Μπα... δεν νομίζω!
Τι θα πει άλλωστε -ελληνιστί- "νοικοκυρά σε απόγνωση"; Από την άλλη, και ποια νοικοκυρά (+ μητέρα + σύζυγος + εργαζόμενη + ερωμένη +00 ), δεν έχει αισθανθεί φορές, όχι μόνο απόγνωση αλλά την απόλυτη απελπισία. Δείξε μου μία τέτοια και θα σου δώσω όλες μου τις "ιδιότητες", ρεγάλο!
Ξέρω πόσο "κατινέ" χαρακτηρίζεται το θέμα και σε πληροφορώ πως δεν μου καίγεται καρφί! Εσύ ξέρεις τι είναι να δουλεύεις 8-9 ώρες και άλλες τόσες στη συνέχεια στο σπίτι; Να καθαρίζεις φασολάκια ενώ τα πλυντήρια δουλεύουν και ενώ μαθαίνεις στο μικρό σου "5+3 = 8"; Να φτάνουν μεσάνυχτα και να μην έχεις προλάβει ούτε τα ρούχα σου να βγάλεις από το πρωί...
Και δεν φτάνει που πρέπει να είσαι άψογη σε όλους τους ρόλους που έχεις αναλάβει ως γυναίκα, να πρέπει να είσαι και περιποιημένη, με σωστές αναλογίες και καλόγουστη άποψη περί στυλ.
Την ώρα δε που το (ή τα) παιδί σου, εκφράζει την απορία "είμαι καλύτερος στο πιάνο από ότι ο Μότσαρτ;" την ώρα που δεν σου έχει μείνει άλλη δύναμη ούτε για να κάνεις ένα ντουζ, εσύ πάλι πρέπει να κάτσεις με υπομονή να του εξηγήσεις ότι δεν είναι, γιατί δεν είναι κλπ κλπ κλπ και να αντιμετωπίσεις την κρισάρα του, που ως γνήσιο αρσενικό -ασχέτως ηλικίας- αρνείται να παραδεχτεί πως δεν μπορεί να είναι ο πρώτος, ο καλύτερος, ο άφταστος στα πάντα. Σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή παραδεχτείς την ανύπαρκτη υπεροχή του...μαύρο φίδι που έφαγε εσένα αλλά και όποιον συναναστραφεί το παιδί σου στο μέλλον. Για να γυρίσει μια ωραία ημέρα να σου πει: "με ρώτησες που με έκανες;", όπως ακριβώς είχες πει κι εσύ, στα πέτρινα χρόνια της εφηβείας ή προεφηβείας... δεν θυμάμαι πια!
Νοικοκυρά σε απόγνωση; Μπα... δεν θα το έλεγα. Απλά προσπαθώ να δίνω ότι μπορώ μέχρι να εξαντληθούν τα αποθέματα, αν στο μεταξύ δεν βρεθεί καμία πηγή ενέργειας. Ανεξάντλητη, απύθμενη και πάντα πλουσιοπάροχη!
Τι θα πει άλλωστε -ελληνιστί- "νοικοκυρά σε απόγνωση"; Από την άλλη, και ποια νοικοκυρά (+ μητέρα + σύζυγος + εργαζόμενη + ερωμένη +00 ), δεν έχει αισθανθεί φορές, όχι μόνο απόγνωση αλλά την απόλυτη απελπισία. Δείξε μου μία τέτοια και θα σου δώσω όλες μου τις "ιδιότητες", ρεγάλο!
Ξέρω πόσο "κατινέ" χαρακτηρίζεται το θέμα και σε πληροφορώ πως δεν μου καίγεται καρφί! Εσύ ξέρεις τι είναι να δουλεύεις 8-9 ώρες και άλλες τόσες στη συνέχεια στο σπίτι; Να καθαρίζεις φασολάκια ενώ τα πλυντήρια δουλεύουν και ενώ μαθαίνεις στο μικρό σου "5+3 = 8"; Να φτάνουν μεσάνυχτα και να μην έχεις προλάβει ούτε τα ρούχα σου να βγάλεις από το πρωί...
Και δεν φτάνει που πρέπει να είσαι άψογη σε όλους τους ρόλους που έχεις αναλάβει ως γυναίκα, να πρέπει να είσαι και περιποιημένη, με σωστές αναλογίες και καλόγουστη άποψη περί στυλ.
