Σχολικόν Ενθύμιον (Σύντομον!)

Ο Τζώρτζης δεν τα έπαιρνε τα γράμματα, ούλοι το ξέρανε ασχέτως αν δεν το παραδεχότουνα! Ο πατεράκης του ο Παύλος, είχε τελειωμένη και την 5η του δημοτικού βεραμέντε, δεν εδεχότουνα να του μείνει ο πρωτότοκος γιος του αμόρφωτος. Δεν εδεχότουνα να έχει τη τύχη τη δικιά του, να περνάει πάει να πει τη ζωή του, τσι σταύλους με τα ζωντανά, στα λιοστάσια να μαζώνει ελιές και στα αμπέλια να κλαδεύει τα κούτσουρα.

Ο Παύλος ήτουνα άνθρωπος έξυπνος κι επήρε την απόφαση να βάλει χάμου τον Τζώρτζη και να τονε μάθει να διαβάζει αφού είχε φτάσει ολοένα στη Γ' δημοτικού και δεν ήξερε ούτε το όνομά του να γράψει. Τονε παίρνει με το καλό το λοιπόνε ο Παύλος, ανοίγει το αναγνωστικό και τον αρχινάει:

- Τζώρτζη μου, το "βου" με το "ο", τι μας κάνουνε;;;
- Πατέρα μου μας κάνουνε το "βο".
- Εύγε σου Τζώρτζη! Και δε μου λες ψυχή μου... εκειό το "δου" με το "ι", τι μας κάνουνε;
- Ευτά τα δύο πατέρα μου μας κάνουνε το "δι"!
- Εύγε σου και πάλι Τζώρτζη μου! Και πέσμου καμαρωμένε μου, ούλο μαζί το "βο" με το "δι" τι μας κάνουνε να σε χαρώ;;;
- Ούλα ευτά μαζί πατέρα μου, μας κάνουνε "δαμάλι"!


Κι έτσι ο Παύλος το επήρε απόφαση πως ο γιος του ήτανε "ξουράφι" και τον έστειλε να βόσκει τα δαμάλια*.


*μοσχάρια ή μουσκάρια, αγελάδες, βόδια ή βόιδα (όπως θέλεις πέστο!)

Πρωτάκια (Γράμμα στον παππού)

Αγαπημένε παππού. Νόνε μου!

Είπα στη μαμά να σου γράψουμε τα νέα μας σε ηλεκτρονικό μήνυμα. Ελπίζω να το διαβάσεις!

Πάω στη Α' δημοτικού, μεγάλωσα! Μου αγόρασαν και αθλητικά που τρέχουν γρήγορα και μεγάλη τσάντα που χωράει όλα τα βιβλία και τα τετράδιά μου. Να δεις πόσα πολλά έχουμε! Πονάει η πλάτη μου κάθε πρωί που την κουβαλάω στους ώμους μου και το μεσημέρι που σχολάμε. Μα εμείς είμαστε μικρά παιδάκια. Δεν θα έπρεπε να είναι τόσο βαριά τα βιβλία μας!

Πηγαίνω στο 1ο Δημοτικό, στην Αγία Τριάδα. Το λένε και "Καραμπίνειο" κι εμένα αυτό το όνομα μου φαίνεται αστείο. Στο ίδιο σχολείο είχε πάει και η νόνα μου. Όχι παππού η γυναίκα σου, η άλλη νόνα μου. Εκεί είχε πάει και η μαμά μου και η θεία μου. Εκεί με πήγαν κι εμένα για να μην χαλάσουν αυτό που λένε "οικογενειακή παράδοση". Δεν ξέρω τι είναι αυτό παππού.

Την πρώτη μέρα κάναμε Αγιασμό. Ρώτησα τη μαμά γιατί πρέπει να μας "αγιάσουνε" αλλά μου είπε κάτι μπερδεμένα και κατάλαβα πως δεν ήθελε να απαντήσει. Μας μίλησε κι ένας κύριος Διευθυντής κι ένας κύριος με στολή που είναι ο αρχηγός όλων των τροχονόμων του νησιού. Μας δώσανε και κάτι οδηγίες για την ασφάλειά μας στους δρόμους. Ο μπαμπάς κι η μαμά, είχαν συγκινηθεί και βγήκαμε φωτογραφίες για να θυμόμαστε τη πρώτη, πρώτη, πρώτη μέρα στο σχολείο. Εμένα δεν μου άρεσε ήταν βαρετά αλλά τουλάχιστον δεν μας έβρεξε ο παπάς!

