Βαγιώνε

Βαγιώνε πάλι. Άλλη μια χρονιά πέρασε αστραπή και μας φόρτωσε με τα καλά και τα κακά της.

Βγαίνω στην πίσω αυλή να φέρω λεμόνια για την αλιάδα. Ο ήλιος εκτυφλωτικός, κάνει τα μάτια μου να κλαίνε, είναι και αυτή η αλλεργία στην γύρη που με έχει ταράξει. Παρότι απ' τα μεγάφωνα της εκκλησίας ακούγονται δυνατά οι ψαλμοί, μπορώ να διακρίνω το μανιασμένο χτύπημα του μουρταριού, που βγαίνει από το σπίτι της Νιόνιας. Στέκομαι και αφουγκράζομαι καλύτερα. Και από το σπίτι του Λάμπρου ακούγονται φωνές και ένας ρυθμικός χτύπος. Η θεία Μπούλα μαζώνει κάτι ρούχα και παραλογάει ότι δεν της έδωσε καλό μπακαλάο ο μπακάλης.

Στέκομαι με τα λεμόνια στα χέρια και χαζεύω τις αυλές, με τις μαργαρίτες και τα φρεσκο-οργωμένα ορδίνια για τα κηπευτικά τα καλοκαιρνά, πλέον. Μου φαίνεται πως για μια στιγμή τα μουρταρόχερα συντονίζονται και όλα μαζί βαστάνε το ίσο στο τροπάριο της σοφίας. Ο ήλιος καυτός, μου φέρνει μια γλυκειά ζαλάδα. Κλείνω τα μάτια μου και γυρίζω πίσω, στα Πάσχα των παιδικών χρόνων στο Ψήλωμα. Στα Πάσχα, στο πατρικό στις Βαρρές. Κι ένα χαμόγελο που συναγωνίζεται σε ζέστα και τον ήλιο, αναδύεται από τα βάθη της ψυχής μου στο πρόσωπό μου. Γιατί αυτό είναι το Πάσχα, ανάσταση του Θεανθρώπου μα και προσωπική του καθενός.

Βάζω τις σωστές αναλογίες στο μίξερ και όχι παραδοσιακά στο μουρτάρι. Δεν έχω την υπομονή να χτυπάω την αλιάδα μέχρι να γίνει κόρδα, που λέει κι η νόνα μου. Η τεχνολογία μας έλυσε τα χέρια και σε αυτό. Το βάζω πρώτα στο αργό, να σπάσει η πατάτα και μετά στο πιο γρήγορο. Τη δοκιμάζω, θέλει λίγο λεμόνι ακόμα. Μας αρέσει να "ακούγεται" πολύ το λεμόνι. Και το σκόρδο όσο πρέπει. Να μην πετάς καρούλες από το κάψιμο αλλά να το ακούς, να μην είναι τέλεια αχαμνή.

Κολλάει το βλέμμα μου στο μείγμα που στροβιλίζεται στο διάφανο μπωλ. Μεγαλοβδμόμαδο μπαίνει. Πέρυσι Μ. Τρίτη έφυγε από κοντά μας ο Πατέρας, χθες του κάμαμε το χρόνο. Και ήμαστε όλοι μαζί, όπως θα το ήθελε. Κρίμα που δεν είναι μαζί μας να φάει μπακαλιάρο και σκορδαλιά, ήταν από τα αγαπημένα του φαγιά. Αν υπάρχει παράδεισος για έναν τέτοιο καλοφαγά, σίγουρα θα έχει βουνά από μαγειρεμένους μπακαλιάρους, γίδα σάλτσα και χοιρινό στο φούρνο με πατάτες. Και ποτάμια καλό κρασί, να ρέουν ασταμάτητα.

Βαγιώνε σήμερα, πλησιάζει το Πάσχα και εγώ όπως τόσοι άλλοι προσδοκώ. Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών και ζωντανών.

Στη φωτογραφία, χειροποίητο μουρτάρι από Γυριώτη μάστορα, προικιό του συντρόφου μου. Έχει σκαλισμένο το έτος κατασκευής του: 1950.