Σάββατο 31 Μαΐου 2008

Με μισείς;


Από το μεσημέρι, τριγυρνάει στο μυαλό μου ένα τραγούδι του Morrissey. Μπορεί να ήταν φυσική συνέχεια των γεγονότων της ημέρας ή ίσως μιας πολύ σημαντικής -για εμένα- μεσημεριανής συζήτησης. Μιας συζήτησης από εκείνες που προσφέρουν ανακούφιση και λύτρωση ίσως, χωρίς να είναι καθόλου -το ύφος τους- ανακουφιστικό. Τουναντίον θα έλεγα! Βέβαια, πάντα έχει να κάνει με το τι θεωρεί ο καθένας ανακουφιστικό ή λυτρωτικό και ως γνωστόν, αυτά τα θέματα είναι εντελώς υποκειμενικά, πέρα βέβαια, από αυτό που ονομάζουμε "γενικώς αποδεκτό".

Το τραγούδι αυτό, έχει τίτλο I have forgiven Jesus (Έχω συγχωρέσει τον Χριστό) που ακούγεται ως "βλασφημία", εντούτοις δεν είναι. Ίσως πάλι, κάποιοι που γνωρίζουν ότι ο Morrissey είναι ομοφυλόφιλος, βιαστούν να συμπεράνουν, πως είναι η έκφραση του θυμού ενός ανθρώπου, γεννημένου λάθος. Γιατί κι η φύση συχνά κάνει λάθη κι είναι δύσκολος αυτός ο εκγλωβισμός μιας προσωπικότητας σε ένα λάθος σώμα, ξένο εντελώς προς την ιδιοσυγκρασία του. Και πάλι, δεν θεωρώ πως είναι η κραυγή μιας "καταπιεσμένης αδερφής" προς τον Θεό. Κρύβουν άλλα πράγματα αυτοί οι στίχοι ακόμα κι αν συμπεριλαμβάνεται και το "παράπονό" του.

Αφήνω όμως τους στίχους και τη μουσική να μιλήσουν, σε όσους θέλουν να ακούσουν...


I was a good kid
I wouldn't do you no harm
I was a nice kid
With a nice paper-round

Forgive me any pain

I may have brung to you

With God's help I know

I'll always be near to you

But Jesus hurt me

When he deserted me, but

I have forgiven Jesus

For all the desire

He placed in me when there's nothing

I can do

With this desire

I was a good kid

Through hail and snow I'd go

Just to moon you

I carried my heart in my hand

Do you understand?Do you understand?

But Jesus hurt me

When he deserted me, but

I have forgiven Jesus

For all of the love

He placed in me

When there's no-one I can turn to with this love

Monday - humiliation

Tuesday - suffocation

Wednesday - condescension

Thursday - is pathetic

By Friday life has killed me

By Friday life has killed me
(Oh pretty one, Oh pretty one)

Why did you give me

So much desire?

When there is nowhere
I can go To offload this desire

And why did you give me So much love
In a loveless world

When there's no one I can turn to

To unlock all this love

And why did you stick me

in Self-deprecating bones and skin

Jesus - do you hate me?

Why did you stick me in

Self-deprecating bones and skin

Do you hate me? do you hate me? Do you hate me? do you hate me? Do you hate me?




19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Mporei na deixnei apistos ki omws den einai. To anti8eto malista! As mh 3exname kai to "Dear God, please help me".

None είπε...

Εγώ; Ποτέ μου!

the boy with the arab strap είπε...

αστους να σε μισουν , αυτοι χανουν ..........

Ανώνυμος είπε...

έχεις ακούσει που λένε ότι μίσος και αγάπη απέχουν πολύ λίγο? Ίσως το μίσος ν' αλλάξει, και να γίνει πάλι αγάπη. Μέσα στη ζωή είναι όλα, και τα συναισθήματα, καλά ή άσχημα, είναι εδώ για να τα βιώσουμε όλα. Pink Fish

Unknown είπε...

