Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

Η Ζωή είναι ντουλάπα


Αν μου ζητούσες να σου περιγράψω τη "Ζωή" θα στην παρουσίαζα ως μια ντουλάπα. Γεμάτη από ρούχα, παπούτσια, γραβάτες, πολύχρωμα μαντήλια. Όλα τα υφάσματα, όλα τα χρώματα και μάρκες. Ακριβές, φτηνές. Γνωστές, άγνωστες. Εξαιρετικής ποιότητας, μέτριας μα και ευτελούς.

Κι η ντουλάπα του κάθε ανθρώπου έχει το δικό της ύφος. Άλλος τα έχει όλα σε τάξη, τακτοποιημένα ως την τελευταία λεπτομέρεια. Την ανοίγει και με μια απλή κίνηση, ξεκρεμάει αυτό που χρειάζεται. Αναλόγως των περιστάσεων. Άλλος πάλι, βάζει-βγάζει και χώνεται μέσα της με τις ώρες μέχρι να βρει αυτό που ψάχνει. Κάποιες φορές, κολλάμε στα ίδια ρούχα για ένα διάστημα και αγνοούμε πως υπάρχουν δεκάδες άλλες επιλογές και πλήθος συνδυασμών. Άλλες φορές πάλι, διαλέγουμε κάθε μέρα και κάτι διαφορετικό.

Γενικά, ο κανόνας της ντουλάπας, απαιτεί να αποχωριζόμαστε ό,τι δεν έχουμε φορέσει μια ολόκληρη σεζόν. Είναι σχεδόν σίγουρο, πως δεν θα μας χρησιμέψει ξανά. Άρα; Δεν πρέπει να καταλαμβάνει χώρο στην ντουλάπα μας. Τον χρειαζόμαστε άλλωστε, για τα καινούργια πράγματα που θα αντικαταστήσουν τα παλιά.

Όπως όλες οι ντουλάπες, έτσι κι η Ζωή θέλει και την ανανέωσή της. Θέλει και τον αέρα της. Ώστε να αποφύγουμε, τις καταστροφικές συνέπειες της υγρασίας και της ανίας. Χρειάζεται και τη λεβάντα της, για να κρατηθεί μακριά ο σκόρος που θα καταστρέψει τα αγαπημένα μας πλεκτά. Παλιά βάζαμε ναφθαλίνη αλλά βρώμαγε πολύ και ήταν ανθυγιεινή. Θέλει και το ξεσκόνισμά της. Μη περάσει στιγμή από το μυαλό σου πως οι κλειστές τις πόρτες, είναι ικανές να κρατήσουν μακριά τη σκόνη. Αυτή η ύπουλη, παντού τρυπώνει!

Βέβαια, υπάρχουν και οι σταθερές αξίες. Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να αποχωριστείς εκείνο το καμηλό παλτό που αγόρασες πριν χρόνια στο Λονδίνο. Ξέρεις. Είμαι σίγουρη γι' αυτό! Όπως επίσης ξέρω και ξέρεις πως όταν τυχαία πέφτεις πάνω σ' εκείνο το αρχαίο ζευγάρι κάλτσες ή στο λευκό μαντηλάκι με το μονόγραμμα του παππού, τα μυρίζεις και προσπαθείς να φέρεις πίσω στους αισθητήρες σου, εκείνη την ίδια, γνωστή μυρωδιά του τότε. Μάταια. Οι μυρωδιές μένουν στην μνήμη μεν αλλά ανακαλούνται μόνο αν βρεθείς ξανά στο περιβάλλον τους. Κατά τα άλλα, παραμένει μόνο το συναίσθημα που σου γεννούσαν υπό ορισμένες συνθήκες, οι συγκεκριμένες μυρωδιές. Ζεστασιά, θλίψη, χαρά, τρυφερότητα, πόνο... Όποιο συναίσθημα! Το τοποθετείς ξανά στο συρτάρι και προχωράς να ξεδιαλύνεις τα υπόλοιπα.

