Water on Mars!

Πολύς κόσμος εντός κι εκτός, πάνω κάτω μα και πλαγίως, μεταφέρει περήφανα το Εγώ του και συμπεριφέρεται σαν να ανακάλυψε την Αμερική ακόμα και σε θέματα που έχουν αναγνωρισθεί, έχουν τεκμηριωθεί κι έχουν θεμελιωθεί, εδώ και πολλά χρόνια.

Άνθρωποι που πιστεύουν πως μόνο αυτοί ξέρουν, που έχουν άποψη για τα πάντα κι επιμένουν ότι είναι και η σωστότερη. Σου σηκώνουν το δάκτυλο σαν το δάσκαλο που σε μάλωνε όταν δεν ήξερες μάθημα. Σε κοιτάνε επικριτικά και με τουπέ σαν να σου λένε: "άει ρε που 'χεις κι άποψη, ηλίθιε!"

Είναι οι ίδιοι που σε συμβουλεύουν για το πως θα οργανώσεις τη ζωή σου. Που σου επισημαίνουν τα λάθη, που θεωρούν ότι κάνεις. Που σε ακυρώνουν σαν προσωπικότητα όταν προσπαθήσεις να τους πεις κάτι διαφορετικό από τη δική τους γνώμη. Εκείνοι που τους λες "έχω αυτό" και σου απαντούν "εγώ να δεις τι έχω!"

Αυτοί που έχουν αποφασίσει να σπαταλήσουν τις ζωές τους ασχολούμενοι με το τι κάνουν οι άλλοι γύρω τους αλλά και ασκώντας τους κριτική.

Τους βαρέθηκα όλους αυτούς κι εντός κι εκτός και παντού. Άλλωστε εγώ βρήκα νερό στον Άρη!

Χα!

Προσοχή! Το marketing παχαίνει!

Άνοιξη! Τα πουλάκια κελαηδούν, τα λουλουδάκια ανθίζουν, η γύρη στροβιλίζεται στον αέρα και κάνει τις μύτες μας να τρέχουνε και τα μάτια μας να δακρύζουν. Οι μελισσούλες ζουζουνίζουν, οι πεταλουδίτσες πεταλουδίζουν, τα κουνελάκια κουνελώνουν και γενικά η φύσις οργιάζει!

Μα εκτός από τα εμφανέστατα σημάδια της φύσης, τι άλλο φροντίζει να μας υπενθυμίζει ότι ήρθε η άνοιξη και σε λίγο έρχεται και το καλοκαιράκι και θα βγούμε στις παραλίες;;; Το marketing κυρίες και κύριοι! Αυτός ο θαυματουργός κλάδος της επιστήμης που φροντίζει να μας δημιουργεί ανάγκες, για κάποιους ή να μας καλύπτει ανάγκες, για κάποιους άλλους (ειδικά τους εμπλεκόμενους σε αυτό).

Το marketing λοιπόν, μέσω της διαφήμισης -κυρίως- φροντίζει να σου υπενθυμίζει πως είσαι χοντρός και χρειάζεσαι: light προϊόντα διατροφής, αδυνατιστικές κρέμες, αδυνατιστικά χάπια, μασαζοκαλσόν, όργανα γυμναστικής, σάουνες, ζώνες αδυνατίσματος, φυτικά προϊόντα από τα πιο απίστευτα μέρη του κόσμου, μαγικά σκουλαρίκια που κόβουν την όρεξη, πρόγραμμα σε ινστιτούτα αδυνατίσματος και όλα αυτά στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη; Λιποαναρρόφηση, γλυπτική σώματος, τοποθέτηση διαφόρων εξαρτημάτων στο στομάχι και διάφορα άλλα χειρουργεία.

Εσύ, αγαπητέ συνάνθρωπε, ως μέσος Έλληνας ή μέση Ελληνίδα και μια κοιλίτσα μπορεί να την έχεις και τις καμπύλες σου σαν θηλυκό Κι εκεί που κάθεσαι να δεις μια ταινία, ένα βραζιλιάνικο, μια άσχημη Μαρία βρε αδερφέ και μασουλάς ξεχασμένος κάποιο αγαπημένο έδεσμα, βλέπεις όλες αυτές τις διαφημίσεις ή πετυχαίνεις στο ζάπινγκ κάποια από όλες αυτές τις εκπομπές που προωθούν τέτοια προϊόντα ή πρακτικές και νοιώθεις Τάρας Μπούλμπα σε εθνικό επίπεδο και τουλάχιστον σαν την (συμπαθέστατη) Πιράκαινα σε τοπικό. Κι εκεί αρχίζει η προσωπική σου τραγωδία!