Τώρα που έχουνε περάσει δυο ολόκληρες εβδομάδες, κάνω καλύτερα γράμματα. Στην αρχή ήταν λίγο χάλια αλλά η μαμά μου έλεγε πως είναι όμορφα και πως μπορώ και καλύτερα. Το ίδιο μου έλεγε και η δασκάλα και μου έβαζε και άριστα και αυτοκολλητάκι! Η δασκάλα μου είναι μικρή και όμορφη και είναι πολλή καλή. Δεν μαλώνει τα παιδάκια, μόνο τα κουβεντιάζει.

Τη περασμένη εβδομάδα παππού, βάλαμε και το κρασάκι μας στο σπίτι. Εγώ δεν ήμουν εκεί στο πάτημα. Είχα σχολείο και τώρα μένουμε στο Ακρωτήρι. Μόνο τα Σαββατοκύριακα πηγαίνουμε στο χωριό αλλά δεν με πειράζει, ωραία περνάμε. Το κρασάκι μας θα γίνει πολύ καλό είπε ο μπαμπάς γιατί είναι καλή χρονιά και βγάλανε τα σταφύλια πολύ μούστο. Είχανε, λέει, και καλούς βαθμούς. Δεν ξέρω τι εννοεί. Εγώ καλούς βαθμούς ξέρω μόνο ότι έχουν οι μαθητές, σαν κι εμένα!

Αυτό το "καλή χρονιά" που ακούω συνέχεια, τι είναι; Όπου και να πάω έτσι μου λένε λες και είναι Πρωτοχρονιά! Εγώ αυτό δεν το καταλαβαίνω και ας μου εξηγούν ότι μου το λένε για το σχολείο. Δεν μου ταιριάζει μέσα στο μυαλό μου! Καλή χρονιά για το κρασί, καλή χρονιά για το λάδι, καλή χρονιά για το σχολείο, καλή χρονιά για όλα! Μα τι προληπτικοί που είναι οι μεγάλοι!

Μου αρέσει πολύ το σχολείο. Προσέχω στη τάξη και κάνω τα μαθήματά μου με υπευθυνότητα όπως μου λένε και οι γονείς μου. Αυτό το υπευθυνότητα παππού, είναι το άλλο που ακούω τελευταία παντού. Στη τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στο σχολείο, στο δρόμο... παντού. Όλοι το χρησιμοποιούν στις κουβέντες τους αλλά νομίζω πως αν το εφάρμοζαν κιόλας, δεν θα χρειαζόταν να μιλάμε συνέχεια γι' αυτό.

Τώρα που σου γράφω για την "υπευθυνότητα". Παππού ξέρεις ότι έχουμε εκλογές; Μπορεί να το ξέρεις. Οι μεγάλοι όλο γι' αυτές κουβεντιάζουν λες και δεν έχουν ξαναγίνει εκλογές και λες και δεν θα ξαναγίνουν. Εμένα οι εκλογές μου αρέσουν γιατί έμαθα πως δεν θα έχουμε μάθημα κι έτσι θα έχω παραπάνω χρόνο για παιχνίδι. Τι άλλο να θέλει ένα παιδί;

Έχει πλάκα όταν κάθομαι με τη μαμά να μελετήσω τα μαθήματά μου. Καμιά φορά μου κρατάει το χέρι να κάνουμε μαζί το "π", το "τ", το "ι" του ιπποπόταμου και το "α". Ευτυχώς η δασκάλα μάς σημειώνει στα τετράδια τη φορά που έχει το κάθε γραμματάκι γιατί αν περίμενα από τη μαμά όλα λάθος θα μου τα είχε μάθει. Όλα ανάποδα τα κάνει. Ξέρεις παππού τι κατάλαβα; Και οι μεγάλοι κάνουνε λάθη, σε όλα! Και μετά λένε για εμάς τα παιδιά!

