Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

Ο Νικολός κι οι καλικαντζάροι


Για τη Μαρνέττα μας





Ο Νικολός, δεν επείραζε κανένανε κι ας τονε λέγανε ούλοι μουρλό, στο χωριό του. Αρκετοί όμως ήταν εκείνοι, που τον εσταυρώνανε, όπως κι όλους τους μισοκούτελους του κόσμου. Ιδιαίτερα, εκειά τα παιδιά τση Μπάμπαινας. Τα γλυκιάρικα! Του βγάνανε τα μάτια κάθε τρεις και λίγο, του καψερού.

Έτσι, προπαραμονή Χριστουγέννων (πάει να πει του Χριστού), μαζωχτήκανε τα παιδία τση Μπάμπαινας να καταστρώσουνε σχέδιο, για το τι θα κάνανε τη νύχτα του Νικολού. Ο Γιάννος, ο μεγάλος ήταν εφτός, είπε να μπούμε σιγά-σιγά στο σπίτι του και να τονε μπουγελιώσουνε όπως θα κοιμότανε. Ο δεύτερος, εσκέφτηκε να του πάρουνε τα ρούχα, να σηκωθεί το πρωί και να μην έχει να φορέσει να έβγει όξω. Ο τρίτος, είπε να φωνάξουνε και τον Σταθάκη τση Μαρίκας, που ήτανε γεροδεμένος, και να τονε βγάλουνε το Νικολό όξω από το σπίτι, μαζί με το στρώμα, να τον αφήσουνε στα χωράφια. Καλή ιδέα τους φάνηκε αυτή και φώναξαν τον Σταθάκη, που δεν δυσκολεύτηκε να πεισθεί ώστε να συμμετέχει στο κάζο.

Τη νύχτα λοιπόν, τα τέσσερα γλυκιάρικα μαζώχτηκαν στην αυλή του Νικολού και αφού βεβαιώθηκαν -από το ροχαλητό του- ότι εκειός εκοιμότουνα βαριά, άνοιξαν την ξώπορτα και μπήκαν στη κάμαρή του. Καθόλου δεν δυσκολεύτηκαν, μιας και ο Νικολός δεν κλείδωνε ποτέ την οξώπορτά του. Έπιασαν το λοιπόν οι δαιμόνοι, τσι τέσσερις γωνίες του στρώματος και βγάλανε όξω, στα χωράφια τον Νικολό. Τον αφήσανε κάτου από μία κουτσουπία και πήγανε καλιά τους.

Το πρωί, με το πρώτο φως το ήλιου τση παραμονής, ο Νικολός άνοιξε τα μάτια του και η πρώτη του σκέψη ήταν που θα πήγαινε να διακονέψει κομμάτι μπροκολίνα για το βράδυ. Μα πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη σκέψη του, εκατάλαβε πως εβρισκότουνα κάπου όξω από το σπίτι του και σηκώθηκε απάνου σκορσαρισμένος! Δεν άργησε βέβαια να αναγνωρίσει το χωράφι δίπλα από το σπιτικό του μα ο φόβος του, δεν τον άφηκε να μπει και να φορέσει τα ρούχα του. Όπως ήτουνα με τα σώβρακα, έτρεξε να βρει τον παπά, ενώ στο δρόμο εσταυροκοπιότανε και φώναζε: "Θε μου σγχώρα με!".

Φτάνοντας στο σπίτι του παπά, τον εσυνάντησε όπως έβγαινε κι έπεσε στα πόδια του κλαίγοντας: "βοήθεια παπούλη, με πήρανε οι δαιμόνοι!". Ο παπάς αλαφιασμένος, έσκυψε να τονε σηκώσει και προσπάθησε να τονε μορώσει λέγοντάς σου: "Σώπα ορέ Νικόλα, σήκω απάνου και πέσμου τι σ' έβρικε αχάραγο και μου 'ρθες με τα σώβρακα, μέρα που είναι;". Ο Νικολός δεν εσηκώθηκε παρά κρατώντας το πόδι του παπά σφιχτά, συνέχισε τη κλάψα: "Παπά μου σου λέω οι δαιμόνοι, οι καλικάντζαροι, ούλη νύχτα με προβάτιανε με το στρώμα όξω στα χωράφια και μ' αφήσανε κάτου από τη κουτσουπία. Διάβασέ με να φύγει το κακό!". Ο παπάς, δεν χρειάστηκε πολύ για να καταλάβει ποιων "καλικάντζαρων" δουλειά ήταν εφτούνη, μα καθησύχασε τον Νικολό και τον έστειλε σπίτι του.