Δεν είναι εύκολο πράγμα να διατηρείς τη ντουλάπα σου σε τάξη ακόμα κι αν αντικρύζεις χάος όταν στέκεσαι μπροστά της. Η τάξη της αταξίας είναι το πιο δύσκολο πράγμα και απαιτεί κινήσεις ακριβείας στο χειρισμό της. Φαντάσου να τραβήξεις το φουλάρι και να πέσει ένας σωρός από ρούχα πάνω στο κεφάλι σου. Τι θα κάνεις; Θα τα ξανασπρώξεις πίσω και θα την κλειδώσεις αλλά γρήγορα θα χρειαστείς κι ένα καθαρό πουκάμισο ή ένα ζευγάρι παπούτσια και τότε πάλι θα έρθεις αντιμέτωπος με το σωρό. Γι' αυτό, αν αγαπάς την αταξία, προσπάθησε να κάνεις τις σωστές κινήσεις. Μέχρι τη στιγμή που θα αποφασίσεις ξανά να τακτοποιήσεις. Έστω, προσωρινά.

Σε κάθε περίπτωση η ντουλάπα χρειάζεται φροντίδα. Μα προσοχή! Όχι καθρέφτη στις πόρτες τις! Η Ζωή δεν θέλει πρόβα. Θέλει μπλούζα - φούστα κι ελαφριά πούδρα...

28 σχόλια:

Unknown είπε...

Καλή Χρονιά να έχουμε!

Τσαλαπετεινός είπε...

Καλή Χρονιά κορίτσι μου
με μια ευχή: Πολύχρωμη εικόνα να βλέπεις όταν ανοίγεις την ντουλάπα σου, να είναι όσο ακατάστατη επιθυμείς για να τη βάζει σε σειρά από την αρχή μέχρι να αναστατωθεί και πάλι. Κύκλος δεν είναι όλα;

Σε φιλώ

Ανώνυμος είπε...

Καλή χρονιά Κοντέσσα!

Εύχομαι ετούτος ο χρόνος να είναι το 10 το καλό για σένανε. Να σου φέρει ακόμα περισσότερες εμπνεύσεις και να σε κάνει ακόμα περισσότερο δημιουργική, για να απολαμβάνουμε και εμείς οι απλοί θνητοί, τα γραφτά σου.

Είθε η ντουλάπα σου να είναι πάντα γεμάτη!

tsintsantson

Ανώνυμος είπε...

a re Dana mono esu me katalavaineis se touth th paliozvh

xilia filia kai liga einai!

Ιωάννα είπε...

Καλή Χρονιά κουτσούνα μου! Και μη πολυσκοτίζεσαι με την ντουλάπα, είτε σου αρέσει σεσταριμένη είτε τη προτιμάς ανακατωμένη. Είναι καλή όπως και νάναι! Χάλια, είναι η άδεια ντουλάπα. Σου εύχομαι λοιπόν μια ντουλάπα ασφυκτικά γεμάτη και αν χρειαστεί να αποσύρεις το καμηλά παλτό, χάρισέ τό και μη στενοχωριέσαι, σύντομα θα το αντικαταστήσεις με κάτι καλύτερο.
Φιλιά στο μωρό σου!

Ανώνυμος είπε...

Εξαίρετο και διαφωτιστικό όπως πάντα.
Γι΄αυτό ρε πούστη μου, σε ολόκληρο το σπίτι έχω μόνο ΜΙΑ;
(Τα ντουλαπάκια δεν πιάνονται εεε;)

Σε φιλώ πολλλλύ

Vam33 είπε...

Καλά στην δική μου την ντουλάπα επικρατεί η απόλυτη αταξία
Καλή χρονιά Dana μας

Ανώνυμος είπε...

Ακριβώς έτσι είναι, πολλή έξυπνη η σύνδεση ντουλάπας ζωής...αν και στη δική μου είναι σχετικά τακτοποιημένα τα σωβρακοπαντέλονα(τα κουστούμια τα πήγα στο πατάρι)ποτέ δεν βρίσκω αυτό που ψάχνω...μα ποτέ...

kiki είπε...

Με γεμάτη ντουλάπα εύχομαι και γεμάτη ζωή, να είναι όλο το 2010! :-)

STRalien είπε...

Οι ντουλάπες είναι για να τα βάζουμε κάπου. Τα ρούχα και όχι μόνο. Φαντάσου να τα είχαμε όλα χύμα δεξιά κι αριστερά όπως κάνουν τα παιδιά στο δωμάτιό τους. Αυτό μπορεί να ήταν ακόμη καλύτερο. Είναι όλα μπροστά σου συνεχώς. Δεν είναι καλύτερα;

Unknown είπε...

Κουρσάρε Τσαλαπετεινέ!
Καλή χρονιά με γεμάτες και σίγουρα πολύχρωμες ντουλάπες!

Φιλιά!

Unknown είπε...

