Τρίτη 1η Ιούνη, 2010 και όχι, δεν θα αρχίσω το πόστο ετούτο με την έκφραση "Αγαπημένο μου Ημερολόγιο". Χωρίς βέβαια να αρνούμαι πως πολλά από τα γραφόμενα εδώ, είναι αυτού του τύπου. Αλλά το θέμα είναι η 1η του Ιούνη του 2010. Η πρώτη -κι επίσημα- μέρα που είμαι άνεργη αφού η σύμβασή μου έληξε χθες.
Δε θυμάμαι ακριβώς πόσα χρόνια έχω να μείνω άνεργη. Για να καταλάβεις, τα τελευταία έντεκα χρόνια εργαζόμουν στην ίδια εταιρεία. Και πριν όμως από αυτό, κάπου αλλού δούλευα και πιο πριν κάπου αλλού και γενικά από τα δεκατέσσερά μου που άρχισα να δουλεύω στις διακοπές για το χαρτζιλίκι, μέχρι και σήμερα, έχουν υπάρξει πολύ μικρά διαστήματα ανεργίας.
Θα φαντάζεσαι τώρα εσύ πως είμαι "θύμα" της οικονομικής κατάστασης και θα μπορούσες να 'χεις και δίκιο αφού αυτό χρησιμοποιείται πολύ τελευταία από τους πάσης φύσης εργοδότες είτε για να πιέσουν τους εργαζόμενους είτε για να τους ξεφορτωθούν για χίλιους λόγους. Όμως όχι, εγώ δεν είμαι θύμα της οικονομικής κρίσης αν και οι λόγοι της μη ανανέωσης της σύμβασής μου, είναι οικονομικοί. Έτσι τουλάχιστον επικαλούνται οι ιθύνοντες και κανείς δεν μπορεί να τους διαψεύσει αφού τα νούμερα, μιλάνε από μόνα τους.
Πάντως από τη μέρα που μου ανακοινώθηκε η απόφαση λήξης της συνεργασίας -λέμε τώρα- ένοιωσα ένα κύμα ανακούφισης να ξεκινά από το στομάχι και να ξεχύνεται από τα ρουθούνια μου. Είναι παράξενο να σε διώχνουν από τη δουλειά σου μετά από τόσα χρόνια, να ξέρεις πως είναι άδικο και παρόλα αυτά να νοιώθεις λύτρωση. Ναι, λύτρωση το χαρακτηρίζω αφού ξέρω πως εγώ μ' αυτά τα συστήματα που όσο υποτάσσεσαι τόσο σε πατάνε κάτω, δεν τα πάω καλά. Κι εγώ μ' αυτό το σύστημα, το συγκεκριμένο έχω τελειώσει αφού ούτε με χώνεψε ούτε το χώνεψα και πολύ φυσικά με απομόνωσε και με έβγαλε απέξω, σαν την τρίχα από το ζυμάρι.
Μου κακοφαίνεται η ανεργία, δε θα σου πω ψέμματα. Δεν έχω συνηθίσει να κάθομαι και ούτε μ' αρέσει. Δεν είμαι τεμπέλα και ούτε μου πάει αυστηρά ο ρόλος της νοικοκυράς. Αντιθέτως, ανατριχιάζω στην ιδέα της ταμπέλας αυτής. Φταίει μάλλον η μαμά μου που με μεγάλωσε κάνοντάς μου πλύση εγκεφάλου για την σημασία της οικονομικής ανεξαρτησίας της γυναίκας. Ψημένη κι η ίδια, καταλαβαίνεις. Είναι κι ο θυμός γιατί κατάφεραν να με διώξουν μετά από τόσα χρόνια που το προσπαθούσαν αλλά εγώ αντιστεκόμουν. Όμως τώρα, δεν αντιστάθηκα. Το ήξερα και το άφηνα να συμβεί.
Από την άλλη, δεν είναι εποχές να μένει κανείς χωρίς δουλειά αλλά θα ζήσω και με τα λιγότερα, δεν με πειράζει και τόσο πολύ. Δεν το δέχομαι μοιρολατρικά φυσικά και σίγουρα θα ψάξω να βρω μια νέα απασχόληση που θα μου εξασφαλίζει κάποια χρήματα για τις ανάγκες μας. Προς το παρών όμως, λέω να χαρώ το καλοκαίρι αγκαλιά με το μικρό μου. Κοντεύει 7 χρονών και κανένα καλοκαίρι δεν το έχουμε ευχαριστηθεί παρέα, εκτός από τις λιγοστές μέρες άδειας που έπαιρνα από το γραφείο, τον Αύγουστο.