Την ώρα δε που το (ή τα) παιδί σου, εκφράζει την απορία "είμαι καλύτερος στο πιάνο από ότι ο Μότσαρτ;" την ώρα που δεν σου έχει μείνει άλλη δύναμη ούτε για να κάνεις ένα ντουζ, εσύ πάλι πρέπει να κάτσεις με υπομονή να του εξηγήσεις ότι δεν είναι, γιατί δεν είναι κλπ κλπ κλπ και να αντιμετωπίσεις την κρισάρα του, που ως γνήσιο αρσενικό -ασχέτως ηλικίας- αρνείται να παραδεχτεί πως δεν μπορεί να είναι ο πρώτος, ο καλύτερος, ο άφταστος στα πάντα. Σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή παραδεχτείς την ανύπαρκτη υπεροχή του...μαύρο φίδι που έφαγε εσένα αλλά και όποιον συναναστραφεί το παιδί σου στο μέλλον. Για να γυρίσει μια ωραία ημέρα να σου πει: "με ρώτησες που με έκανες;", όπως ακριβώς είχες πει κι εσύ, στα πέτρινα χρόνια της εφηβείας ή προεφηβείας... δεν θυμάμαι πια!
Νοικοκυρά σε απόγνωση; Μπα... δεν θα το έλεγα. Απλά προσπαθώ να δίνω ότι μπορώ μέχρι να εξαντληθούν τα αποθέματα, αν στο μεταξύ δεν βρεθεί καμία πηγή ενέργειας. Ανεξάντλητη, απύθμενη και πάντα πλουσιοπάροχη!
20 σχόλια:
re ti travate ki eseis oi manes ++++!
NK
Κάτι μου λέει πως ο επίδοξος Μότσαρτ είναι η κύρια "πηγή ενέργειας"(sic)
Ευτυχώς κυρία Dana μας που τελείωσες το κείμενο σου μετατρέποντας την σκληρή καθημερινότητα σε κάτι που μπορείς να το καταφέρεις(και εσύ και εμείς κατ'επέκταση)..έτσι για να μη μείνουμε ανύπαντρες και εμείς οι λέφτερες!
Γράφεις για το γούστο σου,από αυτούς που σε διαβάζουν κάποιοι σε προσπερνούν και άλλοι μένουν..και κάτι παίρνουν, κάτι τους δίνεις. Εμένα μου έδωσες να καταλάβω οτι δεν έχει σημασία τι γίνεται γύρω μας αλλά πως το αντιμετωπίζουμε!Με λίγη αισιοδοξία και πολύ χιούμορ..σου εύχομαι λοιπόν να είσαι πάντα ανεξάντλητη!
Μεγάλο το σχόλιο μου,ε? Ενώ θα μπορούσα απλά να σου πώ "Tέλειο το πόστ!"
Μα ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι είσαι μια συνηθισμένη νοικοκυρά ;Dana κουβαλάς και ένα παρελθόν με ηλεκτρονικά ακούσματα(θυμήσου παλιότερο ποστ και μπλα μπλα 01) , το οποίο επηρεάζει σίγουρα την καθημερινή οικογενειακή ζωή.Έστω υποσυνείδητα.
Γιατί άλλο η μάνα που χόρευε πριν χρόνια με ηλεκτρονικούς ήχους και άλλο η μάνα που το μόνο που ήθελε ήταν να χορέψει τα κομμάτια του γάμου.Απο νωρίς
Πάω καλά ;Ναι μια χαρά.Νηφάλιος είμαι .Απλά φέτος ήταν μια καλή χρονιά για τους Prodigy
http://www.avopolis.gr/news/default.asp?ID=16296
και τα παρασύρθηκα
Ωραιότατο ποστ.Αλμοδοβαρικο
Καλησπέρες
Η συμμετοχή του ετέρου ημίσεος κάνει τα πράγματα πολύ πιο απλά και κάθε άλλο παρά για απόγνωση μιλάμε.
Το θέμα είναι να θέλει ή και να έχει χρόνο για να συνεργαστεί
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Τώρα εξηγούνται όλα,η απουσία απο το blog επι μακρόν π.χ.!
Δεν είναι τίποτε θα περάσει τα πρώτα χρόνια είναι δύσκολα μετά "κουρδίζεσαι" και συνηθίζεις.
Καλώς ήρθες στο κλαμπ!!!Δεν σε φοβάμαι εσένα,συνέχισε άκάθεκτη να μας εκπλήσσεις.Οσο για τον μικρό άντρα της παρέας, δεν ξέρω αν θα γίνει Μότσαρτ, αλλά Αστέρι πάντως είναι απο τώρα.
Φιλάκια κοριτσάκι!
Υ.Γ. Μούχεις λείψει.