Tsintsantson, μακάρι να είναι το δέκα το καλό, μακάρι!

Για τα υποδέλοιπα... έχω να πω ξανά, υπερβολές! Βέβαια όμορφες υπερβολές, δε λέω!

Ευχαριστώ!

Unknown είπε...

Ανώνυμε-μη, εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα! Δεν ξέρω τίποτα! Δεν είδα τίποτα!

Unknown είπε...

Σόρα Ιωάννα, προσκυνώ!

Χρόνια καλά και για τη γιορτή σου τζογούλα μου!

Σεστάδα, ξε-σεστάδα η ντουλάπα, αρκεί να είναι γεμάτη, ναι.

Χίλια φιλιά σ' εσένα και τα μικρουλάκια σου!

Unknown είπε...

Φοραδένιο Γκιζάκιο!

Ντουλαπάκια είναι οι παράλληλες ζωές! Πως λέμε "η διπλή ζωή της Βερόνικα"; Ή το "ο κατάσκοπος των 5 ηπείρων" και άλλα τέτοια πιασάρικα, ξέρεις.

Πάει να φύγει το κεφάλι μου, λατρεμένη μου φίλη!

Επιπροσθέτως, εκείνο το ρημάδι το τηλέφωνο, το έχεις ποτέ ανοιχτό;;;

Unknown είπε...

Vamako, δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από εσένα!χεχε

Πολύχρωμα φιλιά!

Unknown είπε...

Ezak, δε ρίχνεις ένα ανακάτεμα μπας και βρεις αυτό που ψάχνεις;;;

;)

Unknown είπε...

Κική μου, καλή ντουλάπα! Για το 2010 και για όλα τα επόμενα έτη!

Φιλιά!

Unknown είπε...

STRalien, είμαι η βασίλισσα της ακαταστασίας. Μου αρέσει να πετάω τα ρούχα μου γύρω, γύρω στο δωμάτιο και πάλι όμως, η ντουλάπα παραμένει γεμάτη, πολλή γεμάτη!

:)

Μπάμπης Πυλαρινός είπε...

Η δικιά μου είναι ένα αχούρι ποτέ δε βρίσκω τι θέλω και άμα το ψάχνω μου το φανερώνει ως άλλος Μαικ Λαμάρ η κυρά μου με το σχετικό σχόλιο για την αφεντιά μου.Τι λες γιατρέ υπάρχει ορπίδα;

Ανώνυμος είπε...

Κάποτε ένα νιόπαντρο ζευγάρι, μετακομίζει σε ένα καινούριο σπίτι πάνω από τις γραμμές του ηλεκτρικού σιδηρόδρομου.
Αφού λοιπόν τακτοποιούνται, η γυναίκα συνειδητοποιεί ότι κάθε βράδυ, την ώρα που περνάει το τραίνο των 10, τα ρούχα στην ντουλάπα πέφτανε.
Έτσι, την επόμενη κιόλας μέρα, παίρνει τηλέφωνο στον ξυλουργό και του λέει να έρθει να το κοιτάξει.
Το απογευματάκι, περνάει ο ξυλουργός από το σπίτι με τα σύνεργα. Αφού ρίχνει μια ματιά στην ντουλάπα, σκέφτεται ότι οι δονήσεις του τραίνου κουνάνε όλη την ντουλάπα και τα ρούχα πέφτουν.
Έτσι, στηρίζει με βίδες την ντουλάπα στον τοίχο.
Το ίδιο βράδυ, στις 10 η ώρα, περνάει το τραίνο και...
όπως ήταν αναμενόμενο, τα ρούχα ξαναπέφτουν.
Έξαλλη η γυναίκα, ξαναπαίρνει τηλέφωνο τον ξυλουργό και του εξηγεί.
Έκπληκτος αυτός της λέει ότι θα περάσει να δει τι άλλο μπορεί να κάνει.
Έτσι την επόμενη μέρα, πηγαίνει πάλι, και στηρίζει την ντουλάπα με σκοινιά και ξύλα, και φεύγει σίγουρος πλέον ότι τα ρούχα είναι αδύνατον να πέσουν.
Παρόλα αυτά μόλις περνάει το τραίνο των 10 τα ρούχα ξαναπέφτουν.
Εξοργισμένη η γυναίκα, ξαναπαίρνει τηλέφωνο τον ξυλουργό και του γνωστοποιεί την αποτυχία της μεθόδου του.
Έτσι εκείνος αποφασίζει να πάει την ώρα που περνάει το τραίνο και να δει από κοντά τι ακριβώς συμβαίνει και τα ρούχα πέφτουν.
Το ίδιο βράδυ λοιπόν κατά τις 9:30 και ενώ ο άντρας της τύπισσας έλειπε, ο ξυλουργός πηγαίνει σπίτι της και της λέει ότι θα μπει στην ντουλάπα για να δει τι ακριβώς συμβαίνει, πράγμα που γίνεται.
Η γυναίκα, κλείνει την ντουλάπα και αφήνει τον ξυλουργό μέσα για να δει..
Εκείνη την στιγμή επιστρέφει σπίτι ο άντρας, και γεμάτος όρεξη φωνάζει στη γυναίκα του..
- Γυναίκα, ντύσου γρήγορα. Θα σε βγάλω έξω vα φάμε και μετά θα πάμε σινεμά..
Ενθουσιασμένη η γυναίκα πηγαίνει στην τουαλέτα για να βαφτεί, ενώ ο άντρας πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα για να αλλάξει ρούχα.
Όπως ανοίγει την ντουλάπα βλέπει τον ξυλουργό καθισμένο πίσω από τα ρούχα.
Φανερά θυμωμένος ο άντρας τον ρωτάει με επιτακτική φωνή..
- Εσύ τι κάνεις εδώ;
Και ο ξυλουργός...
- Τώρα, αν σου πω ότι περιμένω το τραίνο των 10, θα με πιστέψεις;