Παππού, δεν θα σε κουράσω άλλο. Θα βάλουμε τελεία εδώ, στο μήνυμά μας. Αλλά σε παρακαλώ, ενημέρωσέ με: Υπάρχει ζωή μετά το θάνατο; Παππού, με λαμβάνεις;;;

Με αγάπη,

Ο Εγγονός σου

Α-τιμίες (Ο τιμοκατάλογος του καλού ψηφοφόρου με παραδείγματα. Ένα χρήσιμο εκλογικό εργαλείο.)

Αφιερωμένο στον Ατσάραντο

Ο πωλών τοις μετρητοίς και λαβών επί πιστώσει:

Είναι εκείνος ο-η υποψήφιος-α, που αγοράζει την ψήφο σου έναντι:

- χρηματικού ποσού
- πέντε μέτρων μπασίας
- με την υποχρέωση πως όλη την τετρατία θα σου σβήνει τις κλήσεις της τροχαίας
- βάζοντας το παιδί σου σε θέση (με τρίμηνη σύμβαση το λιγότερο)
- βγάζοντας τα σκουπίδια σου κάθε βράδυ
- βρίσκοντάς σου γαμπρό-νύφη από "καλή οικογένεια"

Η λίστα συμπληρώνεται κατά βούληση

Είναι ακόμα ο-η υποψήφιος-α που ενώ έχει αγοράσει την ψήφο σου με κάποιο αντάλλαγμα,

- σου δίνει σημαδεμένο ψηφοδέλτιο το οποίο δεν βρίσκει ποτέ στη καταμέτρηση και ορκίζεται αιώνια εκδίκηση
- αντί να σου φτιάξει τη μπασία, φτιάχνει του διπλανού για να σε πικάρει επειδή θεωρεί ότι τελικά τον εγέλασες
- δεν τηρεί την υπόσχεσή του με την δικαιολογία "δεν περνάει από το χέρι μου"¨
- κάνει πως δεν σε ξέρει κατόπιν εκλογών
- δεν εκλέγεται και σου γυρεύει πίσω τα λεφτά τα οποία ήδη έχεις δώσει για να πληρώσεις το διακοποδάνειο
- δεν βάζει το παιδί στη θέση τη καλή αλλά σε κάτι παλιοδουλειές και θέλει να του έχεις και την υποχρέωση για το ρουσφέτι

Η λίστα συμπληρώνεται κατά βούληση

Ο λαβών τοις μετρητοίς ή λαβών ο θέος ξέρει αν και πότε:

Εσύ ο ψηφοφόρος που πουλάς την ψήφο στου έναντι οποιουδήποτε ανταλλάγματος. Ο μη έχων καμία παιδεία πολιτική, καμία γνώση και καμία ιδεολογική άποψη. Ο καθαρός δηλαδή, Έλληνας ψηφοφόρος.

Κι επειδή ολοένα, οι "συναλλαγές" είναι στα φόρτε τους, έχε το νου σου! Πουλάς που πουλάς, πουλιέσαι και ξεπουλιέσαι κοίτα τουλάχιστον να ζητήσεις τίποτα αξιόλογο. Μην πουληθείς για μία λάτα λάδι! Είναι κρίμα!

Βαρείτε παιδία και καλή πουλησία στη ψήφο μας!

O Μπαξές (Μια ιστορία από τα ορεινά τση Ζάκυθος)

Αφιερωμένο στον "Βασιλικό κι α μαραθεί..."

Ξέρω πως αν έχω την τύχη να τον πετύχω ξεκούραστο και χαλαρό, θα βρει τη διάθεση να μου χαρίσει μια ιστορία από εκείνες που μ' αρέσουν: Ένα πραγματικό γεγονός, πασπαλισμένο με λίγη σκόνη υπερβολής καθώς περάσανε κιόλας τόσα χρόνια, από τότε που έγινε πρώτη φορά. Μα κάθε φορά γίνεται. Λίγο -τόσο δα- διαφορετικό, μα γίνεται! Γιατί κάθε τι όταν το ξαναλές και έχεις το χάρισμα να το περιγράφεις έτσι γλαφυρά, όπως αυτός, ζωντανεύει και ξαναγίνεται.

