Ο Θεός στην πόλη σας (για μία και μοναδική εμφάνιση)!

Μια μέρα ήρθε στο νησί μας ο Θεός, για μία και μοναδική εμφάνιση, και ήταν βιαστικός γιατί τον περίμεναν και σε άλλους τόπους.

Ο κόσμος μαζεύτηκε από νωρίς για  να τον συναντήσει και είχε μεγάλη αγωνία για το τί είχε να πει. Κάποιοι τον είχαν ξαναδεί και νομίζω πως ήταν αυτοί που είχαν τη μεγαλύτερη αγωνία από όλους. Πήγα κι εγώ με μεγάλη περιέργεια.

Περιμέναμε ώρα για να έρθει, ένα γεροντάκι πιο πέρα αγανάκτησε και αναγκάστηκε να πάρει χάπι για την υπέρταση. Όσο περιμέναμε οι παρατρεχάμενοι του Θεού, που σε κάθε τους κίνηση, λέξη, ματιά διαπίστωνε κανείς την προσήλωσή τους, μας μιλούσαν ασταμάτητα για τις περγαμηνές που τον συνόδευαν, για τους επαίνους, τις βραβεύσεις, τις επιτυχίες αλλά και για το φορτωμένο του πρόγραμμα στο οποίο κατάφερε να στριμώξει και την επίσκεψή του στον τόπο μας ώστε να μας βοηθήσει.

Μετά από ώρες εμφανίστηκε και το καταλάβαμε από τα χειροκροτήματα των ανθρώπων που τον είχαν συναντήσει ξανά. Είχε μια εντυπωσιακά μεγάλη κοιλιά και δεν είχε γι' αυτόν καμία σημασία αν κάποιοι από εμάς δεν πιστεύαμε πως ήταν πράγματι ο Θεός, αρκούσε που το πίστευε ο ίδιος.

Άρχισε να μιλάει γρήγορα και κάπως φλύαρα και γελούσε μόνος του με αστεία που δεν καταλαβαίναμε και πολύ αλλά συνεχίσαμε καρτερικά να περιμένουμε να ακούσουμε το τί είχε να μας πει.

Έδειχνε με το δάχτυλο άτομα από το κοινό και άρχιζε να κάνει λίγες μα πολύ προσωπικές ερωτήσεις που τον οδηγούσαν σε μια πολύ συγκεκριμένη κατηγοριοποίηση δικής του ανακάλυψης, αρκετά ασφαλή ώστε να βγάζει συμπεράσματα για τον καθένα ξεχωριστά, καθόλου όμως κολακευτικά για τον αποδέκτη.

Μου θύμισε κάποια φάση της εφηβείας μου που αναζητούσα στην αστρολογία απαντήσεις για την ανθρωπότητα και μια φορά είχα πέσει πάνω σε ένα κείμενο που περιέγραφε τους ανθρώπους με το ίδιο με εμένα ζώδιο ως τα χειρότερα πλάσματα του Σύμπαντος. Εκείνο το κείμενο το είχα πετάξει στα σκουπίδια κάπως ενοχλημένη.

Τον Θεό, μείναμε ώρες να τον ακούμε να αναδεικνύει τη χειρότερη πλευρά του κάθε χαρακτήρα γύρω του. Δεν ακούσαμε κανένα καλό παρά μόνο ελαττώματα, πανικούς, μανίες και προβληματικές συμπεριφορές.

Μπήκαμε σε μια σειρά που αυτός όρισε ανάλογα με το κέφι του και με τις υποδείξεις των παρατρεχάμενων και ένας, ένας πήγαμε δίπλα του για να μάθουμε πόσο σοβαρό πρόβλημα ύπαρξης έχουμε και πως μπορεί να μας βοηθήσει, ο Θεός.

Όταν έφτασε η σειρά μου, είχα ήδη εκνευρισθεί από την αναμονή και από την αφέλεια μου να μπω στη διαδικασία αυτή για να ακούσω το πόσο προβληματικός άνθρωπος είμαι και τελικά να πάρω το μαγικό χαρτάκι που έδινε σε όλους αλλά ήταν το ολόδικό μου μαγικό χαρτάκι με τη συνταγή που θα με έκανε έναν φυσιολογικό, ισορροπημένο άνθρωπο και που δεν ήταν άλλη από την αγορά και ανάγνωση μερικών από των σοφών βιβλίων του Θεού, τα οποία έχουν την ικανότητα να γιατρεύουν τα πάντα. Είναι κοινώς:"δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν".

Εν τω μεταξύ, όσο πέρναγε η ώρα τόσο μεγάλωνε η προσέλευση του κόσμου για την tête-à-tête συνάντηση με τον Θεό και το πράγμα φαινόταν να τραβάει μακριά έτσι που σίγουρα ο Θεός θα έπρεπε να ξενυχτίσει για να μπορέσει να τους δει όλους και να βεβαιωθεί ότι δεν θα έφευγε κανείς χωρίς να αγοράσει ένα τουλάχιστον από τα βιβλία του, ακούραστος και έτοιμος να βοηθήσει όποιον τον έχει ανάγκη. 

Σίγουρα, ο Θεός δεν χρέωσε κανέναν από εμάς για τις υπηρεσίες του κατευθείαν, αλλά όπως μας ενημέρωσε η υπεύθυνη πώλησης βιβλίων παραδίπλα του: "Το κόστος των βιβλίων είναι μηδαμινό μπροστά στην προσφορά  του, προς εσάς γι' αυτό μην το σκέφτεστε και αγοράστε τα βιβλία!".

Έφυγα κάπως μπερδεμένη, σίγουρα κουρασμένη και ζαλισμένη από τον κόσμο, τις κουβέντες, τα βιβλία και την απόλυτη, τυφλή  πίστη κάποιων ακόλουθων που ενώ βελτίωση δεν έχουν δει βέβαια -σε πολύ σοβαρές παθήσεις κυρίως, που κουβαλούν-  πιστεύουν ότι δεν έχουν διαβάσει αρκετά βιβλία ακόμα.

Μετά από κάποιες ώρες μία σκέψη κυριάρχησε στο μυαλό μου και κυριαρχεί ως σήμερα: Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχουν προβλήματα που θα επιζητούν επίλυση  και αυτοσχέδιοι θεοί που με μικρό ή μεγάλο αντίτιμο, μέσα από καλοστημένες επιχειρησούλες, θα υπόσχονται μια καλύτερη ζωή και ίαση. Και πάντα το θέμα θα είναι όχι αν πιστεύεις σε αυτούς τους θεούς εσύ αλλά πόσο αυτοί πιστεύουν ότι είναι θεοί.

Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο με πολύ αγάπη στην αγαπημένη φίλη μου Αγγελική που σήμερα εχει γενέθλια.