Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Το blogging είναι σαν το ποδήλατο;


Το blogging είναι σαν το ποδήλατο; Όχι, δεν εννοώ τον Τάκη τον Ποδήλατο. (Που τον θυμήθηκα κι αυτόν τώρα;!) Αναρωτιέμαι απλά, πόσο εύκολο είναι να ξαναγράψεις στο blog σου όταν το έχεις παρατήσει. Ρητορικό το ερώτημα και η ιστορία θα δείξει. Να δω, τι θα πρωτοδείξει αυτή η ιστορία η δόλια!

Ας μην τα φορτώνω όλα στην έλλειψη χρόνου. Και διάθεση δεν υπάρχει ιδιαίτερη και όταν υπάρχει αντίστοιχα δεν υπάρχει χρόνος. Από την άλλη, αυτή η κοινωνικοπολιτική κατάσταση με επιστέγασμα την τραγική οικονομική μας θέση, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για φρουρού κι αρώματα. Τι δηλαδή; Να γίνεται ο κακός χαμός κι εγώ να γράφω τις ιστορίες του νόνου μου ή τις ιστορίες της Δρ. Ποστ Πουρί; Δεν μου πάει.

Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο οποιοσδήποτε εκφράζεται μέσα από κάθε μορφή τέχνης, μπορεί αποστασιοποιημένα να ασχολείται με το μέσο έκφρασής του, χωρίς αυτό να θεωρείται κάτι το μεμπτό, δεν είναι απαραίτητο ότι μπορεί να ταιριάζει και με την άποψη περί ηθικής που έχει ο καθένας από εμάς.

Παρόλα αυτά, λαμβάνω ακόμα μηνύματα από ανθρώπους που μου λένε ότι ειδικά τώρα, το να διαβάσεις ένα γραπτό που σε ξεκουράζει ή σε διασκεδάζει, είναι σημαντικό και χρήσιμο, στους "χαλεπούς αυτούς καιρούς". Να αναλάβω δηλαδή το ρόλο του διασκεδαστή; Δεν ξέρω. Μπορώ; Θέλω; Κι από την άλλη, υπάρχουν δεκάδες, εκατοντάδες διασκεδαστικά ή/και ενδιαφέροντα πράγματα να διαβάσει κανείς. Δεν θα λείψουν σε κανέναν, ουσιαστικά, οι δικές μου οι μπούρδες.

Και τι να γράψω; Τα χιλιογραμμένα; Εδώ ζούμε μέσα σε μόνιμη καταιγίδα πληροφορίας και γραπτού. Βάλε και το παιχνίδι της ατάκας που παίζεται στο twitter και στο Facebook. Τι να γράψεις πια και για ποιον; Πως είπατε; Για την πάρτη σου; Κανείς δεν γράφει στο blog του για την πάρτη του. Αλλιώς θα τα κράταγε στο "αγαπητό ημερολόγιο"του. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το πληκτρολόγιό μας.

Όπως και να έχει, θα προσπαθήσω να επανέλθω. Όπως μπορώ. Και τα ερωτήματα που θέτω, ρητορικά είναι. Δεν χρειάζονται απαντήσεις. Απλά αφορμή για να ξαναμπώ στο παιχνίδι.


Τα λέμε!

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

panta eyprosdekth h kaloproereth logikh sas k. S.

Δύ-στιχος είπε...

Επανήλθε κλεφτά,
να τα κάμει γραφτά,
γιατί την "γαργαλάει".

Είναι πάλι ενεργή,
ναι, η Dana αργεί,
αλλά δεν μας ξεχνάει.

Δύ-στιχος

Ανώνυμος είπε...

Γράψε μωρέ και θα δούμε! :Ρ :Ρ :Ρ

Α.

Unknown είπε...

k.S. και Α., σας ευχαριστώ πολύ!

Δύ-στιχε! Εγώ θέλω τόσες λέξεις για να γράψω αυτό που μπορείς εσύ μέσα σε λίγους μόλις στίχους. Άρα, καλά λέω πως δεν είναι ανάγκη να γράφω... άλλο που με "γαργαλάει"! Χα!
Να 'σαι καλά!

Don Basilio είπε...

Ακριβώς όπως το είπες, σαν το ποδήλατο. Δεν είδες κι εγώ που είχα τόσο καιρό να ... κάνω πετάλι που το ξανάπιασα το τιμόνι μετά από τόσο καιρό;!
Σε φιλώ!

karagiozaki είπε...

γράψε εσύ και άσε μας εμάς να διαβάζουμε! γεια σου Dana! φιλί.

Unknown είπε...

Αγαπημένε Δον!

Είδα, είδα! Κι έχω σκοπό να "γλέπω" συχνά πλέον. Φτάνει η απομόνωση! Καιρός για εξωστρέφεια, που λένε και οι πολιτικοί μας και είδες πως μας καταντήσανε που να τσι κόψει θέρισμα!

Ασπασμοί και κιάσα!

Unknown είπε...

Ευχαριστώ Καραγκιοζάκι!

Φιλιά πολλά! :-)

Vam33 είπε...

Dana πρέπει να επιστρέψεις. Tα τιτιβίσματα δεν είναι αρκετά! Πολλά φιλιά, περιμένω καινούριο ποστ σύντομα:)

don basilio είπε...

Πολύ θα τό 'θελα να ρίξω αποκλειστικά το φταίξιμο απάνω τσους. Αλλά χωρίς ρούφ...α, πούτ...α δε γένεταi. Τώρα μ' εμάς και τσου πολιτευτάδες, δεν ξέρω ποίες είναι οι ρούφ...ες και ποίες οι πούτ...ες. Μού 'λειψες, μα την αλήθεια. Σε φιλώ και καλές ορθοπεταλιές!

Unknown είπε...

Vamako, ευχαριστώ!

Το ξέρω ότι τα τιτιβίσματα δεν είναι αρκετά, για εμάς τους "πολυλογάδες" αλλά δεν χρειάζονται πολύ χρόνο! Γι' αυτό τα προτιμάμε! Ε;

Φιλιά!

Unknown είπε...

Don Basilio, καλέ μου φίλε!

Ακριβώς ευτό: χωρίς τη μία, δε γένεται η άλλη!

Κι εμένα μου 'λειψες τζόγια μου! Κανόνισε το λοιπό, να τα ειπούμε!

Φιλιά!