Προχθές λοιπόν ("τις προάλλες", που λένε και οι φυσιολογικοί άνθρωποι) τον πέτυχα στη στιγμή! Έπινε πράσινο τσάι γιατί διάβασε κάπου πως έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες και κάνει καλό στα νεύρα. "Σε βοηθάει;", τον ρώτησα. "Ορή κοπέλλα, υπάρχει τίποτα που να γιατρεύει τη μούρλια;;;" μου απάντησε σοβαρά με ερώτηση και ξεκίνησε...

Ο " Μπαξές" ανέβαινε κάνα - δυο φορές την εβδομάδα στο χωριό, ήτουνα έμπορος. Επούλιε φρούτα, κηπευτικά... τέτοια πράματα. Aπ' ούλα τα καλά είχε κι έτσι τον ελέγανε "Μπαξέ". Να σου ειπώ, ήτουνα κομματάκι φαρμάκι τσι τιμές του αλλά ηξέραμε πως του επληρώναμε και το αγώι. Τόμου δεν ήθελες, να εκατέβαινες στη Χώρα να κάμεις τα νιτερέσσα σου όπως σου άρεσε εσένανε!

Εφτός ο έμπορος, είχε μία γυναίκα άσκημη. Δεν την καλοθυμάμαι αλλά άσκημη ήτουνα. Ερχότανε που και που αντάμα, τον εβοήθαγε βεραμέντε. Δεν νογάω! Ηλέγανε στο χωριό πως εφτούνη τεμπέλα ήτουνα κι ερχότανε για να πάρει τον αέρα τσης αντί να κάτσει στ' αυγά τσης, σπίτι με τα παιδία να τουκάμει μία παδέλα φαΐ, να ποροπιαστεί ο καψερός που εξεπατονότουνα, με το συμπάθιο, ούλη μέρα!

Μία Δευτέρα ήρθανε που λες αντάμα. Ο Μπαξές με τη γυναίκα του. Επήγε ο Νιόνιος τση Χρυσούλας κάτι να πάρει. Τηνε κοίταε καλά - καλά τη γυναίκα του Μπαξέ αλλά δεν είπε τίποτα. Την επόμενη φορά όμως που εκειός ανέβηκε μονάχος του, επήγε αντακάπου ο Νιόνιος να κάμει το ψώνιο του και του φάνηκε πως ήτουνα ευκαιρία να πει κάτι του Μπαξέ, να τονε πικάρει για τη γυναίκα του την άσκημη.

Να σου πω όμως, πως και ο Νιόνιος είχε μία γυναίκα τόσο άσκημη, που ούτε να φτύσεις απάνουθε τσης δεν θα ήθελες, να μα τον Άγιο! Και δεν του έφτανε του συφοριασμένου που είχε εφτούνο το μέμπρο για ταίρι, έκαμε να κογιονάρει τη γυναίκα του Μπαξέ κι έτσι, του λέει: "Καλημέρα Μπαξέ! Ορέ τη μαστόρισσα δεν την έφερες σήμερα να την ειδούμε, που είναι μία Κυρά και μία Κοντέσσα;" Και ο Μπαξές, που δεν εχάριζε κάστανα, παρά τα πούλιε ακριβά, του απάντησε χωρίς να χασομερίσει: "Νιόνιο μου καλημέρα ψυχή μου! Ορέ για να λες για τη δικιά μου έτσι, γύρευε τι παλιο-τσαπούνα θα έχεις καψερέ μου". Κι έβαλε κάτω το κεφάλι ο Νιόνιος κι επήγε σπίτι χωρίς το ψώνι, στη "Τσαπούνα" του!

Ευτά που λες με τον Μπαξέ και το συγχωρεμένο το Νιόνιο... Σώνει τώρα κουβέντες, έχουμε και δουλειές. Πήγαινε καλλιά σου...

Ελλάδα έχεις ταλέντο... και στη πολιτική!