Αρχίζουν οι ενοχές για τις τυρόπιτες που τρως κάθε πρωί στο γραφείο. Αρχίζει το άγχος ότι όπου να 'ναι μπήκε το καλοκαίρι και δεν προλαβαίνεις να χάσεις τα περιττά κιλά. Σε πιάνει νευρική κατάσταση που η κοπέλα που μένει απέναντι έχει σώμα μοντέλου. Όπου και να πας, νοιώθεις να σε κοιτάζουν και να λένε "μα καλά ζυγαριά δεν έχει; ούτε καθρέφτη;;;". Ό, τι και να κάνεις είναι αναπόφευκτο. Θα πέσεις πάνω σε κάτι που θα σου υπενθυμίσει ότι είσαι υπέρβαρος -να το θέσω κομψά.

Τα εξώφυλλα των περιοδικών διαφημίζουν δίαιτες, τα λεωφορεία, ινστιτούτα αδυνατίσματος, οι εφημερίδες, δεν σε επηρεάζουν γιατί δεν τις διαβάζεις πια, στο νετ, όπου και να κάνεις, προσφορές για αδυνάτισμα και προϊόντα, η μάνα σου σε λέει χοντρό, η πεθερά σου -αν έχεις- σου λέει ότι πάχυνες τελευταία (δεν υπολογίζει τα τραπεζώματα που σου έκανε και σε ανάγκαζε να φας με το ζόρι όλες τις σπεσιαλιτέ της). Η αδερφή σου σε κοιτάει με οίκτο. Τα ρούχα σου δεν σου πάνε. Στα μαγαζιά δεν βρίσκεις τίποτα που να σε κολακεύει.


Υποκύπτεις. Αρχίζεις δίαιτα. Την πρώτη μέρα πεινάς. Την δεύτερη πεινάς. Την τρίτη πεινάς. Την τέταρτη, ζυγίζεσαι κι δεν έχεις χάσει και πεινάς. Την πέμπτη το ίδιο. Την έκτη, τσιμπάς κάτι από τα απαγορευμένα. Την έβδομη έχεις πάρει μισό κιλό και πεινάς. Την όγδοη αρχίζουν οι ζαλάδες. Την ένατη ξεκινάς βιταμίνες. Την δέκατη ζυγίζεσαι κι έχεις χάσει 45,3 γραμμάρια. Το σημειώνεις στο ημερολόγιό σου και χτυπάς μια πίτσα σπέσιαλ για να το γιορτάσεις συνοδεία μπύρας. Την επόμενη μέρα έχεις πάρει δύο κιλά, απελπίζεσαι, σταματάς τη δίαιτα και διαδίδεις σε όλους πως το πρόγραμμα είναι μάπα. "Το δοκίμασα σας λέω! Το ακολούθησα κατά γράμμα! Αντί να χάνω, έπαιρνα και πείνα απίστευτη!" Χαλαρώνεις, αφού έχεις πείσει τους πάντες ότι η δίαιτα ήταν μάπα και καταναλώνεις αφειδώς γλυκά και φαγητά λόγω της στέρησης των τόσων ημερών.

Οι τύψεις δεν αργούν να σου χτυπήσουν τη πόρτα. Η ξαδέρφη σου η Μαρίνα, που μια ζωή ήτανε φάλαινα, έχει γίνει συλφίδα. Της εκφράζεις τον θαυμασμό σου -ενώ μέσα σου σκας από ζήλεια- και δεν παραλείπεις να την ρωτήσεις πως έχασε τόσα κιλά. Η απάντηση είναι δίαιτα και γυμναστική. Το ξανασκέφτεσαι. Κρατάς αντίσταση. Βλέπεις όμως τηλεόραση μέχρι αργά και είναι η πιο επικίνδυνη ώρα αφού όλα τα προϊόντα τηλεοπτικού μάρκετινγκ, εκείνη την ώρα διαφημίζονται. Βλέπεις το σούπερ μηχάνημα που διαφημίζει ο Τσακ Νόρις. Σε διαβεβαιώνει ότι είναι πανεύκολο στη χρήση κι έχει σίγουρο αποτέλεσμα στις τρεις πρώτες μέρες. Το παραγγέλνεις με πιστωτική και μετά καταλαβαίνεις ότι για Πάσχα δεν βγαίνεις οικονομικά, να ψωνίσεις στο φιοτσίδι σου. Το μηχάνημα έρχεται και πρέπει να το συναρμολογήσεις. Δεν τα καταφέρνεις και φωνάζεις ενισχύσεις. Αφού το συναρμολογήσεις αρχίζεις και το χρησιμοποιείς εντατικά για να καταλήξει το πολύ σε δέκα μέρες, σε κρεμάστρα για τα ρούχα σου όπως και το στατικό ποδήλατο που αγόρασες πέρυσι. Σου κάνει πρόταση ο κολλητός να το αγοράσει αλλά αρνείσαι γιατί σκοπεύεις να ξαναρχίσεις από βδομάδα.