@Ανώνυμος: Χαίρομαι που καταλάβατε ότι το θέμα του ποστ είναι η πίστη και όχι η ομοφυλοφιλία... Είχα αρχίσει κι η ίδια να μπερδεύομαι, μετά από τα σχόλια που έλαβα στην αντίστοιχη ανάρτησή μου στη LiFO. Και δεν θεωρώ τον Morrissey άπιστο, αν και δεν μου πέφτει λόγος για το τι πιστεύει ο καθένας...

Unknown είπε...

@None: Ευχαριστώ! Κι εγώ κανέναν δεν μισώ!

Unknown είπε...

@κρασί & νερό στα όνειρά μας: Γενικότερα όποιος μισεί, χάνει στη ζωή του. Το μίσος είναι μεγάλο δράμα για όποιον το νοιώθει.

P. Kapodistrias είπε...

Μίσος;;;
Υφίσταται κάτι τέτοιο πλέον;;;
Δε βλέπεις γύρω σου; Όλοι αγαπούν, αγαπιούνται, αλληλοπεριχωρούνται ερασμίω τω τρόπω, καλοχαιρετιούνται, υποχωρούν έναντι του Άλλου, του Αλλότριου!!!!
Ηθικά, αρχαγγελικά όλα!!!!!
Χαιρέτωσα!!!!

Unknown είπε...

@Pink Fish: Ψαράκι μου, έχεις δίκιο! Λεπτές ισορροπίες...

P. Kapodistrias είπε...

Αχ, αυτός ο δαίμων Μπλόγκερ, μου έφαγε το νι. Εννοούσα:

Χαιρέτωσαν!!!

Unknown είπε...

Αγαπητέ Π.Κ., ακόμαι και φαγωμένο το ν, βγάζει νόημα.

Συμφωνώ πως δεν υπάρχει μίσος, μόνο αγάπη! Και τι αγάπη! Υπέρμετρη, προς τους εαυτούς μας. Σαν άλλοι πλανήτες περιστρεφόμαστε στον άξονά μας και φωνάζουμε: κοιτάξτε με!

Τι λέει ο ποιητής;;;

Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος.

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω,τι με τραβάει στα κείμενα σου δεν σε ξέρω και δεν θέλω να σε μάθω.Αλλά έχω μια αίσθηση ότι γράφεις αληθινά και πολύ όμορφα.Κρίμα όμως που αυτό το Ίντερνετ δεν το μοιράζονται όλοι όπως και άλλα αγαθά...Σε ευχαριστώ για τα ωραία κείμενα σου...

Unknown είπε...

Ανώνυμε-μη, εγώ ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Να 'σαι καλά!

p.lykogiannis είπε...

Αγαπητή μου Dana νομίζω πως δεν υπάρχει καν το ερώτημα αν ο Χριστός μισεί κάποιον, μιας και όλη του η πορεία τουλάχιστον στην ανθρώπινη ιστορία της "Εβδόμης μέρας", υπήρξε αγαπητική με μια πρόθεση απελευθέρωσης του ανθρώπου από κάθε τι που θα μπορούσε να τον εγκλωβίσει σε συνήθειες, σκέψεις και πράξεις που να τον κάνουν να φυτοζωεί και να μην ανασαίνει ελεύθερα, αλλά να βρίσκεται στριγμωμένος σε έναν κόσμο ολότελα φτιαγμένον από τον ίδιο. Γεμάτον με όλες τις ιδιοτροπίες, εγωισμούς, τυπικότητες, συμβιβασμούς απαγορεύσεις, δικανικές και νομοκίστικες ερμηνείες των πάντων, που συνήθως οδηγούν τον ίδιο στην άρνηση, την αυτοκαταστροφή, τη μελαγχολια, την απόρριψη,μακρια από καθε τι το αναστατικό, το θαυματουργικό το απολυτρωτικό...στο ότι ο Χριστός είναι η πηγή της ζωής και ότι Αυτός είναι Η ΑΓΑΠΗ.