Ο μικρός μας είναι ενθουσιασμένος που δεν δουλεύω πάντως. Και μου αποδεικνύει για άλλη μια φορά πόσο αληθινά και αυθόρμητα είναι τα παιδιά. Πανηγύρι κάνει που περνάμε τόσο χρόνο μαζί. Που τον παίρνω από το σχολείο και του έχω έτοιμο, ζεστό φαγητό. Που έχουμε περισσότερο χρόνο για βόλτες και παιχνίδι. Σκασίλα του τού μικρού που εγώ σαν άνθρωπος έχω ανάγκη να δουλεύω και σκασίλα του αν θα λείψει από την οικογένεια ο μισθός μου. Όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα, μπρος στο θέλω ενός παιδιού να έχει όσο περισσότερο γίνεται κοντά του τους γονείς του και να ασχολούνται όσο περισσότερο γίνεται με το ίδιο και μόνο. Είναι γνωστό άλλωστε πόσο εγωκεντρικά πλάσματα είναι τα παιδιά και ιδιάιτερα τα μοναχοπαίδια.
Έτσι λοιπόν, τούτο το καλοκαίρι έχει διακοπές για εμένα και το μικρό μας. Ευτυχώς που δουλεύει ο μπαμπάς και δε θα "πεινάσουμε", όπως λέει και η θεία. Τούτο το καλοκαίρι θα έχει ρεμπελιό και λίγη ανεμελιά από τα παιδικά μου χρόνια, που γινόμουν μαύρη από τον ήλιο και με απασχολούσε μόνο πόσα παγωτά θα φάω. Τούτο το καλοκαίρι, δε θα κλείσω φυσικά, το διακόπτη αλλά θα δουλέψω στο ρελαντί και θα γκαζώνω λίγο που και πού όταν θα πρέπει να διεκδικήσω και τα δεδουλευμένα ενός έτους περίπου, που μου χρωστάνε... άλλο κεφάλαιο αυτό, άστο!
Τούτο το καλοκαίρι, θα κάνω ό,τι μου 'ρθει και δεν με νοιάζει που δεν θα έχω πολλά να ξοδεύω. Η θάλασσα και η αμμουδιά, διατίθενται δωρεάν. Όπως άλλωστε και τα ωραιότερα πράγματα σε αυτό το κόσμο.
Καλό Καλοκαίρι!
Δε θυμάμαι ακριβώς πόσα χρόνια έχω να μείνω άνεργη. Για να καταλάβεις, τα τελευταία έντεκα χρόνια εργαζόμουν στην ίδια εταιρεία. Και πριν όμως από αυτό, κάπου αλλού δούλευα και πιο πριν κάπου αλλού και γενικά από τα δεκατέσσερά μου που άρχισα να δουλεύω στις διακοπές για το χαρτζιλίκι, μέχρι και σήμερα, έχουν υπάρξει πολύ μικρά διαστήματα ανεργίας.
Θα φαντάζεσαι τώρα εσύ πως είμαι "θύμα" της οικονομικής κατάστασης και θα μπορούσες να 'χεις και δίκιο αφού αυτό χρησιμοποιείται πολύ τελευταία από τους πάσης φύσης εργοδότες είτε για να πιέσουν τους εργαζόμενους είτε για να τους ξεφορτωθούν για χίλιους λόγους. Όμως όχι, εγώ δεν είμαι θύμα της οικονομικής κρίσης αν και οι λόγοι της μη ανανέωσης της σύμβασής μου, είναι οικονομικοί. Έτσι τουλάχιστον επικαλούνται οι ιθύνοντες και κανείς δεν μπορεί να τους διαψεύσει αφού τα νούμερα, μιλάνε από μόνα τους.
