana
ακόμα μια φορα έγραψες αυτά που σκεφτόμουν, να είσαι καλά...

ααα
και φωτίες και πικνικ τα βράδια της Πανσέληνου απέναντι απο το παλιό εργοστάσιο στο κρυονέρι
φιλιά
Νανσυ

the boy with the arab strap είπε...

ασε σημερα γυρισα απο μικρες κυκλαδες και θα κανω καιρο να συνελθω , θελω να φυγω ξανα επιγοντως . καλο υπολοιπο καλοκαιριου.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Καλοκαίρι ίσως είναι τελικά το πιτσιρίκι εκείνο μέσα μας που με την πρώτη ευκαιρία σκαρώνει του κόσμου τις ζουζουνιές.
Όσο πιο άτακτο το πιτσιρίκι, τόσο περισσότερες και οι ζουζουνιές!!

Γ.Ι.Δ.Α. είπε...

tropos tou legein Dana mou tropos tou legein peiga tin oikogeneia.
Diabases kai to ipolipo?
einai kai oulo tou ali8eia ton piasane me tria ksenodoxeia pano stin 8alassa na ta rixnei mera mesimeri!!!!

Unknown είπε...

Σας ευχαριστώ όλους πολύ που εμπλουτίσατε το διαδικτυακό λεύκωμα με τα δικά σας καλοκαίρια. Χαίρομαι που έδωσα ένα κίνητρο!

Επειδή όμως σφίξανε οι ζέστες, απέχω λίγο από τα ποσταρίσματα. Δυσκολεύομαι να μαζέψω τα κουβαδάκια μου από τις παραλίες!

:)

Μπάμπης Πυλαρινός είπε...

Μπράβο Dana.Ωραία η nostalgia μα ωραία και τα καλοκαίραι ακόμα .Θα τα νοσταλγούμαι κάποτε κι αυτά κυρά Dana...