The summer is not over yet!

Δεν δέχομαι ότι έφυγε το καλοκαίρι μόνο και μόνο επειδή αλλάξαμε μήνα.

Καλό μήνα! Τον καλύτερο του καλοκαιριού, μπορώ να σου πω. Δεν με νοιάζει αν εντάσσεται στο Φθινόπωρο, εγώ καλοκαίρι τον ζω κάθε χρόνο. Και τον απολαμβάνω, στο έχω γράψει πάλι: Λιγότερος κόσμος, ησυχία, ζέστη -εφέτος παραπάνω από το φυσιολογικό για την εποχή. Τι άλλο να θέλω;

Θέλω. Αναμένω τις δικές μου διακοπές. Όταν όλοι θα έχουν επιστρέψει στα γραφεία και θα έχουν ανεβάσει ήδη τις φωτογραφίες των διακοπών στο blog, το facebook ή το twitter. Όταν οι περισσότεροι θα ψάχνουν το επόμενο διαθέσιμο τριήμερο για απόδραση. -Αλήθεια τη μέρα πέφτει εφέτος 28η Οκτωβρίου;- Εκείνη τη στιγμή είναι που θα φύγω για τις διακοπές μου κι εφέτος δεν έχω κανονίσει τίποτα. Δεν ξέρω που θα πάω ακόμα! Πιο σωστά, ξέρω που δεν θα πάω ενώ έπαιζε δυνατά -μέχρι πρόσφατα- στην τελική πεντάδα. Δεν θα πάω Βαλεαρίδες, φοβάμαι τη γρίπη.

"Τα πάντα ρει", όλα ρευστά και δεν με νοιάζει που θα πάω αρκεί να πάω. Nοιώθω ιδιαίτερα κουρασμένη αλλά και γεμάτη από εικόνες, επικοινωνιακό κορεσμό, αμμουδιές, αλάτια στα μαλλιά και γκουρμέ πιάτα στα στέκια τ' αγαπημένα, του νησιού. Θα πάω! Κι εσύ που ξεφύτρωσες πάλι από το πουθενά και πάλι ακάλεστος, θα μείνεις εδώ! Δεν χωράς στη βαλίτσα. Έρωτα και στα μούτρα σου!

Μου έχει κολλήσει κι ένα κομμάτι του David Bowie, τελευταία. Εντάξει, όχι τυχαία. Τυχαία μας ήρθε στο μυαλό προχθές βράδυ πάνω πάνω από ένα πιάτο αστακομακαρονάδας και μεταξύ μιας γουλιάς λευκού κρασιού και μιας γουλιάς ανθρακούχου, ο θεός Κραουνάκης. Έλεγα στη Φιορούλα, πως όταν ακούω Σταμάτη, θυμάμαι την εικόνα του στα τραπεζάκια του "Φίλιον" στη Χώρα. Πέρναγα με το αυτοκίνητο πριν κάποια χρόνια και τον είδα έτσι, μεσημέρι ανοιξιάτικο, να ξεχειλίζει στις καρέκλες, να λάμπει μες στα λευκά του και τα κόκκινα μάγουλά του να εκπέμπουν φως ελπίδας! "Ναι, υπάρχει μουσική ακόμα, μην απελπίζεστε αδέρφια!", φώναζαν τα μούσια του και γέλαγε ολόκληρος. Θαμπώθηκα! Εμείς πάλι, πως μοιάζουμε ενίοτε με τη Μπουρζουαζία. Πως μας προέκυψε και τούτο;

Δεν τέλειωσε το καλοκαίρι. Προλαβαίνουμε ακόμα να φάμε πολλές "φρυγανιές" στη Μπόχαλη. Προλαβαίνουμε και βουτιές στο Βασιλικό. Προλαβαίνουμε και κουβεντολόι στις βεράντες μέχρι το πρωί και ένα τασάκι ξέχειλο αποτσίγαρα και μουσικές, μουσικές, μουσικές και χρώματα και πιώματα και γέλια και, και, και... προλαβαίνεις να ξανάρθεις!