P. Kapodistrias είπε...

Διάβαζα πριν λίγο ποιήματα της Καταρίνα Φρόντενσον, γεννημένης στη Στοκχόλμη του 1953. Ο νους μου πήγε στην ανάρτησή σου (δεν ξέρω γιατί) και σπεύδω ν' αφήσω εδώ ένα ποίημά της:

ΣΚΗΝΗ

Με γλώσσα στο σκοτάδι αρχή της πρώτης πράξης.
Μετά, χρειάζεται
ν' αρχίσουν να μιλούν. Πάντα χρειάζεται ν' αρχίσουν να μιλούν, είναι απαραίτητο
Το απαραίτητο - είναι η θλίψη

Πρώτη πράξη, γλώσσα στο σκοτάδι: ο τοίχος φέγγει, το μάτι τους.
Τριξίματα, φωλιά της φωνής. Πάλκο - Ο χώρος το φωτός -
στέλνει τις λέξεις μες στο στόμα τους

Όταν ξυπνήσουν οι νεκροί

Unknown είπε...

@p.lykogiannis: Πάτερ, χαίρομαι ιδιαίτερα που καταφέρατε να παρακολουθήσετε τη σκέψη μου και να κατανοήσετε πλήρως, πως το θέμα που θέτω είναι η πίστη! Φυσικά, όποιος δεν κατάλαβε, δεν φταίει ο ίδιος αλλά εγώ κι ο τρόπος που εξέφρασα τις προσωπικές μου σκέψεις. Η εξήγηση ακολούθησε για να μην γίνει παρεξήγηση...

Ωστόσο, έχω και πάλι τις αντιρρήσεις μου και θα χαρώ να σας τις εκφράσω.

Συμφωνώ πως δεν τίθεται θέμα αν ο Θεάνθρωπος μισεί ή όχι κάποιον. Αυτό άλλωστε προϋποθέτει την ύπαρξη Θείου όπου -όπως ξέρετε- εκφράζω αμφιβολία. Εν ολίγοις, δεν μπορεί να απευθύνεται ερώτηση σε κάποιον ή κάτι που δεν πιστεύουμε πως υπάρχει. Και δεν μιλώ φυσικά, για την παρουσία του Χριστού στη Γη, η οποία είναι αδιαμφισβήτητη,
αλλά για την θεϊκή του υπόσταση και μόνο.

Από την άλλη, αν θεωρήσουμε πως υπάρχει Θεός, το ερώτημα θα πρέπει να αντιστραφεί και να τροποποιηθεί -κατά τη γνώμη μου- και να γίνει: Αν μ' αγαπάς γιατί;... Κι ο καθένας συμπληρώνει ό,τι θέλει παρακάτω από το γιατί.
Υπάρχει πολύς πόνος στον κόσμο και δεν καταλαβαίνω το γιατί!

Τέλος, θέτετε ένα θέμα για την ελευθερία που δίνει η θρησκεία που κι εδώ διαφωνώ αφού -όπως όλες οι θρησκείες- έτσι και η δική μας, είναι απαγορευτική, περιοριστική και πιεστική, σε διάφορες εκβάσεις την κοινωνικής και προσωπικής μας ζωής. Αδυνατώ να καταλάβω πως ο Χριστός μας απελευθερώνει από βάρη, απαγορεύσεις κ.ά. αλλά συχρόνως μας θέτει όρους ώστε να μπορέσουμε να απελευθερώσουμε τις ψυχές μας.

Ο Χριστός, ως ιδιαίτερα φιλάνθρωπος, στο σύντομο πέρασμά του στη Γη, χάρισε αγάπη, δίδαξε αγάπη, έζησε για την αγάπη και πέθανε γι' αυτή. Πείτε μου όμως, σας παρακαλώ, πως έφτασε τούτη η αγάπη σήμερα στα χέρια μας; Κι αν έφτασε κάτι δηλαδή. Μόνο μη μου πείτε πως έχουμε κλειστές τις καρδιές μας, δεν το πιστεύω! Αντιθέτως βλέπω ανθρώπους με μεγάλη ανάγκη για αγάπη, ανίκανους να δώσουν ή να πάρουν λίγη από αυτή.

