Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Ο Ανεπιθύμητος Επισκέπτης


Βράδυ Παρασκευής, κάποιος χτύπησε τη πόρτα του σπιτιού μας και δεν ήταν ο βοριάς. Άνοιξα νωχελικά, αφού είχα περάσει δυο ώρες δίπλα στο τζάκι διαβάζοντας το "Δεκαήμερον" του Βοκάκιου και τον αντίκρισα. Ήταν ψηλός, μελαχρινός με μαύρο, σκοτεινό βλέμμα που πέταγε σπίθες. Ήταν, χωρίς αμφιβολία, καυτός!

Δεν πρόλαβα καν να τον καλησπερίσω, με παραμέρισε και πέρασε στο καθιστικό φουριόζος. Βολεύτηκε στον καναπέ απέναντι από την εστία και δεν φαινόταν διατεθειμένος να φύγει σύντομα ούτε όμως και να ξεκινήσει κάποιο θέμα συζήτησης. Ο μικρός μας, αμέσως μόλις τον είδε έσπευσε να κάτσει στην αγκαλιά του και σαν να είδα ένα χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη, του παράξενου επισκέπτη καθώς έσκυβε και φιλούσε το μέτωπο του παιδιού.

Κυριακή μεσημέρι κι ακόμα δεν έχει φύγει από το σπίτι μας. Τριγυρίζει από δωμάτιο σε δωμάτιο και ξεστομίζει φλόγες. Άδειασε όλα μας σχεδόν τα αποθέματα σε νερό και σε υπομονή. Μια τον παρακαλώ να φύγει και μια τον απειλώ, ματαίως. Είπε ότι περνάει καλά με το μικρό μας και δεν σκοπεύει να φύγει, μέσα στα επόμενα εικοσιτετράωρα. Τον κερνάω κάθε τέσσερις ώρες παρακεταμόλη, μήπως και αποφασίσει να πάει στα τσακίδια αλλά δείχνει απλά να την απολαμβάνει κι αυτήν.

Στιγμές μας ξεγελάει και κρύβεται στη σοφίτα. Ούτε το θερμόμετρο δεν τον παίρνει χαμπάρι. Κι εκεί, που λέμε "έφυγε επιτέλους!", στέλνει τα ρίγη του και το ρίχνει το παιδί ανάσκελα, να χαζεύει το ταβάνι, με την δροσερή παρέα της κομπρέσας που μέσα σε δευτερόλεπτα αχνίζει στο κούτελο.

Τι ήθελα και άνοιξα τη πόρτα; Μου το έλεγε η μάνα μου όταν ήμουν μικρή, να ρωτάω ποιος είναι. Τίποτα εγώ εκεί! Να ανοίγω στον οποιονδήποτε. Ακόμα και σ' αυτόν, τον κύριο Πυρετό και τώρα να, μας θρονιάστηκε κι άντε να δούμε, πότε επιτέλους θα φύγει από 'δω μέσα...

12 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Περαστικά του, Ντάνα μου!
Και... να προσέχεις!

Φιλάκια!

Unknown είπε...

Ευχαριστούμε Στράτο!

besos, besos!

P. Kapodistrias είπε...

Περαστικά και γρήγορα!!!!

τους ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥΣ είπε...

Village Stories?
Ο επισκέπτης μπορεί να είναι ανεπιθύμητος αλλά είναι ο απαραίτητος σύμμαχος του μικρού στη μάχη κατά της ίωσης. Κάτι ήξερε ο πιτσιρικάς και πήγε στην αγκαλιά του.
Περαστικά!

Unknown είπε...

Π.Κ., ευχαριστώ πολύ και καλή εβδομάδα!

Unknown είπε...

Στιγματισμένε έχεις απόλυτο δίκιο αλλά δεν είναι και ότι καλύτερο να ψήνεται κάποιος στον πυρετό ακόμα κι αν αυτό είναι για καλό του...

Ευχαριστούμε για τα περαστικά! :)

Ανώνυμος είπε...

Σχεδόν κανένας δεν έχει γλιτώσει από αυτή την ίωση φέτος! Περαστικά το λοιπό!

tsintsantson

Ανώνυμος είπε...

Dear Dana
Και απο εμένα περαστικά!

Επίσης υπάρχει και η μέθοδος του αλατιού. Ρίχνεις αλάτι πίσω από τον ώμο σου και διώχνει τα δαιμόνια και τους ανεπιθύμητους επισκέπτες

Δοκίμασέ το!

Υ.Γ Μακάρι να ήταν τόσο απλές οι λύσεις για όλα.......

Φιλιά και υπομονή

Unknown είπε...

Ευχαριστώ πολύ tsintsantson!

Unknown είπε...

Olivia, αγάπη γλυκειά!

Μακάρι ναι, να ήταν όλα τόσα απλά!

Το μικρό μας είναι καλύτερα, πάντως.

Ευχαριστώ και σε φιλώ!

amalthia είπε...

Η καλυτερη μου αναμνηση,εγω μικρη με πυρετο και βρογχικα και η μανουλα να μου διαβαζει παραμυθια Αντερσεν καθε βραδυ,τα οποια το πρωι τα διαβαζα μονη μου και τα απογευματα μου τα διαβαζε η αδερφη μου αλλα απο τη μανουλα οι ιδιες ιστοριες ηταν πιο ομορφες!!
Και τις 4 φορες του καθε χρονου που αρρωσταινα!!
Περαστικα σας και πες του και καμμια ιστορια εσυ..απο τις δικες σου τις ωραιες!!

Unknown είπε...

Amalthia, πολύ όμορφη ανάμνηση, πραγματικά!

Δυστυχώς αρρώστησα κι εγώ και δεν μπορώ να διαβάσω παραμύθια στο μικρό μου, που είναι ακόμα με πυρετό! Όταν τα καταφέρνω, σκαρώνω καμιά ιστοριούλα και του λέω και χώνεται στην αγκαλιά μου κι αισθάνομαι καλύτερα!

Να 'σαι καλά, ευχαριστώ!