Κυριακή 25 Μαΐου 2008

Athens, my lover!


Απογευματάκι, μπλοκαρισμένοι στη κίνηση της Αχαρνών, χαμογελώ και ρουφάω καυσαέριο από το ανοιχτό παράθυρο. Συγκρατώ τον βήχα που μου προκαλεί αυτό το κάψιμο στο λαιμό κι ανάβω αμέσως τσιγάρο.

Χαζεύω τη Βίλα Αμαλίας και σκέφτομαι πως κρατάει ακόμα, αυτή η κολόνια. Έχω κι εγώ μια chanel, δώρο από "χέρι", εδώ και δεν θυμάμαι πόσα χρόνια. Το χρώμα της έχει αλλάξει και η μυρωδιά της, δεν είναι το ίδιο έντονη.

Στο σταθμό του μετρό, στον Κεραμεικό, βρίσκω στο σταντ την LiFO, μυρίζει φρεσκοτυπωμένο χαρτί. Λίγο μετά την ξεφυλλίζω από πίσω προς τα μπρος -κακή συνήθεια- και σκαλώνω στην συνέντευξη του Στέλιου Κούλογλου. "Α ρε Στέλιο..." μονολογώ και πίνω φρέσκο χυμό πορτοκάλι, μέχρι να έρθουν οι φίλοι.

Αγκαλιές και φιλιά και ματιές χαρούμενες, ευχαριστημένες, χορτάτες. Αλλαγμένοι όλοι, προς το καλύτερο. Ωραία πράγματα. Το γλαστράκι με τον πλατύφυλλο βασιλικό που μου χάρισαν στο Butcher's shop, τον έδωσα το βράδυ σε μια αγαπημένη φίλη. Την συναντήσαμε σε μια μπυραρία στην Αλεξάνδρας. Χάρηκε πολύ.

Απίστευτο τρέξιμο, για να προλάβω όλες τις δουλειές. Αγωνία, ιδρώτας, πολλή ζέστη. Κόσμος με ζωηρό βήμα και η πρώτη καλοκαιρινή φουσκάλα στο πόδι, από το πέδιλο. Το μετρό σωτήριο για το κέντρο όπου οι πορείες συνταξιούχων, εργαζόμενων και άλλων, το κράταγαν προστατευμένο από τις επιθετικές μηχανές των μηχανοκίνητων πάσης φύσεως.

Γλάστρα με λεβάντα, σε μια -πάντα- φιλόξενη βεράντα, στο Γαλάτσι. Χαλαρή κουβεντούλα για την τρέχουσα επικαιρότητα, με τη συνοδεία λευκού, ζακυθινού κρασιού. Ή είμαστε τοπικιστές ή δεν είμαστε, τέλος πάντων!

Η επιστροφή στο νησί, λυτρωτική. Αγκαλιά με τα ευχάριστα -τελικώς- νέα. Νυστάζω φοβερά μέσα στο αυτοκίνητο και δεν καταφέρνει να με ξυπνήσει ούτε ο παγωμένος, δυνατός καφές. Ακούμε στο ραδιόφωνο, Δεύτερο Πρόγραμμα. Καλεσμένη η Μαριανίνα Κριεζή. Την ακούω να λέει πως αγαπάει περισσότερο τους στίχους που έχει γράψει με την καρδιά της και λιγότερο αυτούς που έχει γράψει με το μυαλό. Σιγοτραγουδάμε, τη Σερενάτα, με προσοχή! Μην καλύψουμε τη φωνή της Αρλέτας.

Το μεσημεριανό ferry, γεμάτο κόσμο. Δυο μεγάλες κυρίες μαλώνουν δίπλα μας, για το ποιο νησί πρόκειται να επισκεφθούν. Η μία λέει τη Ζάκυνθο κι η άλλη την Κεφαλλονιά. Η διαφωνία παίρνει διαστάσεις επικίνδυνες και ζητάνε τη βοήθεια του κοινού. Μόλις η μία επιβεβαιώνεται ότι πάνε Ζάκυνθο, αρχίζει να βρίζει την άλλη και να την μουτζώνει. Η άλλη παρεξηγείται, παρατάει την πορτοκαλάδα στο τραπεζάκι και πάει να βρει την αρχηγό του ΚΑΠΗ για να της κάνει τα παράπονα.

Μέρα ορκωμοσίας για πολλά στρατευμένα ζακυνθινόπουλα. Σέρνουν τα άρβυλά τους στο κατάστρωμα και τα περισσότερα έχουν στο στόμα αναμμένο τσιγάρο. Φαίνονται λες, λίγο πιο αρσενικά από όταν έφευγαν για να παρουσιαστούν. Συγκινημένοι γονείς στα σαλόνια, σε πηγαδάκια αλληλοσυμπαράστασης. Θα περάσει και αυτό...