Με τούτα και με 'κείνα, το καλοκαίρι έχει φτάσει, εσύ έχεις πάρει κι άλλα κιλά, έχεις χαλάσει ένα σκασμό λεφτά σε διάφορα προϊόντα που δεν είχαν αποτέλεσμα είτε γιατί δεν τα χρησιμοποίησες σωστά είτε γιατί ήταν απάτη κι εσύ πρέπει να βγεις στις παραλίες σ' αυτή τη κατάσταση. Τι κάνεις; Οι λύσεις είναι δύο : ή το παίρνεις απόφαση, συμβιβάζεσαι με την εικόνα σου κι όποιον πάρει ο Χάρος ή καταφεύγεις στο νυστέρι. Άλλος έχει το μαχαίρι, εσύ έχεις το πεπόνι... Διάλεξε!


Προσωπικά έχω πάψει πλέον να αγχώνομαι για τα κιλά μου. Έχω δεχτεί τον εαυτό μου όπως είναι, μέσα κι έξω. Και για να μην υπάρχει κίνδυνος να αγχωθώ, ακολουθώ την μέθοδο ζυγίσματος που φαίνεται παρακάτω. Σας το συνιστώ κι εσάς ανεπιφύλακτα, ανεξάρτητα από το αν είστε υπέρβαροι ή όχι. Τονώνει την αυτοπεποίθηση!

Υ.Γ. : Βρίσκομαι στη δεύτερη μέρα δίαιτας κι έχω παράκρουση, τι θα γίνει δηλαδή σε δέκα μέρες; Α πα πα πα! Την κόβω αμέσως!

Ο ΣΩΣΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΥΓΙΣΜΑΤΟΣ

Ηδύ Χάος

Τρέφεσαι απ' το Χάος. Το Χάος, που επικρατεί στο κεφάλι σου.
Στη ψυχή σου τι γίνεται; Συνδέεται η ψυχή με το μυαλό;
Η ψυχή είναι λεία σαν πάγος. Στάσου με χάρη, φορώντας παγοπέδιλα.
Ισορροπείς; Ξέρεις να χορεύεις;
Ο χορός σε μεταμορφώνει. Σε κάνει αυτό που θα ήθελες να είσαι.
Τι θέλεις να είσαι; Που θέλεις να πας;
Το ταξίδι είναι πιο σύντομο απ' ό,τι νομίζεις. Μην παραμυθιάζεσαι.
Ζωή σαν παραμύθι; Παραμυθένια ζωή;
Ζεις μέσα στο Χάος. Το Χάος, από το οποίο τρέφεσαι.
Πεινάς; Νοιώθεις πεινασμένη;
Δοκίμασε ένα φρούτο εποχής. Ζουμερό, γλυκό και πικρό μαζί.
Νυστάζεις; Έχεις κρεβάτι;
Κοιμήσου βαθιά. Στα όνειρα, θα σου μιλήσουν ιστορίες.
Τις ακούς; Μπορείς ν' ακούσεις;
Δεν μιλάς. Δεν έχεις τίποτα να πεις, σωπαίνεις.
Από που ήρθες; Τι γυρεύεις εδώ;
Ξέχασα πως δεν ακούς. Ξέχασα πως δεν μιλάς, σωπαίνεις...

Απορίες...

Τελικά δεν κατάλαβα, η άσκηση ετοιμότητας, για περίπτωση μεγάλου σεισμού, που έγινε σήμερα στο νησί, θεωρείται επιτυχημένη;;; Πως πήγε το σενάριο; Πως ανταποκρίθηκε ο κόσμος; Οι υπηρεσίες;

Νοιώθω μπερδεμένη, ομολογώ. Στο ραδιόφωνο ακούω για επιτυχία της άσκησης αλλά και παράπονα ότι δεν συμμετείχαν όλοι οι φορείς του Νομού. Από τον κόσμο ακούω ότι έγινε μπάχαλο λόγω έλλειψης επαρκούς ενημέρωσης αλλά και του γνωστού σταρχιδισμού των πολιτών. Τα διπλοπαρκαρισμένα στην Αλεξάνδρου Ρώμα δεν άφηναν την Πυροσβεστική να περάσει ενώ ο εμπορικός κόσμος, οι καταναλωτές, οι θαμώνες των cafe καθώς και οι νοικοκυρές, ετρέχανε ανάστατοι στους δρόμους και φωνάζανε: "Τι 'ναι αυτό; Τι γίνεται;".

Πάνω στον πανικό ακούστηκε ότι έγινε σεισμός και όχι ότι γίνεται άσκηση ετοιμότητας και άρχισαν να τρέχουν πιο γρήγορα και να φωνάζουν "Άγιε Διονύσιε, λυπήσου μας!". Αυτό πάλι που έχουμε οι Ζακυθινοί, να επικαλούμαστε τον Άγιο σε κάθε μας δυσκολία, ποτέ δεν μπόρεσα να το καταλάβω! Τον υπόλοιπο καιρό τον βγάνουμε σπερτσεσίο από την πολλή βλαστήμια αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

Τελικά, τι' ναι αυτό; Επιτυχία ή αποτυχία; Έχω απορίες...

http://www.youtube.com/v/6aNyxsyMTPo&hl=en

Εαρινή σύναξη της αλιάδας...