Πάντως από τη μέρα που μου ανακοινώθηκε η απόφαση λήξης της συνεργασίας -λέμε τώρα- ένοιωσα ένα κύμα ανακούφισης να ξεκινά από το στομάχι και να ξεχύνεται από τα ρουθούνια μου. Είναι παράξενο να σε διώχνουν από τη δουλειά σου μετά από τόσα χρόνια, να ξέρεις πως είναι άδικο και παρόλα αυτά να νοιώθεις λύτρωση. Ναι, λύτρωση το χαρακτηρίζω αφού ξέρω πως εγώ μ' αυτά τα συστήματα που όσο υποτάσσεσαι τόσο σε πατάνε κάτω, δεν τα πάω καλά. Κι εγώ μ' αυτό το σύστημα, το συγκεκριμένο έχω τελειώσει αφού ούτε με χώνεψε ούτε το χώνεψα και πολύ φυσικά με απομόνωσε και με έβγαλε απέξω, σαν την τρίχα από το ζυμάρι.
Μου κακοφαίνεται η ανεργία, δε θα σου πω ψέμματα. Δεν έχω συνηθίσει να κάθομαι και ούτε μ' αρέσει. Δεν είμαι τεμπέλα και ούτε μου πάει αυστηρά ο ρόλος της νοικοκυράς. Αντιθέτως, ανατριχιάζω στην ιδέα της ταμπέλας αυτής. Φταίει μάλλον η μαμά μου που με μεγάλωσε κάνοντάς μου πλύση εγκεφάλου για την σημασία της οικονομικής ανεξαρτησίας της γυναίκας. Ψημένη κι η ίδια, καταλαβαίνεις. Είναι κι ο θυμός γιατί κατάφεραν να με διώξουν μετά από τόσα χρόνια που το προσπαθούσαν αλλά εγώ αντιστεκόμουν. Όμως τώρα, δεν αντιστάθηκα. Το ήξερα και το άφηνα να συμβεί.
Από την άλλη, δεν είναι εποχές να μένει κανείς χωρίς δουλειά αλλά θα ζήσω και με τα λιγότερα, δεν με πειράζει και τόσο πολύ. Δεν το δέχομαι μοιρολατρικά φυσικά και σίγουρα θα ψάξω να βρω μια νέα απασχόληση που θα μου εξασφαλίζει κάποια χρήματα για τις ανάγκες μας. Προς το παρών όμως, λέω να χαρώ το καλοκαίρι αγκαλιά με το μικρό μου. Κοντεύει 7 χρονών και κανένα καλοκαίρι δεν το έχουμε ευχαριστηθεί παρέα, εκτός από τις λιγοστές μέρες άδειας που έπαιρνα από το γραφείο, τον Αύγουστο.
Ο μικρός μας είναι ενθουσιασμένος που δεν δουλεύω πάντως. Και μου αποδεικνύει για άλλη μια φορά πόσο αληθινά και αυθόρμητα είναι τα παιδιά. Πανηγύρι κάνει που περνάμε τόσο χρόνο μαζί. Που τον παίρνω από το σχολείο και του έχω έτοιμο, ζεστό φαγητό. Που έχουμε περισσότερο χρόνο για βόλτες και παιχνίδι. Σκασίλα του τού μικρού που εγώ σαν άνθρωπος έχω ανάγκη να δουλεύω και σκασίλα του αν θα λείψει από την οικογένεια ο μισθός μου. Όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα, μπρος στο θέλω ενός παιδιού να έχει όσο περισσότερο γίνεται κοντά του τους γονείς του και να ασχολούνται όσο περισσότερο γίνεται με το ίδιο και μόνο. Είναι γνωστό άλλωστε πόσο εγωκεντρικά πλάσματα είναι τα παιδιά και ιδιάιτερα τα μοναχοπαίδια.
Έτσι λοιπόν, τούτο το καλοκαίρι έχει διακοπές για εμένα και το μικρό μας. Ευτυχώς που δουλεύει ο μπαμπάς και δε θα "πεινάσουμε", όπως λέει και η θεία. Τούτο το καλοκαίρι θα έχει ρεμπελιό και λίγη ανεμελιά από τα παιδικά μου χρόνια, που γινόμουν μαύρη από τον ήλιο και με απασχολούσε μόνο πόσα παγωτά θα φάω. Τούτο το καλοκαίρι, δε θα κλείσω φυσικά, το διακόπτη αλλά θα δουλέψω στο ρελαντί και θα γκαζώνω λίγο που και πού όταν θα πρέπει να διεκδικήσω και τα δεδουλευμένα ενός έτους περίπου, που μου χρωστάνε... άλλο κεφάλαιο αυτό, άστο!