Διαβάστε περισσότερα: http://totefteri.blogspot.com/2009/08/blog-post_3033.html#ixzz0cbNaGXpZ

Unknown είπε...

ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΟΜΩΣ,ΠΟΥ ΑΥΤΗ Η ΡΗΜΑΔΑ Η ΝΤΟΥΛΑΠΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΣΚΑΡΤΑΡΙΣΤΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ,DANA.ME TO NA ΚΑΤΑΧΩΝΙΑΖΕΙΣ,ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΝΙΑΖΕΙΣ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΤΕΙΣ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΦΘΑΡΜΕΝΟ ΡΟΥΧΑΛΑΚΙ ΠΟΥ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ...

Pink_Fish είπε...

κάποια χρόνια πριν, μου φαινόταν πολύ δύσκολο να ξεκαθαρίσω τα της ντουλάπας μου. Μια μετακόμιση με έφερε προ τετελεσμένου γεγονότος κι έκτοτε, δύο φορές το χρόνο γίνεται ένα γερό ξεσκαρτάρισμα. Το ίδιο ξεσκαρτάρισμα προσπαθώ να κάνω και στη ντουλάπα του μυαλού μου. Εκεί να δεις χάος, χε χε! Καλή χρονιά, κι αν είναι να κρατήσουμε κάτι παλιό, τουλάχιστον ν' αξίζει και κάθε φορά που το αντικρίζουμε μόνο χαρά να μας φέρνει

Unknown είπε...

Μπάμπη τζόγια μου! Υπάρχει ορπίδα και είναι η Κυρά σου. Ως φαίνεται χωρίς αυτήν δεν ξέρεις που πατείς και που βρίσκεσαι! :)

Unknown είπε...

Κωστή, εύστοχο! Εγώ πάντως θα τον πίστευα ως γνήσιος οπαδός του σουρεαλισμού και της παραφιλοσοφίας, βεβαίως - βεβαίως!

Εσύ;;;

Unknown είπε...

Τιναρίνι, έτσι είναι αλλά έχει και μία κάποια γοητεία όλος αυτός ο σπαραγμός για το φθαρμένο ρουχαλάκι που πρέπει επιτέλους να ξεφορτωθείς!
Σε φιλώ!

Unknown είπε...

Ροζόψαρο γλυκό!

Αυτά τα πράγματα θέλουν αποφασιστηκότητα αλλά ξέρεις, κάποιες φορές είμαστε και "βαράτε με κι ας κλαίω". Θέλουμε τη μαζοχιά μας βρε παιδί μου!

Κι υπάρχουν και πράγματα που αξίζει να τα κρατάς κι ας μην φέρνουν ευχάριστες σκέψεις στο μυαλό, νομίζω.

Φιλιά ιδιαίτερα στο μικρό σου!

:)

cristal είπε...

dana συμφωνώ υπαρχουν καποια πραγματα που αξιζει να τα κρατας ακομη κιαν δεν ειναι τοσο ευχαριστα..