Για να τον μορώσει τέλεια και να του φύγει το σκόρσο, τονε κάλεσε το βράδυ σπίτι του. Να φάνε μαζί τη μπροκολίνα και να κόψουνε το χριστόψωμο, που ζύμωνε ολοένα η παπαδιά. Κι έτσι, του περάσανε ούλα του Νικολού, αφού και την ευλογία του παπά επήρε και τη κοιλούλα του θα γιόμιζε το κοντόβραδο, μέρα που ήταν...

Χριστόψωμο (χωραΐτικο):

Υλικά για τη ζύμη
1,5 κιλό αλεύρι σταρένιο
50 γραμ. προζύμι
1,5 νεροπότηρο λάδι
μισό κουταλάκι μαγειρική σόδα
2 κούπες ζάχαρη
ένα ποτηράκι του κρασιού κονιάκ
ένα ποτηράκι κρασί
μπόλικο ξύσμα πορτοκαλιού
μία κούπα χοντροκομμένα καρύδια
μία κούπα σταφίδα σουλτανίνα
2 κουταλάκια του γλυκού γαρύφαλλο σε σκόνη
2 κουταλάκια του γλυκού κανέλα σε σκόνη
χλιαρό νερό (όσο πάρει η ζύμη καθώς τη δουλεύουμε)

Υλικά για το στόλισμα του Χριστόψωμου
Μερικά καρύδια ολόκληρα, με το τσόφλι
ζάχαρη άχνη
λίγο σουσάμι
χρωματιστά ζαχαρωτά

Εκτέλεση

Σε μία λεκάνη ρίχνουμε το αλεύρι και κάνουμε στη μέση μία λακουβίτσα όπου ρίχνουμε το λάδι, τη ζάχαρη και τη σόδα. Τα ανακατεύουμε σιγά - σιγά και προσθέτουμε το προζύμι, τα κανελογαρύφαλο, το κονιάκ και το κρασί και λίγο χλιαρό νερό. Αφού τα ζυμώσουμε όλα τα υλικά καλά, προσθέτουμε τα καρύδια και τη σταφίδα και συνεχίζουμε το ζύμωμα μέχρι η ζύμη να είναι έτοιμη. Η ζύμη δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ σκληρή, ούτε πολύ μαλακή και δεν πρέπει να κολλάει στα χέρια μας. Αν η ζύμη κολλάει, προσθέτουμε λίγο αλεύρι. Αν είναι σκληρή, προσθέτουμε λίγο ζεστό νερό.

Αφού η ζύμη είναι έτοιμη, λαδώνουμε ελαφρά ένα ταψί και τη ρίχνουμε μέσα. Σκεπάζουμε το ταψί και αφήνουμε τη ζύμη να φουσκώσει. Σε προθερμασμένο φούρνο, τοποθετούμε το ταψί αφού πρώτα τοποθετήσουμε τα ολόκληρα καρύδια πάνω στη ζύμη, σπρώχνοντάς τα ελαφρά προς τα μέσα. Να βρίσκεται το μισό καρύδι μέσα στη ζύμη και το άλλο έξω. Ψήνουμε το Χριστόψωμο στους 180 βαθμούς C, για περίπου 40' (ανάλογα με το φούρνο μας). Όταν το βγάλουμε από το φούρνο, το ραντίζουμε πολύ λίγο με ωμό λάδι ώστε να κολλήσει πάνω η ζάχαρη άχνη που πασπαλίζουμε, το σουσάμι και τα ζαχαρωτά.

Και του χρόνου!

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ορήηηη, ούλα στη φόρα τ' άπλυτα μου τα 'βγαλες;;; Βουρλισμένη!

Εγώ πάντως σ'αγαπώ και θα σε πάρω με παπά και με κουμπάροοοο!

Νικολός

Ανώνυμος είπε...

Dana poli kalo alla na sou po. Ti tha genei? Kathe Savvato tha mas grafis mono???

O laos thelei Nikolo! Doseeee1

NK

Ανώνυμος είπε...

Ευτά είναι!!!
Εμ είδες Νικολό;Και ύπνο στο ξάστερο κ μπροκολίνα έτοιμη σερβιρισμένη στη γαβάθα...
Ωρέ μήπως να τσου κάμεις κ μποναμά των καλικατζαρέων;;; για σκέψου το!

k είπε...

ω... να σε χαρώ!
μέχρι και γάμο που σου έταξε ο Νικολός. τι πιο happy end?
man

Unknown είπε...

Σώπαινε Νικολό, μόρωσε και δεν στα 'βγαλα ούλα στη φόρα ακόμα!

Ορέ είμαι παντρεμένη, θες να με χωρίσεις;;;

Unknown είπε...

