Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Ο νόνος και το καρναβάλι


Ο νόνος μου ο Μπάμπης, ήταν δεινός χορευτής, δεινός χαρτοπαίκτης, δεινός γυναικάς και γενικότερα δεινός bon viveur! Όσο φυσικά του επέτρεπε η πούρσα του και η κοινωνική του θέση.

Είχε μεγάλη αδυναμία στο Καρναβάλι. Θα μπορούσες να πεις πως ζούσε όλη τη χρονιά μόνο για δαύτο. Άλλωστε μέσα στα καρναβάλια είχε γεννηθεί και συνήθως τότε γιόρταζε και τ' όνομά του. Έτσι, δεκαπέντε βράδια που κρατάγανε οι χοροί, δεν έχανε ούτε έναν στο τότε Καζίνο, στο οποίο ήταν και μέλος.

Αντιθέτως, η νόνα μου η Αγγέλικα, δεν ήξερε ούτε ένα χορευτικό βήμα να πάρει και μία ζωή του έκανε φαωμάρα που δεν τηνε μάθαινε, γιατί όπως η ίδια υποστήριζε εκείνος ήθελε "να χορεύει με τσι πουτάνες". Για τη νόνα μου δηλαδή, όποια ήξερε να χορεύει τανγκό, βαλς, φοξ αγκλέ και πόλκα μαζούρκα, ήτανε πουτάνα από κούνια.

Όπως φαίνεται πλέον, ο νόνος μου κάποιο λόγο σοβαρό θα είχε, που δεν εμάθαινε χορό στη νόνα και που ποτέ δεν τηνε πήρε μαζί του στα μπαλ μασκέ. Δεν εξηγείται διαφορετικά ότι στις θυγατέρες τους και έμαθε χορό και τις χόρευε όταν εκείνες εμεγαλώσανε και πηγαίνανε μονάχες τους στους χορούς, ή με τους συζύγους τους.Σαν παιδί θυμάμαι, στο παρκέ του Κόκκινου Βράχου να χορεύει ο νόνος μου με τη μάνα μου και να κάθεται ούλος ο κόσμος κάτω, να τους αφήνει χώρο. Αυτά τα χρόνια όμως, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί κι αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερή, που έχω αυτές τις εικόνες έστω και ως παιδική ανάμνηση.

Ένα βράδυ καρναβαλιού στο Χορό του Πρασίνου συγκεκριμένα, τα χρόνια που είχανε ακόμα τα παιδιά μικρά, η νόνα μου αποφάσισε να μην αφήσει τον νόνο να πάει στο χορό. Επειδή όμως ήξερε πως με τα λόγια δεν θα κατάφερνε απολύτως τίποτα, σκέφτηκε κι έπραξε τούτο: Του έβαλε τα καλά του τα παπούτσια μέσα σε έναν σίγλο με νερό. Πονηρή η νόνα, σου λέει που θα πάει χωρίς παπούτσια; Εκείνος όμως δεν έκανε πίσω! Την έβρισε, δανείστικε άλλο ζευγάρι από κάποιον άλλον της παρέας του και πήγε κανονικά στο χορό.

Η Αγγέλικα έσκασε από το κακό της, όπως μας περιέγραφε στις μετέπειτα εξιστορήσεις της και η ίδια υποστηρίζει πως κάποιο άλλο βράδυ, ντύθηκε μασκαρούλα και πήγε και τον βρήκε στο Καζίνο. Κατά τα λεγόμενά της, πάντα, όλη νύχτα του έβγαλε τα μάτια κι εκείνος χαμπάρι δεν επήρε και όταν λέει της πρότεινε να την πάει στο σεπαρέ εκείνη έφυγε και πήγε σπίτι. Δεν ξέρω γιατί αλλά κανένας μας δεν έχει πιστέψει ούτε λέξη από αυτή την ιστορία της νόνας όπως και μία άλλη που κατά την ίδια έπιασε από το πέτο κάποιον που τηνε σταύρωνε και του έδωκε δύο χαστουκιές.

