Κυριακή 18 Μαΐου 2008

Όταν ο ένας γίνεται σατράπης κι ο άλλος του το επιτρέπει...


Η Λίλα από τη Βουλγαρία -η καλή γυναίκα που με βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού, διότι εγώ είμαι ανεπρόκοπη και βαριέμαι- δεν τραγουδάει πλέον το Disco Partizani. Τίποτα δεν τραγουδάει. Μόνο κάνει δουλειές με σκυμμένο το κεφάλι κι όλο ξεφυσάει. Κι όταν ο μικρός μας την απείλησε με ένα πλαστικό ραβδάκι, πως θα την εξαφανίσει για πάντα, εκείνη, έτοιμη να κλάψει, του είπε "καλά εξαφανιστώ εγκώ δε θέλει ζήσω άλλο ζωή, φτάνει!". Τότε ο μικρός την άφησε ήσυχη και πήγε στο δωμάτιό του να γκρεμίσει έναν τοίχο ακόμα.

Αργότερα η Λίλα, καθώς σιδέρωνε, λέκιαζε τα ρούχα με τα δάκρυά της κι έτσι έβαλα στην άκρη το τακτ μου, που κινδύνευε να μεταφραστεί σε αδιαφορία και την ρώτησα τι της συμβαίνει. Μου εξήγησε πως ο άντρας της ο Αλέκος, είναι πολύ επιθετικός απέναντί της και πως τώρα που τα παιδιά τους μεγαλώσανε, αποφάσισε να τον εγκαταλείψει, μια που αυτός δεν δεχόταν κουβέντα για διαζύγιο. Μου έδειξε φρέσκους μώλωπες στο κορμί της από το ξύλο που είχε φάει το προηγούμενο βράδυ. Έκανα προσπάθεια να μην κλάψω μπροστά της και σηκώθηκα να φέρω κάτι από τη τσάντα μου, που ήταν σε άλλο δωμάτιο. Θα έσκαγα αν δεν λέκιαζα κι εγώ κάποιο ρούχο!

Το "ζευγάρι" αυτό, ήρθε πριν έξι χρόνια στη Ζάκυνθο, οικονομικοί μετανάστες. Δούλεψαν κι οι δυο σκληρά. Κατάφεραν κι έφτιαξαν ένα σπίτι, πλήρως εξοπλισμένο, όπως το ονειρεύτηκαν, στη πατρίδα τους. Πάντρεψαν την κόρη τους. Έγιναν και παππούδες. Αγόρασαν ακριβό αυτοκίνητο κι η θλίψη της ξενιτιάς, της εξαθλίωσης, της ανάγκης, είχε φύγει πια, μακριά από τα πρόσωπά τους. Πλέον πάνε στη πατρίδα για διακοπές.

Η Λίλα από τη Βουλγαρία, δέχεται καθημερινά, τη βία από τον άντρα που επέλεξε να παντρευτεί, χωρίς ποτέ να έχει τολμήσει να το ξεστομίσει. Η ίδια θύμα και θύτης. Μα αποφάσισε πλέον να βάλει τελεία στον θέμα αυτό. Τώρα αυτός την απειλεί πως θα την σκοτώσει κι αυτήν και τον δεκαοχτάχρονο γιό "της", επειδή την υποστηρίζει. Να βάλει τελεία σε κάτι που δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε αρχίσει, αφού -όπως μου είπε- την χτυπούσε από τις αρχές που γνωρίστηκαν.

Γιατί η Λίλα δέχτηκε να παντρευτεί αυτόν τον άντρα; Ίσως και από ανάγκη. Κι έκανε παιδιά μαζί του κι είχαν υποχρεώσεις και τώρα; Τώρα προσπαθεί να πατήσει στα πόδια της και αυτό που την νοιάζει, δεν είναι το ξύλο που έχει φάει, ούτε το βρίσιμο, ούτε οι απιστίες, ούτε τίποτα! Αυτό που νοιάζει την Λίλα, είναι που δεν έχει ούτε ένα "σέντσιο" στη τσέπη της, γιατί τα ξόδεψε όλα για το σπίτι, τα παιδιά, το καλό αυτοκίνητο. Όμως μου είπε το εξής: "ντεν έχει προμπλέμα Λίλα γκερή, δουλέψει έχει λεφτά". Και σκέφτομαι πως αυτή η γυναίκα, με τόσα που έχει περάσει δεν κωλώνει! Μπορεί βέβαια να στεναχωριέται αλλά δεν το βάζει κάτω! Και τη χαίρομαι...

Κι η Λίλα από τη Βουλγαρία κι άλλα τόσα να περάσει θα αντέξει κι ούτε ποτέ της κατάθλιψη θα μάθει τι θα πει. Γιατί άμα ζεις μια ζωή μες στη μαυρίλα και παλεύεις να επιβιώσεις, η κατάθλιψη είναι μεγαλύτερη πολυτέλεια από το ακριβό αμάξι και το πλήρως εξοπλισμένο σπίτι. Η κατάθλιψη, απλά δεν υπάρχει!