Διπλή γιορτή σήμερα, λοιπόν! Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και το ξεκίνημα της επανάστασης του 1821, για την απελευθέρωση της πατρίδας από τους Τούρκους. Εορταστική, ανοιξιάτικη διάθεση και το αντέτι!

Τα μουρτάρια, μα κυρίως τα μίξερ, έχουν πάρει φωτιά από νωρίς το πρωί. Να μείνει η αλιάδα μέχρι το μεσημέρι, να σιάξει. Τα ψάρια, τεμαχισμένα, περιμένουν στοϊκά τη σειρά τους, να μπουν στις παδέλες ή στα τηγάνια, αναλόγως το είδος. Φαωμάρα για το καθάρισμα του ψαριού, για το κόψιμο των λαχανικών, για το ποίος θα στύψει τα λεμόνια και για το ποίος θα φέρει το λάδι από την πύλα.

Η τηλεόραση παίζει κλασσικά πρωινάδικα, με καλεσμένους παραδοσιακούς μουσικούς που φορούν ακριβά ρούχα και δώστου κλαρίνα και δώστου τσολιάδες να χορεύουν και δώστου σημαιάκια. Όλα αυτά βέβαια, με την απαραίτητη σάχλα των τηλεπαρουσιαστών και των μοντέλων - γλαστρών που ακολουθούν τα βήματα του καλαματιανού, με καυτά σορτς και μίνι. Που και που πετάνε και εικόνες από την μεγάλη παρέλαση της Αθήνας. Σύγχρονες Αμαλίες, προς τέρψιν του αδηφάγου κοινού, κάνουν πασαρέλα και ονειρεύονται να γίνουν οι αυριανές τηλε-γλάστρες. Σε σχετικό ρεπορτάζ, ένας στους δέκα μαθητές ξέρει τι γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου. Οι απαντήσεις μπορούν να κάνουν ακόμα και το τεμαχισμένο ψάρι, να σηκωθεί και να τρέχει προς τη θάλασσα ξανά. Κατάσταση γενικώς τουρλού - τουρλού, όπως όλα σε τούτο το κράτος.

Το μεσημέρι αναβρασμός! Πιάτα πάνε κι έρχονται μες στο σπίτι. "Φέρε κι άλλη καρέκλα, δεν σώνουνε! Θα 'ρθει κι ο θείος Γιάννης!" Πιάτα κι άλλα πιάτα. Η ψαρόσουπα θεσπέσια αλλά και η αλιάδα ε; Τα κουταλοπίρουνα να παίρνουν φωτία και όλοι χαρούμενοι υψώνουμε ποτήρια. Γκρίνια από τα μικρά που δεν θέλουν να φάνε. Δεύτερος γύρος ψαρόσουπα. Κόψε κι άλλο ψωμί. Φέρε κι άλλα βραστά λαχανικά. Τηλέφωνα να χτυπάνε, χωρίς λόγο μες στο μεσημέρι και μια βαβούρα, απίστευτη και συγχρόνως μελωδική. Γέλια, αστεία και θεράπεψη.

Το απόγιομα, αδειασμένοι στους καναπέδες άλλοι πιάνουν τις κοιλιές τους άλλοι αγκομαχάνε από το πολύ φαΐ άλλοι πίνουν σόδες άλλοι καφέδες κι άλλοι παίρνουν έναν υπνάκο καθιστοί. Οι γυναίκες να μαζεύουμε τη κουζίνα και να προσπαθούμε να ξορκίσουμε τη σκορδίλα. Γέλια, αστεία και πειράγματα. Μόνιμα παράπονα για τα παχάκια μας εν όψη καλοκαιριού και ανταλλαγή συνταγών.


Πάει και η φετινή. Μα και η περσινή έτσι δεν ήταν; Και πριν δέκα χρόνια; Πάλι έτσι ήταν. Αλλάζουν οι χώροι και οι άνθρωποι κάποιες φορές. Άλλοι φεύγουν, νέοι έρχονται. Μα η διαδικασία μόνιμα η ίδια. Και η επόμενη, πάλι το ίδιο θα είναι αλλά δεν μας πειράζει. Κάθε ευκαιρία να βρεθούν μέλη των οικογενειών αντάμα, είναι ευπρόσδεκτη.

Άντε και του χρόνου!

Αρχαίο Πνεύμα Ασύλληπτο!

