Τα Καράβια και τα Λιμάνια

Νομίζω πως η αγάπη ενός γονιού για το παιδί του είναι ο μεγαλύτερος Έρωτας που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος. Υπερβολή; Ίσως. Είμαι όμως σίγουρη γι' αυτό που γράφω όσων αφορά το πως νοιώθω εγώ. Τόσο σίγουρη όσο και η αγάπη η βαθιά και ανεξάντλητη, για τα παιδιά μου.

Ένας Έρωτας, που μπορεί να έχει και καταστροφικές συνέπειες, αν γίνει παράφορος -άλλωστε το έχει αποδείξει η ιστορία. Όπως όλοι οι μεγάλοι έρωτες. Ένας έρωτας, που ίσως κάποτε να κινδυνεύσει να "ναυαγήσει" στο πέρασμά του από τις δύσκολες και επικίνδυνες θάλασσες της εφηβείας και άλλων "μεγάλων δεινών της ανθρωπότητας".

Άμα όμως το λιμάνι είναι η ασφαλής αγκαλιά μας και η ανιδιοτελής αγάπη μας, πάντα τα "καραβάκια" μας θα έρχονται να αράξουν, να ρίξουν έστω για λίγο την άγκυρά τους και να ξαποστάσουν μέχρι το επόμενο ταξίδι τους. Κι όταν οι καπεταναίοι, θα κατεβαίνουν απ' το πλοίο για μια γρήγορη βόλτα, μόνο για να φάνε, να πιούνε και να διασκεδάσουν, το πόρτο θα είναι πάντα στη διάθεσή τους, έτοιμο να ικανοποιήσει κάθε επιθυμία -φορές παράλογη- αρκεί να ευχαριστηθεί ο ταξιδεμένος.

Και κάθε χρόνος που θα περνάει, θα μεγαλώνει το καράβι, θα μεγαλώνει και το λιμάνι - αγκαλιά για να το προστατεύει αν χρειαστεί. Κι όταν αυτό αράζει αρόδο, εκεί θα είναι το λιμάνι, σταθερά. Πανέτοιμο, για παν ενδεχόμενο! Πανέτοιμο και για το καράβι και για τις βαρκούλες που μπορεί αργότερα να σέρνει πίσω του.

Σήμερα η μικρή μας γίνεται ενός έτους. Κι αυτός ο χρόνος ήταν ο πιο σκληρός που έχουμε ζήσει στο πετσί μας από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας. Το χαμόγελό της όμως, μαζί με το χαμόγελο του αδερφού της αλλά και η γκρίνια και το κλάμα τους, οι αγωνία μας γι' αυτά, ήταν ο καλύτεροι λόγοι που είχαμε, έχουμε και θα έχουμε για να στεκόμαστε όρθιοι και να παλεύουμε με ό,τι κι αν απειλεί το δικό μας το "λιμάνι".

Υπόσχομαι να προσπαθούμε πάντα, να διατηρούμε το "λιμάνι" μας καθαρό και ασφαλές για τα καραβάκια μας. Υπόσχομαι να μην ξεχάσω ποτέ τη χαρά και τον έρωτα που ένοιωσα όταν πρωτοαντίκρυσα και τα δυο μας τα καράβια. Υπόσχομαι -αλλά δεν θα τα καταφέρω- να μην κλάψω μπροστά τους από χαρά και συγκίνηση, γιατί είχαμε την τύχη, μαζί με το σύντροφό μου, να τους δώσουμε ζωή από τη ζωή μας.

Χρόνια πολλά μικρή μας βαρκούλα! Να είσαι πάντα ελεύθερη! Καλά ταξίδια στης ζωής τις θάλασσες και καλή δύναμη όταν ο καιρός είναι φουρτουνιασμένος.



(Το λατρεμένο τραγούδι σε στίχους του Άλκη Αλκαίου και μουσική του Θάνου Μικρούτσικου, από την αγαπημένη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου, που σώπασε χθες.)