"Όλα θα παιχτούν στο debate!", δηλώνουν με στόμφο τα σαΐνια της δημοσιογραφίας. Ξέρεις, εκείνα που κατά περίπτωση αποκτούν και ειδικότητα. Εκείνα που μεταμορφώνονται από σεισμολόγοι σε ειδικοί παθολόγοι και από ψυχολόγοι σε εγκληματολόγοι. Όλα τα ξέρουν, όλα! Έτσι αποφάνθηκαν πως το εκλογικό αποτέλεσμα θα κριθεί από το debate των πολιτικών αρχηγών.

Σκέφτηκε κανείς πόσο αδιάφορο ήταν για τον μέσο Έλληνα τηλεθεατή το προηγούμενο; Ένας επικοινωνιολόγος "τση χρήσης", δεν υπάρχει; Έτσι πάνω στο brain storming -για να μιλάμε και στη γλώσσα μας- να ρίξει μια ιδέα για κάτι νέο; Κάτι εναλλακτικό. Κάτι βρε παιδί μου που θα πείσει τους τηλεθεατές να παρακολουθήσουν, καταρχάς, το show αλλά και να τους δώσει ένα κίνητρο ώστε να παθιαστούν και τελικά να ψηφίσουν τον καλύτερο. Καλύτερο σε τι; Μα υπάρχουν τόσα πράγματα για τα οποία θα μπορούσε κανείς να κριθεί από ένα ευρύ κοινό.

Αν λοιπόν, υποθετικά γράφοντας, οι πολιτικοί αρχηγοί των μεγάλων(;) κομμάτων της Χώρας, τεθούν στην κρίση του κοινού μέσα από ένα talent show, δεν θα ήταν όλα πολύ απλά; Ας μας χορέψουν! Όχι στο ταψί όπως μας χορεύουν τόσα χρόνια αλλά ας χορέψουν για εμάς. Ας τραγουδήσουν. Ας καταπιούν φωτιές, σπαθιά, βατράχια, φίδια. Ας κάνουν κωλοτούμπες. Ας παίξουν ένα όργανο -μουσικό κατά προτίμηση. Ας κάνουν τέλος πάντων ό,τι μπορούν για να μας πείσουν, πως αξίζουν τη ψήφο μας. Διότι αν περιμένουμε να ακούσουμε το πρόγραμμά τους... ζήτω που καήκαμε! Και καήκαμε στην κυριολεξία!

Μεγάλη απορία μένει πάντως, ποιον θα στείλει το ΣΥΡΙΖΑ στο show. Ελπίζω όχι κανένα αμερικανοτραφές κοριτσάκι με ξανθές μπούκλες το οποίο ενώ θα χορεύει κλακέτες, θα ψέλνει σε άπταιστα ελληνικά "Τη Υπερμάχω Στρατηγώ". Ας είναι τουλάχιστον μελαχροινό, να παραπέμπει και σε κάτι ελληνικό.

Ο κ. Παπανδρέου υποψιάζομαι πως θα ήθελε να επιδοθεί σε κόλπα με το bmx, όπως η τοποθέτηση αλυσίδας εν κινήση. Για τον κ. Πρωθυπουργό η μόνη περίπτωση συμμετοχής είναι, αν το show συμπεριλάβει διαγωνισμό ταχυφαγίας. Είμαι σίγουρη πως μπορεί να φάει 100 σουβλάκια σε χρόνο dt. H κ. Παπαρήγα, μάλλον θα προτιμήσει τον κλασσικό χορό. Ίσως κάτι από Τσαϊκόφσκι, συντροφικά πράματα. Ο κ. Καρατζαφέρης, θα μπορούσε να τραγουδήσει Καζαντζίδη, αρκεί να δουλέψει λίγο τις χαμηλές του, με τις υποδείξεις του κ. Ψωμιάδη. Κι όλοι μαζί, για κλείσιμο, το χορό του Ζαλόγγου. Δεν θα ήταν άσχημα, καθόλου μάλιστα!

Κι αν μετά από όλα αυτά, δεν σπάσουν τα μηχανάκια της τηλεθέασης -τα νεύρα μας έχουν σπάσει ήδη- ε να μην με λένε Dana!