Η Ελλάδα, η χώρα που γέννησε την Ολυμπιακή Ιδέα, παρακολούθησε με απάθεια τις διαμαρτυρίες των διαδηλωτών κατά την Τελετή Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας. Τώρα θα μου πεις, εδώ βγάλαμε δεύτερη φορά Πρωθυπουργό τον Καραμανλή, τι να μας πουν και οι διαμαρτυρόμενοι;

Σιγά κι αυτοί ποια, πως κάνουν έτσι; Οι πρώτοι είναι ή οι τελευταίοι που τους καταπατούν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματά τους; Οι πρώτοι ή οι τελευταίοι είναι που ζουν στο σκοτάδι και που η χώρα τους λογοκρίνει ακόμα και τις ιδιωτικές τους συζητήσεις; Οι πρώτοι ή οι τελευταίοι που τρώνε τόση βία στα μούτρα, καθημερινά;

Αντίδραση πάντως υπήρξε, από τα όργανα της τάξης που προέβησαν στις σχετικές συλλήψεις. ενώ ο Πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής, συνέχισε ακάθικτος την ομιλία του. Οι συλληφθέντες θα οδηγηθούν στον Εισαγγελέα, στα πλαίσια πάντα, του Ολυμπιακού Πνεύματος και ο κ. Αντώναρος δήλωσε την δυσαρέσκειά του για την απόπειρα αμαύρωσης της Ιερής Τελετής, που όπως φαίνεται για τον ίδιο, καμία σχέση δεν έχει με τα κεκτημένα του σύγχρονου ανθρώπου.

Βρε που πάμε; Που πάμεεεεεε;;;

Αρχαίο Πνεύμα Αθάνατο!

Με μεγάλη αγωνία αναμένεται σήμερα, από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, η Αφή της Φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία.

Στην τελετή θα παραστούν μεγάλες προσωπικότητες του πολιτικού, του αθλητικού καθώς και του καλλιτεχνικού χώρου, όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας, ο Πρόεδρος της ΔΟΕ Ζ. Ρογκ, Ο Πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής μαζί με τη σύζυγο -που είναι εξαιρετικά φίλαθλη- και τα παιδιά τους, ο αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γ. Παπανδρέου -εξαιρετικά φίλαθλος επίσης- ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας και πλήθος άλλων. Η Γ.Γ. του ΚΚΕ Α. Παπαρήγα δεν θα παραστεί προς ένδειξη διαμαρτυρίας στον Θεσμό των Ολυμπιακών Αγώνων, ο οποίος θεωρείται από το κόμα άκρως φασιστικός και επικίνδυνος για τον λαό.

Άλλες σημαντικές προσωπικότητες που θα παραστούν στην Τελετή, είναι από τον αθλητικό χώρο, ο Sport Billy, ο Μαραντόνα, ο Τσατσένκο, η Κομανέτσι, το ζευγάρι Φώτης Μεταξόπουλος - Νάντια Φοντάνα κ.ά. Επίτιμη καλεσμένη από τον αθλητικό χώρο η Γωγώ Μαστροκώστα, η οποία θα παρουσιάσει μετά το τέλος της Τελετής ένα υπερθέαμα έκπληξη, αποκλειστικά για τους Θιβετιανούς που σχεδιάζουν να διαμαρτυρηθούν για το ξύλο που τρώνε τις τελευταίες μέρες στη Λάσα. Τόσο απελπισμένος είναι ο Δαλάι Λάμα, που έστειλε τους μοναχούς στην Αρχαία Ολυμπία!

Από τον καλλιτεχνικό χώρο, θα έχουμε τη χαρά να απολαύσουμε στην Τελετή, τον Sakis (ένας είναι ο Sakis!),τη Νάνα Μούσχουρη, τον Θάνο Πετρέλη, με όλο το επιτελείο του, τον Εθνικό Σταρ Ανδρέα Ευαγγελόπουλο, τη Γωγώ Σαπουντζάκη, ενώ φήμες κάνουν λόγο για έκτακτη εμφάνιση του ΚατΜαν.

Τα μέτρα ασφαλείας θα είναι δρακόντεια και δεν θα επιτραπεί σε κανέναν να πλησιάσει την Ολυμπιακή Φλόγα, γιατί υπάρχει κίνδυνος να ξεφύγει από τον έλεγχο της Πρωθιέρειας και να κάψει ό,τι έχει απομείνει άκαυτο στην ευρύτερη περιοχή της Πελοποννήσου. Η Φλόγα - για λόγους ασφαλείας- θα ταξιδέψει via e-mail, σε 20,354 Νομούς της χώρας, πλήθος Δήμων καθώς και Κοινοτήτων και θα παραδοθεί στην Οργανωτική Επιτροπή του Πεκίνου, σε τελετή που θα γίνει στο Παναθηναϊκό Στάδιο όπου θα έχει φτάσει με άκρα μυστικότητα από ειδική ομάδα εκπαιδευμένων για την περίσταση Τσολιάδων.

Πρωθιέρεια, μετά από televoting, χρίστηκε η Ανίτα Πάνια με αναπληρωματική την Τζούλια Αλεξανδράτου, της οποίας της κακοφάνηκε κάπως αλλά τι να κάνει, το κατάπιε κι αυτό. Πρώτος λαμπαδηδρόμος ο Speedy Gonzales και τελευταία λαμπαδηδρόμος στη χώρα μας -τιμής ένεκεν- η Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη.