Όπως και να έγιναν, εκείνος συνέχισε μέχρι τα τελευταία του - που ήταν και τα τελευταία εκείνων των χορών- να βγαίνει, δεκαπέντε νύχτες στη σειρά κι εκείνη, να μένει σπίτι και να μουρμουράει 365 νύχτες το χρόνο...



21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωραίος ο νόνος!

tsintsantson

Ανώνυμος είπε...

Kai tou xronou, na 'maste kala kai egw ekei!

I 8eia
Polla polla filia

Ανώνυμος είπε...

Sthn Lesxh Fileleutherwn na ideis to ti egenotouna ekeia ta xronia. O dikos mou o nonos epigenoferne tsi ama3es gia oula tou ta paidia. Ekeios den epestrefe para thn epomenh to goma. LOL

Ανώνυμος είπε...

Sthn Lesxh Fileleutherwn na ideis to ti egenotouna ekeia ta xronia. O dikos mou o nonos epigenoferne tsi ama3es gia oula tou ta paidia. Ekeios den epestrefe para thn epomenh to goma. LOL

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή "Ντάνα Σεμιτέκολο" πολύ θάθελα να σε γνώριζα.
Νάξερες τι παιδικές μνήμες μου ανακινείς κάθε φορά που αναφέρεσαι σε ζακυνθινές παλιές ιστορίες, του νόνου, τση νόνας, τση θείας.
Σαν όλα αυτά τα πρόσωπα,τα δικά μου πρόσωπα,να αναβιώνουν με μιάς, μαζί και οι ιστορίες τους που παιδί άκουγα κατα κόρον.
Νάξερες πόσο με συγκινούν αυτές οι αναμνήσεις που μου αναμοχλεύεις κάθε τόσο και συγχρόνως νοιώθω τόσο τυχερή που έζησα να τις ακούσω.Μακάρι και τα δικά μας παιδιά νάχουν στο μέλλον τέτοιες τρυφερές παιδικές μνήμες.
Νάναι καλά όπου εκείνοι βρίσκονται και εσύ που μας "ζωντανεύεις" τις αναμνήσεις μας.

Unknown είπε...

tsintsantson, ο νόνος μου ήταν εκπληκτικός άνθρωπος και του οφείλω πολλά! :)

Unknown είπε...

Θεία, καλή μου θεία!

Μακάρι να είσαι εδώ, έστω του χρόνου!

Χίλια φιλιά!

Unknown είπε...

Ανώνυμε/μη, φαντάζομαι τι θα γινόταν κι εκεί, πάνου κάτου. Γράψε μας αν θες καμιά ιστορία. Να μαθαίνουμε! :)

Εφτό το συνήθειο με τσι νόνους να ξεχνάνε να γυρίσουνε στο σπίτι, ποτέ δεν το κατάλαβα! χα!

Unknown είπε...

Αγαπητή Χαρά Θ., σας ευχαριστώ θερμά για τα καλά σας λόγια και είναι πραγματικά τιμή μου να ανακαλώ τις μνήμες των ανθρώπων. Είμαι ευτυχής αν το καταφέρνω αυτό, πραγματικά.

Είμαστε πράγματι τυχεροί όσοι έχουμε τέτοιες αναμνήσεις και είναι από κάποια πλευρά χρέος μας να τις περάσουμε στα παιδιά μας. Αυτή άλλωστε είναι η ιστορία του τόπου μας και όχι η σημερινή του κατάντια.

Να είστε καλά κι εσείς!

Vam33 είπε...

Πιο πολυ απ όλα μου άρεσε το φινάλε της ιστορίας σου.Έτσι είναι η ζωή.Κάμια μουρμουράνε 365 μέρες το χρόνο και κάποιοι βγαίνουν σερι 15 νύχτες!Καλημέρα

Unknown είπε...

Καλέ μου Vam, αν και είμαι γνωστή γκρινιάρα (λες να το πήρα από τη γιαγιά;;;), προτιμώ το 15 νύχτες σερί, έξωωωωω!

Κάτι μου λέει πως και εσύ το ίδιο...

Φιλιά!

Μηθυμναίος είπε...