The summer is not over yet!

Δεν δέχομαι ότι έφυγε το καλοκαίρι μόνο και μόνο επειδή αλλάξαμε μήνα.

Καλό μήνα! Τον καλύτερο του καλοκαιριού, μπορώ να σου πω. Δεν με νοιάζει αν εντάσσεται στο Φθινόπωρο, εγώ καλοκαίρι τον ζω κάθε χρόνο. Και τον απολαμβάνω, στο έχω γράψει πάλι: Λιγότερος κόσμος, ησυχία, ζέστη -εφέτος παραπάνω από το φυσιολογικό για την εποχή. Τι άλλο να θέλω;

Θέλω. Αναμένω τις δικές μου διακοπές. Όταν όλοι θα έχουν επιστρέψει στα γραφεία και θα έχουν ανεβάσει ήδη τις φωτογραφίες των διακοπών στο blog, το facebook ή το twitter. Όταν οι περισσότεροι θα ψάχνουν το επόμενο διαθέσιμο τριήμερο για απόδραση. -Αλήθεια τη μέρα πέφτει εφέτος 28η Οκτωβρίου;- Εκείνη τη στιγμή είναι που θα φύγω για τις διακοπές μου κι εφέτος δεν έχω κανονίσει τίποτα. Δεν ξέρω που θα πάω ακόμα! Πιο σωστά, ξέρω που δεν θα πάω ενώ έπαιζε δυνατά -μέχρι πρόσφατα- στην τελική πεντάδα. Δεν θα πάω Βαλεαρίδες, φοβάμαι τη γρίπη.

"Τα πάντα ρει", όλα ρευστά και δεν με νοιάζει που θα πάω αρκεί να πάω. Nοιώθω ιδιαίτερα κουρασμένη αλλά και γεμάτη από εικόνες, επικοινωνιακό κορεσμό, αμμουδιές, αλάτια στα μαλλιά και γκουρμέ πιάτα στα στέκια τ' αγαπημένα, του νησιού. Θα πάω! Κι εσύ που ξεφύτρωσες πάλι από το πουθενά και πάλι ακάλεστος, θα μείνεις εδώ! Δεν χωράς στη βαλίτσα. Έρωτα και στα μούτρα σου!

Μου έχει κολλήσει κι ένα κομμάτι του David Bowie, τελευταία. Εντάξει, όχι τυχαία. Τυχαία μας ήρθε στο μυαλό προχθές βράδυ πάνω πάνω από ένα πιάτο αστακομακαρονάδας και μεταξύ μιας γουλιάς λευκού κρασιού και μιας γουλιάς ανθρακούχου, ο θεός Κραουνάκης. Έλεγα στη Φιορούλα, πως όταν ακούω Σταμάτη, θυμάμαι την εικόνα του στα τραπεζάκια του "Φίλιον" στη Χώρα. Πέρναγα με το αυτοκίνητο πριν κάποια χρόνια και τον είδα έτσι, μεσημέρι ανοιξιάτικο, να ξεχειλίζει στις καρέκλες, να λάμπει μες στα λευκά του και τα κόκκινα μάγουλά του να εκπέμπουν φως ελπίδας! "Ναι, υπάρχει μουσική ακόμα, μην απελπίζεστε αδέρφια!", φώναζαν τα μούσια του και γέλαγε ολόκληρος. Θαμπώθηκα! Εμείς πάλι, πως μοιάζουμε ενίοτε με τη Μπουρζουαζία. Πως μας προέκυψε και τούτο;

Δεν τέλειωσε το καλοκαίρι. Προλαβαίνουμε ακόμα να φάμε πολλές "φρυγανιές" στη Μπόχαλη. Προλαβαίνουμε και βουτιές στο Βασιλικό. Προλαβαίνουμε και κουβεντολόι στις βεράντες μέχρι το πρωί και ένα τασάκι ξέχειλο αποτσίγαρα και μουσικές, μουσικές, μουσικές και χρώματα και πιώματα και γέλια και, και, και... προλαβαίνεις να ξανάρθεις!