Όπως προαναφέρθηκε, η φλόγα θα ταξιδέψει εντός της Ελλάδας, via e-mail και ως εκ τούτου οι λαμπαδηδρόμοι θα μεταφέρουν σβηστές δάδες. Μην ξεχνάτε: Μια σπίθα είναι αρκετή για να γίνει το κακό!

Μετά από όλα αυτά, η Φλόγα - η κανονική πλέον- θα ταξιδέψει στο Πεκίνο αν δεν την σαμποτάρουν οι Θιβετιανοί, όπου στις 8 Αυγούστου θα γίνουν(;) οι Ολυμπιακοί Αγώνες!

Καλωσόρισμα

Οι ενδιάμεσες εποχές ενδεικνύονται πάντα για αλλαγές και ξεκαθαρίσματα. Ειδικά την Άνοιξη, ανανεώνουμε γκαρνταρόμπα, φυλάμε τα χοντρά ρούχα του χειμώνα, στα πατάρια. Ίσως και μια αλλαγή στα μαλλιά. Πιο ανάλαφρη μουσική. Βόλτες στη λιακάδα. Βγάζουμε τα χοντρά χαλιά, αλλάζουμε τη θέση στα έπιπλα και γιατί όχι; Χτυπάμε και μια μετακόμιση!

Ετούτη η Άνοιξη με βρήκε σε φάση μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας. Δεν τη πήρα χαμπάρι που ήρθε. Εσωστρέφεια, περισυλλογή, ενδοσκόπηση και πολλή ταβανοσκόπηση... Διάφορα ξεκαθαρίσματα, στα μέσα και στα έξω μου. Νοιώθω ανάλαφρη πια!

Στα πλαίσια λοιπόν της γενικότερης ανανέωσης, αποφάσισα μετά από ένα χρόνο και κάτι μήνες, που εξασκούσα το προσφιλές μου άθλημα του blogging, στη φιλόξενη LiFO, να στήσω το δικό μου "μπλόγκο" κάπου πιο ήσυχα. Χωρίς φωνές κι αντάρες. Χωρίς γελοίους ανταγωνισμούς και κοκορομαχίες. Νοιώθω την ανάγκη, να σταθώ λίγο μονάχη μου στα πόδια μου και να επαναπροσδιορίσω πράγματα, καταστάσεις ακόμα και στόχους.

Τούτο το τσαρδί, το ονομάζω Εξοχική Κατοικία κι ελπίζω να μου φέρει την πολυπόθητη χαλάρωση που χρειάζομαι. Θα χαρώ να με επισκεφτούν εδώ παλιοί μα και νέοι φίλοι. Είναι όλοι ευπρόσδεκτοι και τους καλωσορίζω!

Mademoiselle Julie?

Έκλεισα το τηλέφωνο βιαστικά. Το rendez-vous ήταν στις 8.30 έξω από το θέατρο, η ώρα ήταν ήδη 7 κι έπρεπε να ετοιμαστώ και να κατέβω στο κέντρο. Η κούραση, κούραση αλλά κι ένα θέατρο επιβαλλόταν να το πάω, μετά από καιρό.

Ένα γρήγορο ντουζ, φούστα - μπλούζα κι ελαφριά πούδρα και ... έξω απ' την πόρτα! Ευτυχώς βρήκα εύκολα ταξί. Βολεύτηκα στο πίσω κάθισμα και χάζευα από το παράθυρο την πόλη. Διαπίστωσα ότι μου είχε λείψει. Όταν έφτασα στην πλατεία Καραϊσκάκη, τηλεφώνησα στη φίλη μου για να μου δώσει οδηγίες πως θα έβρισκα αυτό το θέατρο ΑΤΤΙΣ. Και το βρήκα κι αυτό και τη φίλη με τη φίλη της που με περίμεναν.

Αγόρασα πρόγραμμα, παραγγελία ενός φίλου που τα κάνει συλλογή. Έριξα μια γρήγορη ματιά. Τι θα βλέπαμε; Δεν είχα προλάβει να ρωτήσω αλλά έχω πάντα εμπιστοσύνη στο γούστο της θεατρόφιλης φιλενάδας μου. Δεσποινίς Τζούλια του Στρίντμπεργκ που για τον κ. Θ. Τερζόπουλο σκηνοθετήθηκε και μετονομάστηκε σε Mademoiselle Julie. Αυτό θα βλέπαμε κι άρχισαν να με ζώνουν τα μεταμοντέρνα φίδια. Στην αίθουσα πάντως, δεν μπήκα προκατειλημμένη αρνητικά.