Τούτο το καλοκαίρι, θα κάνω ό,τι μου 'ρθει και δεν με νοιάζει που δεν θα έχω πολλά να ξοδεύω. Η θάλασσα και η αμμουδιά, διατίθενται δωρεάν. Όπως άλλωστε και τα ωραιότερα πράγματα σε αυτό το κόσμο.
Καλό Καλοκαίρι!
11 σχόλια:
...σιγά τα πολλά έξοδα... τζάμπα ιόνια θάλασσα, αμμουδιά, τζιτζίκια, και πόσο πια κοστίζει ένα υποβρύχιο και μια ριγανάδα?:)...
Ξέρω μια παραλία στο Βασιλικό που έχει ομπρέλες και ξαπλώστρες δωρεάν, όλη μέρα! Αλλά και στις σκιές του Γαϊδάρου μια χαρά είναι! Κάνε ό,τι έκανες παιδί. Μόνο στα παγωτά...με το μέτρο. Τέλη Ιούνη θα αριβάρουμε και εμείς. Η δουλειά... και εγώ για εννέα χρόνια αντιστεκόμουν υποχωρώντας και στο τέλος λόγω των οικογενειακών προβλημάτων αναγκάστηκα να σταματήσω. Ένοιωθα διχασμένη. Από τη μια στενοχωριόμουν (μου έλειπαν οι συνάδελφοι) και από την άλλη ένα ουφ! τι καλά που γλίτωσα! Τελικά οικονομικά δεν είδαμε μεγάλη διαφορά. Τα παιδιά μου, όμως, σίγουρα είδαν! Εμένα, ο εργασιακός χώρος μου λείπει γιατί το ''η καλή νοικοκυρά, δούλα και κυρά'' μου τη δίνει στα νεύρα (άσε που δεν πληρώνεσαι κιόλας)
Καλά μπάνια κοπελούλα μου, φιλιά στον ήλιο σου.
"Ουδέν κακό αμιγές καλού" έτσι δεν έλεγαν οι αρχάίοι ημών πρόγονοι; Να ,λοιπόν που βρίσκει την εφαρμογή του.
Αποτοξινώσου, απόλαυσε τον Πίπη σου που τον λιγούρευες τόσα χρόνια και δεν μπορούσες να τον χορτάσεις, εισέπραξε την χαρά του για τα χρόνια ππου σε στερήθηκε, και κανένας δεν χάνεται πόσο μάλλον ΕΣΥ.
Περιμένουμε πράγματα στο μέλλον απο σένα, μην ξεχνιέσαι.
Τώρα που θα νιώθεις ελεύθερη και δεν θα δηλητηριάζεσαι απο καταστάσεις και πρόσωπα, είμαι σίγουρη θα κάνεις θαύματα.
Φιλάκια πολλά-πολλά με την αγάπη μου
Αφού δεν καίγεσαι και για το τελευταίο ευρουλάκι που μέχρι χτες έμπαινε στο πορτοφόλι σου και το οικογενειακό ταμείο, προς το παρών τουλάχιστον, μην το πεις ....ούτε του παππά.
Κι όσο για τα περί "τεμπελιάς", "προσφοράς" "αδράνειας" και τα συναφή, να τα ακούς βερεσέ.
Εντελώς όμως...
Τεμπέλης, άχρηστος και αδρανής μπορείς θαυμάσια να είσαι κι ενώ έχεις πλήρες ωράριο και απίστευτα δημιουργικός και δραστήριος, χωρίς καμία επίσημη επαγγελματική απασχόληση.
Απασχόληση για να σου εξασφαλίσει μια στοιχειώδη προσωπική ανεξαρτησία σίγουρα θα βρεις, υπάρχει ζωή και με λιγότερα και με ακόμα πιο λίγα, στ΄ορκίζομαι και τελικώς ακόμα κι αν όλα σ΄αυτή την πουτάνα την πουτάνα τη ζωή είναι ψέμμα, μοναδική αλήθεια ότι "χρόνος ναι είναι χρήμα..."