Σας ευχαριστώ!

Unknown είπε...

@Π.Κ.: Σας ευχαριστώ πολύ για την αντιγραφή του ποιήματος! Ναι, ταιριάζει πολύ και καταλαβαίνω πως κάπως με ένα τρόπο μαγικό ή ίσως θεϊκό -για εσάς- νοιώσατε πως ταιριάζει. Βέβαια, εμπιστεύομαι πολύ και το ποιητικό σας χάρισμα, που έπαιξε το ρόλο του κι αυτό!

Δεν ξέρω την ποιήτρια αλλά θα την αναζητήσω και θα την μάθω. Φαίνεται ενδιαφέρουσα.

Να 'στε καλά!

darkwhisper είπε...

Χελοου! Νομίζω πως τελικά το ζήτημα είναι απλό. Ο Χριστός δε θυμαμαι να απαγόρευσε τίποτα. Για να είμαι σαφής μιλάω ΜΟΝΟ για τα λεγόμενα του στην Καινή διαθήκη όπου το μόνο σημειο που θυμαμαι να σχετίζεται με απαγόρευση είναι να διαλύει με ένα μαστιγιο τους πάγκους με τα εμπορεύματα έξω από ένα ναό. Το οποίο αν ισχύσει φυσικά σήμερα θα πάρει πολλούς η μπάλα, ξεκινώντας φυσικά από τους εκπροσώπους της! Από κει και πέρα δε θυμαμαι να απαγόρευσε οποιαδήποτε μορφή αγάπης. Τουναντίον, η φράση "οι πόρνες και οι τελώνες θα έχουν τη βασιλεία των ουρανών" έρχεται σε άμεση αντίθεση με τη συμπεριφορά του τιμωρού Θεού στα σόδομα στην παλαιά διαθήκη. Σημασία τελικά έχει τι επιλέγεις. Και νομίζω ότι ο λυκογιαννης από πάνω ήταν σαφής! Επίσης πιστεύω ότι η έννοια εγωισμός κατα το αγαπάω τον εαυτό μου και αδιαφορώ εώς εκμεταλλεύομαι τους άλλους δεν υφίσταται. Η αρχή της ενσυναισθησης ορίζει πως επειδή αναγνωρίζω στον εαυτό μου το κακό, το περιμένω και από τους άλλους, κοινώς φοβάμαι. Αυτός ο φόβος και η έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό μου πρωτίστως, με οδηγεί σε εγωιστικές πράξεις με σκοπο να καλύψω τα προσωπικά μου κενα. Στον αντίποδα αυτού, βρίκεται ο άνθρωπος που αγαπά τους άλλους, ΕΠΕΙΔΗ αγαπά τον εαυτό του. Ο βέρος εγωισμός και ο βέρος αλτρουισμός, είναι ένα και το αυτό.

Unknown είπε...

Αδερφούλη, μια χαρά τα λες!

Ξεκινώ ανάποδα: Φυσικά και όποιος δεν αγαπά τον εαυτό του, δεν μπορεί να αγαπήσει τους άλλους. Συχνά γίνεται παρανόηση μεταξύ αγάπης και συμπάθειας.

Όσο για τον Χριστό, όπως έγραψα και στο σχόλιο μου για τον πάτερ Λυκογιάννη, σαν προσωπικότητα δεν υπήρξε ποτέ απαγορευτικός σε κάτι, από όσο κι εγώ γνωρίζω. Αντίθετα η χριστιανική θρησκεία και ο Κλήρος, είναι υπέρ της απαγόρευσης, του περιορισμού της ελευθερίας του ατόμου και πολλές φορές και της ελεύθερης βούλησης και αυτή είναι η σημαντικότερη αντίθεσή μου προς την Πίστη σε μια θρησκεία, όποια κι αν είναι αυτή.

Άλλωστε, ο Θεός είναι ένας, απλά οι θρησκείες εκφράζουν τις ανάγκες συγκεκριμένων ομάδων ανθρώπων ανάλογα με τη γεωγραφική και την κοινωνική θέση.