Στη Λίλα λοιπόν, αφιερώνω τους παρακάτω στίχους της Ελένης Λιάκου, που τραγούδησε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο οποίος είχε γράψει και τη μουσική και της εύχομαι καλή τύχη στο νέο της ξεκίνημα!


Μεγάλο της ζωής μας το ταξίδι
μας κούρασε και όμως προχωράμε
χαμένοι και οι δυο απ' το παιχνίδι
στο ίδιο όνειρο πια δεν χωράμε.

Το μεσημέρι καίει το μέτωπό σου,
το βράδυ δεν αντέχω στο σκοτάδι.
Κάθε πρωί αλλάζεις το σκοπό σου
κι έγινε σίδερο βαρύ το χάδι.

Δύσκολο το παιχνίδι της αγάπης
εάν αυτή δεν είναι καθώς πρέπει
όταν ο ένας γίνεται σατράπης
κι ο άλλος τέτοια δεν τα επιτρέπει.

Το μεσημέρι καίει το μέτωπό σου,
το βράδυ δεν αντέχω στο σκοτάδι
κάθε πρωί αλλάζεις το σκοπό σου
κι έγινε σίδερο βαρύ το χάδι.

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σοβαρό το θέμα της βίας μέσα στην οικογένεια. Όμως επειδή όλα έχουν 2 όψεις να δούμε και την άλλη πλευρά χωρίς σε καμία περίπτωση να θέλω να δικαιολογήσω την σωματική βία:

ΑΝΤΡΕΣ ΘΥΜΑΤΑ ΒΙΑΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Η συναισθηματική ή ψυχολογική κακοποίηση των ανδρών αναφέρεται σε συμπεριφορές που έχουν ως σκοπό να ταπεινώσουν, να εξευτελίσουν και να ντροπιάσουν τον άνδρα, να τον κάνουν να νιώσει ανίκανος, άχρηστος, ένοχος και τελικά να του μειώσουν το αυτοσυναίσθημα.

Τέτοιες συμπεριφορές εκ μέρους των γυναικών είναι οι φωνές, η διαρκής γκρίνια, οι τσιρίδες, οι προσβολές, οι ειρωνείες και ο σαρκασμός, η γελοιοποίηση μπροστά σε άλλους, ο οικονομικός έλεγχος, η αποκοπή του άνδρα από συγγενείς και φίλους, η εσκεμμένη διακοπή της λεκτικής επικοινωνίας από τη σύζυγο, η άσκηση ελέγχου σε κάθε πτυχή της ζωής του άνδρα, η διαρκής αρνητική κριτική κ.λπ.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 19/04/2008

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112

mareld είπε...

Mi niña cariñosa, tan linda!!

Βρέχει για τρίτη μέρα και είπα να ρθω να πάρω λίγο ήλιο και να μυρίσω και λίγο βασιλικό.
Τι είναι τούτο που βρήκα..ούτε το καφέ μου δεν ήπια και η νίκη του Θρύλου επισκιάστηκε και αυτή..και δάκρυ έπεσε για τη Λίλα..
Η μηλιά στο κήπο μας κλαίει απαρηγόρητα και μου θύμισε το παρακάτω τραγούδι..
το οποίο βέβαια ταιριάζει και με τους ξυλοδαρμούς.

Νεραντζούλα φουντωμένη
Νεραντζούλα φουντωμένη
που είναι τ' άνθια σου νεραντζούλα
που είναι τ' άνθια σου
που είναι η πρώτη σου εμορφάδα
που είναι η πρώτη σου εμορφάδα
που είναι τα κάλλη σου νεραντζούλα
που είναι τα κάλλη σου

Φύσηξε βοριάς κι αγέρας
Φύσηξε βοριάς κι αγέρας
και τα τίναξε νεραντζούλα
και τα τίναξε

Σε παρακαλώ βοριά μου
Σε παρακαλώ βοριά μου
φύσα ταπεινά νεραντζούλα
φύσα ταπεινά

Ν' αρμενίσουν τα καράβια
Ν' αρμενίσουν τα καράβια
τα ζαγοριανά νεραντζούλα
τα ζαγοριανά
Που 'χουν ναύτες παλικάρια
που 'χουν ναύτες παλικάρια
κι όμορφα παιδιά νεραντζούλα
κι όμορφα παιδιά ...

Αχ!! μακάρι όλοι να είμαστε όμορφοι και παλικάρια!!!
Καλή τύχη στη Λίλα!

Φιλιά περιστέρι μου!

P. Kapodistrias είπε...

Έβαλες ξανά το μαχαίρι στο κόκαλο και μάλιστα στο μεδούλι...

Ψηφάω να τον αψηφίσει και τον αφήσει τον ξεδιάντροπο.