Αυτά, Ντάνα μου, συνέβαιναν και συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες… γιατί να μην την πιστεύεις τη νόνα σου;
Πάντως κι εγώ πιστεύω από τα σχόλιά σου πως ναι: απ’ το νόνο σου πήρες κοπέλα μου.
Έτσι ε, «15 νύχτες σερί έξω» και τις αναρτήσεις σου τη μέρα…

Ανώνυμος είπε...

Παιδακι μου γλυκο παλι τα καταφερες και με γυρισες στα καλυτερα μου χρονια.Να σε εχει ο Θεος καλα.φιλια πολλα Μαμαελα

Ανώνυμος είπε...

Πολυ εύστοχη η επιλογή σου να ανεβάσεις τραγούδι με τη Σοφία Βέμπο,η οποία δεν ήταν απλώς η τραγουδίστρια της νίκης,αλλά η κατ΄εξοχήν αναμορφώτρια του ελαφρού ελληνικού τραγουδιού.Καλά ξεφαντώματα.Διάβασα σωστά,ότι χτες ο εγκέλαδος σας έκανε τσαχπινιές;

mareld είπε...

Αχ..βρε ψυχούλι μου..

Τι μου θύμησες..;
Ο πατέρας μου δεν έχανε ούτε ώρα από το καζίνο. Ήταν δεινός χορευτής και πολύ παθιασμένος..
Θυμάμαι πως σιδέρωνε το πουκάμισό του και λουστράριζε τα παπούτσια του.
Πως έφτιαχνε ώρες τα μαλλιά του.. Τη μάνα μου την έπαιρνε δυο τρία βράδια
και μετά μάλωναν μήνες για το πως χόρευε τις άλλες.

Μου έφερνε πάντα μαντολάτο φρέσκο.. τώρα με έπιασε αφόρητη νοσταλγία..

Σε ευχαριστώ για τα τόση ομορφιά.. που μας προσφέρεις..

Φιλιά καρδούλα μου!

Unknown είπε...

Καλέ μου Στράτο, είναι σίγουρο πως έχω πάρει πολλά από τον νόνο μου! Πάντως τώρα, που είμαι και εργαζόμενη μητέρα, δεν ξέρω αν θα τα έβγαζα πέρα με 15 ξενύχτια σερί!

Φιλιά στο Αιγαίοοοοο

:)

Unknown είπε...

Μαμαέλα, ευχαριστώ. Χωρίς εσένα δεν θα είχα κι εγώ αυτές τις αναμνήσεις.

Φιλί!

Unknown είπε...

Animalera! Δεν ήξερα ότι θα έρθεις να καθαρίσω λίγο το "εξοχικό", μη μας πεις και βρωμιάρες! :)

Βέμπο και ξερό ψωμί. Όχι μόνο "παιδιά της Ελλάδος παιδιά" αλλά και ροματζάδες εεε;

Ευχαριστώ για την επίσκεψη!

Φιλιά πολλά!

Unknown είπε...

Αγαπούλα μου χρυσή!

Τουλάχιστον ο πατεράκης σου, την έπαιρνε τη μάνα 2-3 βάρδια. Εμάς ούτε ένα!

Κι εκείνη η ιεροτελεστία της ετοιμασίας πριν την έξοδο... Λες και πηγαίνανε γαμπροί... ή μήπως πηγαίνανε;;;

Ωραία ήταν τότε όμως. Πάνε εφτά τώρα. Που τέτοιες αποκρές ποια...

un beso muy grande, cielo!

Μπάμπης Πυλαρινός είπε...

Ωραία μπράβο κυρά μου.Μα να σου πω κάτι εφτούνη η μουσική ασανσέρ που ακούω όταν κοιτάω τα γραφούμενα σου δε την κλείνεις λεω γω να μπορέσουμε να ακούσουμε και την Βέμπο.

Unknown είπε...

Μπάμπη τζόγια μου! Το διόρθωσα το πρόβλημα τση μουσικής κι ευχαριστώ που με ενημέρωσες γιατί δεν είχα καν καταλάβει πως έπαιζε αυτόματα.

Καλές αποκρές!