Και κυρίως ο χρόνος με τα παιδιά μας, ο χρόνος με εμάς, με τους δικούς μας ανθρώπους, ο χρόνος που δεν μετριέται με ξυπνητήρια, χρήμα με ουρά.....
Σε φιλώ
Καλή Ζωή λοιπόν!
θύμα ή θύτης ετούτη η οικονομική κρίση μας ανακάτωσε όλους...τέτοιες πρώτες μέρες λοιπόν ζούνε πολλοί απλώς δεν τις αντιμετωπίζουν όλοι με την ίδια ψυχραιμία.
KALHMEROYDIA STH NEA SOY ZWH,FILENADOULA MOY!!KLEISE THS PONHRA TO MATI,BGALE THS PAIXNIDIARIKA TH GLWSSA KAI DIASKEDASE THN!!!!!
Σου εύχομαι τα καλύτερα στη νέα σου ζωή.Είμαι σίγουρος ότι θα βρεις κατι καλύτερο που θα σε εκφράζει περισσότερο
Αφιερωμένο http://www.youtube.com/watch?v=zS5ai8SjTo4
(εκτός απ τα παιδιά εγωκεντρικά πλάσματα είναι και οι bloggers.Αμέσως σκέφτηκα "Ααα θα έχει αρκετό χρόνο για να γράφει , γιατί μου λείπει τελευταία " αλλά μετά θυμήθηκα ότι είμαι ενήλικας και λέω "Πας καλά ;")
Καλημέρες , καλό μήνα
Τι είπες τώρα ρε φιλενάδα;;; Εγώ μιά χαρά σε βρίσκω καμάρι μου! Και θα περάσεις χάρμα καλοκαίρι. Θα σε ευχαριστηθεί και ο μικρός σου και θα γεμίσεις μπαταρίες για νέα ξεκινήματα... Καλύτερα! Σε γλυκοφιλώ, Νάσια
ezak, συμφωνούμε. Τα καλύτερα είναι δωρεάν! Σ' ευχαριστώ!
Ιωάννα, να έρθετε με το καλό και θα αράζουμε παρέα στις παραλίες! Ξέρω πως καταλαβαινόμαστε. Φιλιά σ' εσένα και τα μικρά σου!
Χαρά μου, σ' ευχαριστώ! Δεν το βάζω κάτω, να είσαι σίγουρη! Φιλιά!
Φοράδα μου Γκιζάκι! Δεν είμαι υπεράνω χρημάτων απλά, κάποιες φορές, προτιμά κανείς τη ψυχική του ηρεμία! Φιλιά στη μουσούδα σου!
Amalhtia, να 'σαι καλά! Δεν έχει να κάνει με αυτή καθ' αυτή την οικονομική κρίση αλλά πως αυτή χρησιμοποιείται για προσωπικούς λόγους και σκοπιμότητες! Ψυχραιμία πάντως, υπάρχει μπόλικη! :)
Τιναρίνι, θα το κάνω! Σε φιλώ πολύ και περιμένω να τα πούμε κι από κοντά!
Βαμάκο! Σ' ευχαριστώ πολύ και για τις ευχές και για το βίντεο. Είμαστε όλοι εγωκεντρικά παιδιά κατά βάθος και μας αρέσει! Φιλιά!
Νασιούλα μου, ναι! Καλύτερα! Φιλιά, φιλιά, φιλιά!
Αφού ήταν λύτρωση, μάλλον καλό είναι! Οκ. Άνεργη, αλλά είμαι σίγουρη ότι κάτι θα βρεις, εστω περιστασιακά. Πάντως, κοίτα να χαρείς το καλοκαίρι. Πόσο καιρό έχει να σου συμβεί; Πολύ όπως είπες! Και είπαμε τι θα κάνεις ε; Πιάσε πέννα!
Κική μου, ευχαριστώ πολύ για όλα! Θα προσπαθήσω να έχω ένα ξένοιαστο -όσο γίνεται- καλοκαίρι, αγκαλιά με το μικρό μας!
Εύχομαι και σ' εσένα ό,τι καλύτερο και όπως ήδη σου δήλωσα: Τώρα θα δοκιμάσω όλες τις υπέροχες συνταγές σου! Αρκεί, να μην έχω την ίδια τύχη που είχα με την πανακότα! :)
Δημοσίευση σχολίου