Όλα ίσιωμα!

Από μικρό παιδί αν με ρωτούσε κάποιος "ποιο μέρος της Ζακύνθου είναι το πιο όμορφο", θ' απαντούσα -χωρίς δεύτερη σκέψη- πως είναι ο Βασιλικός. Είναι τόσες οι μνήμες από τα μικράτα, την εφηβεία αλλά και την πιο ώριμη ηλικία, που θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο. Για τις Πρωτομαγιές και τις Καθαρές Δευτέρες στο Λόγγο. Για τα μπάνια, ατελείωτες ώρες, στη Σπιάντζα. Για τα νυχτερινά beach party στου Μαυράτζη. Για, για, για...

Η ομορφιά του τόπου αυτού, είναι γνωστή και αδιαμφισβήτητη για εμάς τους ντόπιους αλλά και για τον κάθε ξένο επισκέπτη. Θεωρώ λοιπόν, πολύ λογικό να υπάρχει έντονη τουριστική δραστηριότητα και εκμετάλλευση όλου αυτού του φυσικού πλούτου, προκειμένου οι κάθε φύσης επιχειρηματίες, να έχουν κέρδος. Και βέβαια, ουδείς είναι αντίθετος με την τουριστική ανάπτυξη, όταν βέβαια σέβεται το φυσικό περιβάλλον αλλά και την αισθητική μας. Πράγμα που δυστυχώς, δεν συμβαίνει.

Ασφαλώς, το πρόβλημα δεν περιορίζεται συγκεκριμένα στον Βασιλικό! Άναρχη "ανάπτυξη" έχει απλωθεί παντού στο νησί, τα τελευταία 20 χρόνια κι έχει αλλάξει δραματικά το φυσικό τοπίο της Ζακύνθου. Κι αυτό γνωστό τοις πάσοι! Τόσα χρόνια παρακολουθούμε όλοι μας, την μετατροπή της Υλήεσσας (όπως την αναφέρει ο Όμηρος στην Ιλιάδα επειδή ήταν ιδιαίτερα δασώδης και πλέον δεν ισχύει αφού τα μισά δάση τα κάψαμε και τα άλλα μισά τα οικοπεδοποιήσαμε) σε ένα τουριστικό θέρετρο, αμφίβολης αισθητικής ενώ παράλληλα η έλλειψη υποδομών, παρεχόμενων υπηρεσιών και η αδυναμία σωστού σχεδιασμού που αφορά στο τουριστικό μας προϊόν, χαρακτηρίζει το επίπεδο των επισκεπτών μας από πολύ μέτριο έως πολύ κακό, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις. Και γι' αυτό θεωρώ πως είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι, εφόσον έχουμε αποφασίσει πως ο κύριος πόρος εσόδων μας, είναι η τουριστική βιομηχανία.

Αφορμή για τούτο το πόστο, στάθηκαν κάποια σχετικά άρθρα στον τοπικό τύπο αλλά και προσωπικές συζητήσεις που είχα, με ανθρώπους που γνωρίζουν το θέμα της αλλοίωσης της περιοχής της Σπιάντζας του Βασιλικού. Της Σπιάντζας που κουτσά στραβά, άντεχε ακόμα κάπως, στην επέλαση των βαρβάρων που θέλουν να την μετατρέψουν σε κάτι άλλο, δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω ακριβώς. Ούτε έχω προσωπικό πρόβλημα με τον όποιον επιχειρηματία έχει αναλάβει ουσιαστικά, την αλλοίωση της περιοχής αυτής. Γιατί περί αυτού πρόκειται, ακόμα κι αν γίνεται με τις καθ' όλα νόμιμες διαδικασίες. Όπως όλοι γνωρίζουμε, άλλο νόμιμο άλλο ηθικό. Δεν πάνε απαραίτητα πακέτο, αυτά τα δύο.

Λυπάμαι πολύ, που ένα - ένα τα μέρη που αγαπήσαμε από παιδιά, χάνουν τα φυσικά χαρακτηριστικά τους και γίνονται ίσιωμα στο βωμό του κέρδους με την υποστήριξη πάντα, της νομικής κάλυψης. Με αρωγό πάντα, Δημόσιους Φορείς που έχουν την εξουσία να επιβάλλουν πρόστιμα, να απαγορεύουν, να παρεμποδίζουν, να περιορίζουν, έναν απλό πολίτη που μπορεί να θέλει να φτιάξει ένα σπίτι να ζήσει αλλά με μεγάλη ευκολία παραχωρούν, αποχαρακτηρίζουν και παραδίνουν άνευ όρων, δάση και παραλίες. Πάντα βέβαια με το γράμμα του νόμου, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται και προσωπικά δεν έχω τη γνώση για να το κρίνω.

Με πονάει και η αναλγησία όλων των εμπλεκόμενων και το αναπόφευκτο που όταν πια συμβαίνει, νοιώθει κανείς πως δεν έχει νόημα να αντιδράσει. Και η όποια αντίδραση, φορές αγγίζει τα όρια της γραφικότητας πασπαλισμένης με κατηγορίες τύπου: ζήλια, φθόνος, προσωπικό συμφέρον, εμπάθεια. Κι έτσι γινόμαστε όλοι είτε συνένοχοι είτε γραφικοί, σε κάθε περίπτωση πάντως, χαμένοι. Γιατί ότι και να γίνει, μακροπρόθεσμα, χαμένοι θα είμαστε. Να το ξέρετε!