NK, δεν αδειάζω ψυχή μου για παραπάνω. Κάνω γλυκά ετούτες τσι μέρες, για το καλό!

Να 'χεις την υγειά σου!

Unknown είπε...

Sevial, εφτός κυρά μου, είναι ικανός να γυρέψει από τσι καλικάντζαρους μποναμά!

:-)

Unknown είπε...

Καλωσήρθες Αφέντη Man!

Είδες; Ποία τη χάρη μου! Στο περασμένο "επεισόδιο", έπεσε και στη πηγάδα -βεραμέντε- για μένανε αλλά του 'χαμε βάλει δίχτυ από κάτου και τονε σώσαμε το δόλιο!

Να περνάς καλά, γιορτάδες μέρες!

Σε φιλώ πολύ!

Ανώνυμος είπε...

Dana και τι πειράζει τζόγια μου να χωρίσεις; Αφού θα σε πάρω εγώ! Έτσι θα σ' αφήσω; Αστεφάνωτη;

Ουουουου ένα γάμο που θα κάμουμε!

3άγγελοι, δεν μπορώ να σε χαρώ να δώκω τσίπουτις τσι καλικαντζάρους. Έχω έξοδα, έχω γάμο!

Νικολός

Ανώνυμος είπε...

Ε τότενες ωρέ Νικολό ντύσε τσου Καλικατζάρους παραγμπράκια στο γάμο! :P

sevial

Μηθυμναίος είπε...

Αυτός ο Νικολός μόνος του προξενεύεται και με το ζόρι! Άσε τη κοπελιά ήσυχη, βρε αδερφέ! Μα τον Άγιο Διονύση...

Πάντως η προφορά της Ζάκυνθος χτυπάει όμορφα στο αυτί μου!

FELIZ NAVIDAD, Ντάνα μου!

Unknown είπε...

Νικολήηη, άμε στο κέρατο ξεφορτώσου με!

Sevial, μην του βάνεις ιδέες κι εσύ ψυχή μου!

Unknown είπε...

Feliz Navidad, καλέ μας Σράτο!

Είδες τι έπαθα με τον Νικολό; Μάλλον θα πρέπει να αλλάξω "ήρωα" στις ιστορίες, γιατί δεν με βλέπω καλά!

Όσο για την προφορά... που να μας ακούσεις κιόλας!

Besos, besos, besos!

mareld είπε...

Alma mia!

Feliz Nadidad!

Καλά Χριστούγεννα!
God Jul!
από το δάσος μου με αγάπη..

"Κύριε, Κύριε, / και μεις εδώ, / στη μέση των μεγάλων δρόμων, / λυπημένοι κι αδέξιοι, / με το άδειο δισάκκι στα χέρια, / μ' ένα κλουβί αηδονιών στη ράχη, /με την πλατιά μνήμη της θάλασσας. (...)

Κύριε, Κύριε, / φέρε μου πάλι/ το ουρανί φόρεμα της προσευχής, / φέρε μου πάλι την καρδιά/ να δυνηθώ να κλάψω/ για το τραύμα μιας πυγολαμπίδας, / όταν η καμπάνα του νησιού μας/ θα σημαίνει πάνω από τη θάλασσα/ τη λευκή αθωότητα της Κυριακής, / τη χαμένη μας άγνοια, / τη χαμένη μας υγεία.

Στα μικρά παράθυρα της ακροθαλασσιάς / θ' ανθίσουν πάλι αγάπες και γεράνια / και θάρθει ένας μικρός Χριστός / να μας πάρει απ' το χέρι/ να παίξουμε ως το δειλινό κάτω απ' τις πασχαλιές, / μαζί με πελαργούς, θαλάσσιες αύρες και ήλιο".
Γ. Ρίτσου


Κουτσουνάκι μου!!!
Χίλια ευχαριστώ..να είσαι καλά και του χρόνου!
Μου έπεσαν τα παιδιά με γρίπη..και ο Μαρίνο έφυγε χαράματα για Γρανάδα.

Σκορσάρισα κι εγώ με το Νικολό..αλλά όλα τελείωσαν απίθανα όμορφα..

πάω να φτιάξω το Χριστόψωμο..

Θα πάρω τη συνταγή και για το γλυκοχαράζει..

Te quiero mucho!
Gracias!
Πολλά φιλάκια!

Unknown είπε...

Φιλιά πολλά ψυχή μου, χρόνια καλά!

Ελπίζω να σου πέτυχε το Χριστόψωμο και τα παιδιά να είναι καλά και να το γευτήκατε όλοι μαζί!

Un beso muy grande!

TQM!