ολα μπορεις να τα καταφερεις και ο μικρος σου δινει δυναμη ,καληνυχτες
Είδες ΝΚ;;; Γι' αυτό σεβασμός στη Γυναίκα! :)
Amalthia, ευχαριστώ θερμά για το "μεγάλο σχόλιο"!
Το εκτιμώ περισσότερο από μια φιλοφρόνυση!
Να 'σαι καλά!
Vamako, είναι που όταν το έγραφα φόραγα σανέλ ταγιέρ! χαχα
Κι ακόμα ακούμε και electro, εεεε;
Ευχαριστώ! Φιλιά!
Έτσι είναι!
Φιλιά Γλαρένια!
Χαρά μου γλυκιά!
Δεν θέλω να συνηθίσω, δεν θέλω! :)
Ευχαριστώ για όλα και σε φιλώ πολύ!
OFF, άνθρωπε!
Ναι αλλά μ' αρέσει να γκρινιάζω!
Από την άλλη, το μικρό μας είναι πηγή ενέργειας αλλά χρειάζονται κι άλλες πηγές ώστε να μπορώ να του δίνω συνεχώς ό,τι καλύτερο έχω τη δυνατότητα. Έτσι πάνε αυτά!
Να 'σαι καλά!
:)
ωχ θέμα που έθιξες!
Λοιπόν, εχτές έβαλα 4 πλυντήρια, σιδέρωσα, μαγείρεψα δις παρακαλώ, πήγα το παιδί στο γιατρό, το πήγα βόλτα, πήγα σούπερ μάρκετ και κατά τις 11 μμ έκανα ένα μπάνιο. Ομολογώ ότι δεν είχα το κουράγιο να στεγνώσω τα μαλλιά μου και έπεσα στο κρεβάτι και αποκοιμήθηκα σε χρόνο dt. Ακόμα δεν έχω επιστρέψει στη δουλειά, όταν θα επιστρέψω θα τρέχω ακόμα πιο πολύ. Συμπάσχω!
Αχ...μάνα κι εσύ τι τραβάς...Όπως όλες μας...
Προσκυνώ τη χάρη σου γι' άλλη μία βολά. Και χαίρουμαι για εκείνο το κοντά-εκατό-σχολιασμένο πόστο του σινιόρ εγδότη. Και το απάντημα στου Λάττα. Αααα, μου αρέσει κι εμένα η electro. Δεν τα ήξερα ευτά. Άσχετα αν ακούω ετούτη τη στιγμή εκμοντερνισμένο τον Καϊκτζή του Βαμβακάρη. Και μην πάει κανένας άγιος και τα δει και φοβηθεί πως αποζακυθινοποιούμαι, το ακούω όπως θα άκουγα και τραγούδια των Aboriginals ή των Κελτών.
Καλή 7άδα και καλή αντάμωση.
Εβίβα οι διαπλεκόμενοι κι αδιάφρο (το μέλλον)!!!
Τα σέβη μου Αφέντη!
Κι εκειό το τραγούδι στου Λάττα, να σε χαρώ! Για θύμου τη σόρα κάτου από το καμπαναρίο που σε σβιντάριζε τσι πρίμες!
Άντε με το καλό να αριβάρεις, να κάμουμε κι άλλα από ευτούνα!
Σε φιλώ!
Κική μου, όλες εμείς της φυλής, καταλαβαινόμαστε μεταξύ μας!
Αγάντα! :)
Ροζόψαρο, εσύ να κοιτάς το μικρό σου στα μάτια και να παίρνεις δύναμη! Δεν υπάρχει άλλος τρόπος!
Δώστε ένα φιλί κι από εμένα!
Ου τι μου εθύμισες. Τώρα δεν τραγουδάω τσι ρούγες, μη πάει και το μάθουνε οι αθρώποι με τα άσπρα και με μαώξουνε. Αλλά άμα ξαναβρεθούμε κάτω από συνθήκες ανεκτές, ε κάτι θα γενεί. Γιατί ότι φαίνεται αλλού για παράδοση, αλλού το βλέπουνε για βουρλισία. Άλλωστε, 'That Roman is crazy' που θα έλεγε ένας όχι-χοντρός-απλά-ευρύστερνος φίλος μας. Στο κάτω κάτω, όλοι Γαλάτες είμαστε, ε?
Έλα εσύ κι έχω εγώ την έννοια! Θα κάμουμε τσι αθρώπους με τσι άσπρες μπροστέλλες (μπροστομούνια τα λέει η νόνα μου), να τραγουδήσουνε μαζί μας!
Μου άρεσε το ευρύστερνος!
Σε φιλώ και σε περιμένω!
Δημοσίευση σχολίου