Κι αρχίζει το έργο κατά πως λέμε "άρχισαν τα όργανα!". Τέσσερα τα πρόσωπα. Κανονικά τρία είναι τα πρόσωπα της Δεσποινίδος. Το τέταρτο πρόσωπο -ο θεατής- είναι σκηνοθετικό εύρημα του κ. Τερζόπουλου. Τέσσερα πρόσωπα έχουν πιάσει από μια άκρη του σκηνικού το οποίο είναι ένας σταυρός, κούφιος (βαθύς ο συμβολισμός), ο οποίος μ' έκανε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της παράστασης, να αναρωτηθώ: "τι σταυρό κουβαλάω;".

Τέσσερα πρόσωπα λοιπόν τα οποία στη διάρκεια της μίας ώρας της παράστασης, εκτελούν ασκήσεις ακριβείας. Αν η κ. Χιλ (δεσποινίς Τζούλια), δεν φόραγε αυτές τις τρομερές κόκκινες γόβες, θα πίστευα πως παρακολουθώ κάποιου τύπου γυμναστικές επιδείξεις. Κι εδώ να πω ένα μεγάλο κι ειλικρινές μπράβο, στους ηθοποιούς της παράστασης. Δεν είναι εύκολο να κάνεις πέντε λεπτά μονόλογο, ξαπλωμένη στο πάτωμα με τον κορμό ελαφρώς σηκωμένο. Φέτες οι κοιλιακοί, δεν το συζητώ. Ούτε είναι εύκολο να κοιτάς ώωωωρα τον προβολέα κατάματα, χωρίς να ανοιγοκλείνεις τα βλέφαρα και να τρέχουν τα δάκρυα κορόμηλο και μαζί να παρασέρνουν το make-up του καημένου του σχιζοφρενή υπηρέτη. Κι εκείνη η αυτιστική υπηρέτρια -μεγάλη γυναίκα- μία ολόκληρη ώρα κοίταζε ένα ξεδιπλωμένο φιλμ, ενώ σίγουρα σκεφτόταν πως το έργο το 'χε ξαναδεί. Έκανε και διάφορα σχόλια, πάντα στα γαλλικά. Που και που, έχανε και κάποια καρέ. Κι εκείνος ο επίσης αυτιστικός θεατής, που παθαίνει κρίση και συνδέει διάφορες πόλεις του κόσμου με την Βαγδάτη - πάντα στα γαλλικά- τι ψυχικό σθένος διαθέτει!

Κι εκεί που έλεγα "enough is enough, πάω να φύγω", ευτυχώς τέλειωσε! Το κατάλαβα από το χειροκρότημα των άλλων. Ποιων άλλων; Κάποιων σπουδαστών θεατρικής σχολής, που παρακολουθούσαν με ζήλο την παράσταση. Διαφορετικά πάνω από δέκα άτομα, δεν μετράγαμε. Ελπίζω δε, να γνώριζαν οι θεατές γαλλικά, μια και το μισό έργο είναι σε αυτή τη γλώσσα αν και δεν ξέρω πως προέκυψε αυτό ούτε και τι προσδίδει στην παράσταση. Αλλά... τι ξέρω εγώ από θέατρο;

Το πρώτο πράγμα που έκανα φεύγοντας από την αίθουσα ήταν να αναζητήσω τα χαρτομάντιλα μέσα στη τσάντα μου. Έπρεπε επειγόντως να σκουπίσω τα στοματικά υγρά του υπηρέτη από πάνω μου. Αυτά τα στοματικά υγρά που κατέστρεψαν και τις γόβες μου (Καλογήρου, ένα μισθό ξόδεψα, σχεδόν, γι' αυτές). Βλέπετε πάνω στον οίστρο του ο υπηρέτης και θέλοντας να δείξει την ψυχική του ασθένεια, πότιζε το κοινό με σάλιο, καθώς μιλούσε. Δεύτερη σειρά καθόμασταν, σε απόσταση φτυσίματος, καταλαβαίνετε... Να το ήξερα τουλάχιστον, να φόραγα αδιάβροχο και γαλότσες. Κάτι ήξερε το κοριτσάκι μπροστά μου με τις χρωματιστές γαλότσες. Όχι σαν κι εμένα που πήγα κυρία και να τ' αποτελέσματα! Να μην μιλήσω και για τους λεκέδες στη φούστα.

Το δεύτερο πράγμα που έκανα, ήταν να ρωτήσω τις φίλες: "Πρέπει να νοιώσω ενοχές που δεν μου άρεσε αυτό το πράγμα;" Κι αυτές, μ' ένα στόμα, μια φωνή απάντησαν: "ΟΧΙ!" κι έτσι ένοιωσα ανακούφιση. Ο θυμός πάντως, θυμός. Πίνοντας ένα ποτό μετά, συνειδητοποίησα πως έπρεπε να είχα πάει στο ποτό κατευθείαν και να είχα παραλείψει την παράσταση από το πρόγραμμά μου. Δεν πειράζει όμως, προς γνώση και συμόρφωση.