Πάντα έτσι συμβουλεύω ανάλογες περιπτώσεις και δεν το μετανιώνω: Όπου υπάρχει βία, απαιτείται ριζοσπαστική λύση, με όποιο (το όποιο) κόστος.

Ο εγκλωβισμός σ' έναν βίο αβίωτο, σ' έναν γάμο - λευκό κελί, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να περνάει!!!!!

Unknown είπε...

Φίλτατε Χωραΐτη, ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο σου, το οποίο δέιχνει το ίδιο πρόβλημα μέσα από άλλο πρίσμα.

Φυσικά και είναι εξίσου σοβαρό το φαινόμενο της βίας μέσα στην οικογένεια ακόμα κι όταν αυτή προέρχεται από γυναίκα προς άντρα. Το ίδιο πράγμα είναι ακριβώς. Όπως επίσης και η βία κατά των παιδιών και η όποια μορφή κακοποίησης.

Γενικότερα η βία, σε όποια μορφή κι αν την συναντά κανείς, είναι απαράδεκτη και πάντα κατακριτέα.

Το συγκεκριμένο πόστο, έτυχε να αφορά τη βία από άντρα σε γυναίκα γιατί είναι μια ιστορία αληθινή που συμβαίνει κοντά μου αλλά πέρα από το φαινόμενο της βίας, κρύβει κι άλλα κοινωνικά προβλήματα.

Ίσως, καλό θα ήταν, να διοργανωθεί μια ενημερωτική ημερίδα, που θα αφορά όλες τις μορφές βίας μέσα στην οικογένεια, ώστε να ενημερωθούν και οι άνθρωποι που το αντιμετωπίζουν, πιο σωστά. Έχω μια εντύπωση, πως σε κάποιες μορφές βίας -κυρίως ψυχολογικής- κανείς δεν δίνει σημασία και ακόμα και τα θύματα, δεν το παίρνουν καν χαμπάρι, δεχόμενοι συμπεριφορές τις οποίες βαπτίζουν απλά "έντονες".

Καλή βδομάδα!

Unknown είπε...

Γλυκειά μου Mareld!

Δυστυχώς, υπάρχουν και τα άσχημα της ζωής.

Το τραγουδάκι πολύ όμορφο, δεν το γνωρίζω!

Χαμογέλα Μπουγαρίνι! Το νησί μας σήμερα είναι λιακαδένιο κι η Λίλα θα βρει το δρόμο της αφού αποφάσισε να αντιδράσει!

Un beso muy grande mi cielo!

Unknown είπε...

Αγαπητέ π.Π., κι εγώ ψηφάω υπέρ! Και βέβαια η Λίλα τον άφησε και νομίζω πως είναι θέμα χρόνου να επουλωθούν οι πληγές της -εσωτερικές κι εξωτερικές- γιατί είναι θαρραλέα και ξέρει να πολεμάει στη ζωή της.

Συμφωνώ απολύτως με τα γραφόμενά σας.

Καλή εβδομάδα να έχουμε!

Ανώνυμος είπε...

Εύχομαι το μαρτύριο της Λίλας (και του γιου της) να τελειώσει σύντομα. Πόσες άλλες «Λίλες» όμως υπάρχουν σήμερα? Οι οποίες από εγωισμό ή φόβο δε τολμούν να πουν πουθενά ότι οι άντρες τους τις ξυλοφορτώνουν? Πάρα πολλές νομίζω. Πάρα πολλές. Και όπως είπες, είναι και θύτες και θύματα. Pink_Fish

Unknown είπε...

Γλυκό μου Ροζ Ψαράκι!

Μακάρι η ευχή σου να γίνει πραγματικότητα!

Το πρόβλημα είναι σοβαρό και πρέπει να βοηθήσουμε όλοι, με όποιον τρόπο μπορούμε, νομίζω...

Να 'σαι καλά!

mareld είπε...

Angelito mio!

Buenas tardes!

Te echo de menos!
Besitos!

Unknown είπε...

Mi corazon!

Buenas noches!

Un beso muy grande!

the boy with the arab strap είπε...

πρεπει να φτανει η ζωη καθενος σε ακρεες καταστασεις για να τον κανουμε ηρωα στα ματια μας . πριν δεν βλεπουμε τιποτα

Unknown είπε...

@κρασί και νερό στα όνειρά μας:

Συνήθως έτσι γίνεται όμως το συγκεκριμένο σου σχόλιο δεν το παίρνω ως προσωπικό καρφί διότι για την Λίλα έχω κάνει και κάνω πολλά εδώ και χρόνια. Αν δημοσιοποίησα τούτη την ιστορία της, ήταν για να ευαισθητοποιήσω κάποιους ανθρώπους πάνω στο ζήτημα της βίας μέσα στην οικογένεια και να δώσω θάρρος σε κάποια θύματα, να αντισταθούν στο προσωπικό τους δράμα.

Να 'σαι καλά!