Η θάλασσα πάτωμα, γλιστράμε απαλά όλο και πιο κοντά στο νησί. Περνάνε οι αθηναϊκές εικόνες, των τελευταίων ημερών, σαν slide show από μπροστά μου. Η επαναπροσαρμογή στην καθημερινότητα, απλή κι εύκολη. Η Αθήνα, πάντα αγαπημένη, δεν είναι για πολύ. Σαν την παράνομη ερωμένη, μας χαρίζει λίγες μέρες απόλαυσης αλλά νοιώθουμε πιο ασφαλείς μακριά της...
Στο μεταξύ, οργανώνουμε στο μυαλό μας, τι θα κάνουμε την επόμενη φορά που θα τρέξουμε στην αγκαλιά της. Φυσικά, ούτε τα μισά δεν πραγματοποιούνται. Έτσι, για να έχουμε λόγο να ξαναπάμε. Λες και μας χρειάζεται...

10 σχόλια:

P. Kapodistrias είπε...

Γουέλκαμ, Φίλη! Πάντα καταφέρνεις να μ' αιχμαλωτίζεις με τα γραφόμενά σου. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για συνθηματικό γράψιμο, ώστε να συγκαλυφτούν οι εν Αθήναις διασυνδέσεις της Σπείρας!!!...

Unknown είπε...

Θένκιου αγαπητέ! Ελπίζω όσο έλειψα, να πήγαν όλα καλώς στη σπείρα-σπείρα μας...

Σας ευχαριστώ που με κοπλιμεντάρετε!

Ανώνυμος είπε...

Νάις του χαβ γιου μπακ Ντάνα !

Υ.Γ.
Λέτε να καθιερώσουμε (τα μέλη της σπείρας μας)τα Engreek έναντι των Greeklish;

None είπε...

Αξιότιμη κυρία Σεμιτεκόλου,
με πολλή αγωνία περίμενα να γυρίσετε από την πρωτεύουσα. Εκκρεμεί μια αίτησή μου για τη σπείρα που από ότι φαίνεται είσαστε αρχηγός. Τι θα απογίνει η αίτησή μου κ' εγώ μαζί της; Με αργείτε πολύ και είναι άδικο. Μήπως να βάλω μέσο την Πιερίνα;

Unknown είπε...

@Χωραΐτης: Νάις του μπι γουιθ γιου εγκέιν!

Νάις αϊντία μάι φρέντ!

Θα μπει στην ημερήσια διάταξη!

Unknown είπε...

@None: Ε όχι και αρχηγός! Εγώ τη γραμματεία κρατάω και καμιά φορά κάνω και τσι δημόσιες σκέσεις!

Η αίτησή σας εξετάζεται αλλά δεν εβάλατε κι ένα βιογραφικό, CV στα ελληνικά. Η σόρα Πιερίνα, ξέρουμε τουλάχιστον πως διατηρούσε φημισμένο οίκο αν(τ)οχής στην Αθήνα. Εσείς τι προσόντα έχετε;;;

Ανώνυμος είπε...

Κακά τα ψέμματα, κυράδες μου κι αφεντάδες μου! Άμα δε βάλεις πουτάνα μέσο, δουλειά δε γένεται! Αλλά τώρα εγώ, τι να κάμω η κακομοίρα, που εγίνηκα φάντασμα; Κοιτάτε να έβρετε καμμία άλλη στη Ζάκυθο. Δύσκολο ε; Μην απερπιζόσταστε! Με λίγη προσπάθεια μπορεί και να τα καταφέρετε...

Unknown είπε...

Πιερίνα μου, ούλα τα δίκια δικά σου! Θα προσπαθήσουμε να 'βρουμε καμία δηλωμένη αλλά δύσκολο το θεωρώ. Δηλωμένες, μόνο οι αλλοδαπές είναι κι εφτούνες με το ζόρι. Ούλες οι υπόλοιπες, αδήλωτες είναι να σε χαρώ... Ψάξε να 'βρεις!

Ανώνυμος είπε...

Καλώς την! Ελπίζω να πήγε καλά η μεταφορά όπλων και εύφλεκτων υλικών απο την Αθήνα στη Ζάκυνθο, για τις ανάγκες της Σπείρας. Ούπς! Μήπως δεν έπρεπε να μου ξεφύγει αυτό;;;

Unknown είπε...

Ορέ παιδάκι μου Jimmarg, μη λες τα νιτερέσα μας το λοιπόοοοοο! χα!

Όλα είναι άντερ κοντρόλ, ντοντ γουόρι μπι χάπια!