Ξέρω πως δεν ενδιαφέρει τον κ. Τερζόπουλο η επιτυχία και γι' αυτό πειραματίζεται σε τέτοιο επίπεδο αλλά θα του πρότεινα, πάνω σ' αυτή τη βάση της ανατρεπτικής, της πρωτοποριακής σκηνοθεσίας, να επέτρεπε στο κοινό του να παίρνει το αντίτιμο του εισιτηρίου πίσω, στην περίπτωση που δεν του αρέσει το έργο. Αυτό θα ήταν ένα πραγματικά πρωτοποριακό και μεταμοντέρνο τόλμημα. N'est pas? Εγώ πάντως, τα λυπήθηκα τα είκοσί μου ευρώ. Άσε που υποψιάζομαι ότι η παράσταση ήταν η αφορμή της κατάθλιψής μου που ακολούθησε μετά από λίγες μέρες.

Ας μην είμαι τόσο αυστηρή όμως. Εκτός από την υπεράνθρωπη προσπάθεια των ηθοποιών -την οποία επικροτώ- οφείλω κι ένα μεγάλο μπράβο στον κ. Τερζόπουλο για την επιλογή του μουσικού θέματος Sabotage, των Beastie Boys που ακούγεται κάποια στιγμή στη παράσταση. Ήταν πραγματικά, το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της.

Ταβανοθεραπεία και ΡΑΠΟΡΤΟ

Τον τελευταίο καιρό απέχω. Όχι μόνο από το blogging. Απέχω γενικώς, απ' όλους και όλα. Με άλλα λόγια έχω κατεβάσει το γενικό του συστήματός μου και ασχολούμαι -με ζήλο- με την ταβανοσκόπηση.

Ένας καλός φίλος πρότεινε να δοκιμάσω και την πατωμασκόπηση αλλά την απέφυγα γιατί αυτά τα χαλιά από τη Μιραράκη με τους χιλιάδες κόμπους, τα αυτοκρατορικά μοτίβα, σε μπορδοκόκκινες και ροδακινοπράσινες αποχρώσεις, είναι κουραστικά στο μάτι. Ταβάνι και πάλι ταβάνι. Ξέρω ακριβώς πόσες σανίδες και πόσους κορμούς έχει. Αναγνωρίζω κάθε ρόζο του ξύλου, με κλειστά μάτια. Ξέρω ακριβώς που βρίσκεται η κάθε σχισμή. Φτιάχνω με το μυαλό μου εικόνες σχηματισμένες από τα νερά των ξύλων. Δεν ξέρω αν έχει στόμα να μιλήσει το ταβάνι αλλά μαζί μου κάνει απίστευτους διαλόγους. Για τα πάντα. Με μια ελαφριά προτίμηση στα μουσικά και στα κινηματογραφικά.

Όταν δεν κάνω ταβανοσκόπηση, βλέπω τηλεόραση. Ανακάλυψα τη χαρά του πρωινάδικου προγράμματος. Τη μυστική συνταγή για καλούς ριγανοκεφτέδες. Έμαθα για την επιροή του Κρόνου στη ζωή μου. Είδα τον Γαλάτη να πετάει χαρταετό. Έμαθα για την λαϊκή τραγουδίστρια που ασφάλισε τα οπίσθιά της. Για το τεστ DNA του Πασχάλη, για το οποίο θέμα δεν είχα πάρει χαμπάρι τόσο καιρό. Βλέπω και ντοκιμαντέρ χάρη στο nova. Έμαθα πως γονιμοποιείται ο τζίτζικας κι ο μέρμηγκας Ωραία πράματα...

Χθες σε μια προσπάθεια να σηκωθεί ο γενικός κι αφού σταμάτησαν κι οι διακοπές ρεύματος, είπα να ανοίξω το laptop να δω αν έχω κάποιο σημαντικό e-mail. Και εκτός από τα σημαντικά μηνύματα, ανακάλυψα με μεγάλη μου χαρά το νέο site του περιοδικού ΡΑΠΟΡΤΟ. Αυτό γενικά δεν λέει κάτι αλλά εγώ προσωπικά, πολύ ενθουσιάστηκα κι αυτός ήταν ένας καλός λόγος για να μειώσω την ταβανοθεραπεία καθώς και την τιβιοπληξία. Ήταν και η πρόσκληση από το περιοδικό, να γράψω πέντε λόγια για τα πέντε χρόνια του, ε δεν μπορούσα να μην ανταποκριθώ στο κάλεσμα. Εντάξει ομολογώ πως βοήθησε και το καινούργιο χτένισμα της Λαμπίρη...

Κι αφού έκαμα το χρέος μου κι ελαφρώς ενεργοποιήθηκα, στέλνω κι από εδώ τις ευχές μου στην ομάδα του περιοδικού και ειδικά στον κ. Κιτσίκη κι ένα ακόμα ευχαριστώ για την φιλοξενία που μου παρέχουν. Καλή συνέχεια σε όλους!


Πάω να συνεχίσω τη ταβανοσκόπηση...