Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Κι οχτώ παλούκια...



Ναι είναι ωραία ετούτη η εποχή στο νησί. Αν βέβαια κάνεις στην άκρη, την οικονομική κρίση, τη βρωμιά που ξεφυτρώνει από τους φρεσκοκαθαρισμένους τράφους, το άθλιο λιμάνι και τόσα άλλα... και εστιάσεις στα "καλά". Τα όποια καλά.

Προσπαθώ να βλέπω τα ωραία. Τα δέντρα τα καταπράσινα και τα λουλούδια και τα πουλάκια τσίου - τσίου και τις όμορφες παραλίες που είναι καθαρές ακόμα και με λιγοστό κόσμο. Μέρα με τη μέρα, τα μέρη (μαζικού) τουριστικού ενδιαφέροντος αρχίζουν να μετατρέπονται σε κάτι άλλο, σε κάτι ξένο σε εμάς. Σαν εκείνα τα transformers (the new generation). Τότε που στην πράσινη ραχούλα, σε αυλές με γαρμπίλι ή πέτρινη πλάκα φερμένη από αλλού, θα δεις το φαινόμενο της άσπρης-πλαστικής-καρέκλας.

Αυτή η καρέκλα είναι για εμένα συνώνυμο της κατάντιας του νεο-ζακυνθινού, εμπλεκόμενου στον τουρισμό. Συνοδεύεται βέβαια με το ανάλογο πλαστικό τραπέζι, σκεπασμένο με το παραδοσιακό καρώ τραπεζομάντηλο που το προστατεύει το λευκό χάρτινο του εμπορίου. Εκείνο με τα λουλούδια, τις άγκυρες ή το χάρτη της Ζακύνθου. "Κάνε πιο εκεί το τζατζίκι να δω που είμαστε!", ένα πράγμα.

Να και οι ομπρέλες οι διαφημιστικές για τον ίσκιο. Παγωτά, μπίρες, αναψυκτικά. Όλα τα έχουμε! Και σημαίες να κυματίζουν. Όχι σημαίες τις ελπίδας, μην γελιέσαι! Σημαίες αναγνωρίσιμες από τις ορδές των τουριστών, να τις βλέπουν και να χαίρονται: "¨Τι καλά, στο ταβερνάκι που πήγαμε για καφέ, με την καταπληκτική θέα, είχε και τη σημαία μας! Απίστευτο;". Κι όμως αληθινό θα σου πω.

Παράδοση ανακατωμένη με μιζέρια, με λαμογιά και με εκείνο το "έλα μωρέ, θα τους ξαναδούμε κι άλλο;". Σίγουρα αν συνεχίζουμε να συμπεριφερόμαστε έτσι και να μην προσφέρουμε την ποιότητα που περιμένει ο επισκέπτης να δει, δεν θα ξαναδούμε ούτε αυτούς ούτε άλλους. Διότι πέσμου σε παρακαλώ, σε τι θα στηρίξει η Ζάκυνθος τον τουρισμό της; Στις φοβερές υποδομές της; Μόνο τη φύση και την παράδοσή της έχει να προβάλει, αν την καταστρέψει κι αυτή ολοκληρωτικά, τι θα μείνει; Οι σημαίες να ανεμίζουν;;;

Έτσι όπως τις βλέπω υψωμένες σε ιστούς κάθε πρωί, χωρίς να το θέλω, πάει το μυαλό μου σε εκείνον τον παλαιό και πονηρό χωριάτη, τον Νικόλα που ψάχνοντας να βρει τρόπο για να βγάλει χρήματα, επινόησε κάποιο πανηγύρι από το πουθενά. Κι έστησε τη μπαγκάδα του και πούλαγε παστέλια και φιτούρες ενώ όταν η γυναίκα του έμπαινε από μέσα για να βουτήσει κομμάτι το δάχτυλό της στο μέλι, εκείνος της αγρίευε: "απόξω Μαριέττα!". Του είχανε κολλήσει και στιχάκι που δεν το γράφω γιατί θα τον εκθέσω!

Φώναζε ο Νικόλας στους περαστικούς: "Περάστε! Έχουμε παστέλια, φιτούρες και οχτώ παλούκια για τσι γαϊδάρους!". Σαν να λέμε σήμερα: "διαθέτουμε ευρύχωρο πάρκινγκ". Έτσι κι ο Νικόλας, διαφήμιζε τη πραμάτια του και το κάτι το παραπάνω που διέθετε, τον χώρο στάθμευσης. Ώστε να τον προτιμήσουν οι πελάτες και να του αφήσουνε τη δραμή τους.

Αυτά τα "παλούκια για τσι γαϊδάρους" μου θυμίζουν και τα κοντάρια για τις σημαίες, που βλέπω. Όλα στη σειρά... Μ. Βρετανία, Γερμανία, Αυστρία, Ευρωπαϊκή Ένωση... Και σαν τα μετράω, σα να μου φαίνεται πως οχτώ είναι κι ετούτα. Βρε ναι, μαζί με της Ελλάδας εκεί πίσω, οκτώ είναι! Οκτώ παλούκια για πάσα χρήση, θα έλεγα εγώ...





16 σχόλια:

Ιωάννα είπε...

Καλά λες κοπελούλα μου. Τα παλούκια μπορεί να είναι πάσας χρήσης. Μπορεί να ανασκολοπίσουνε και κανέναν αρμόδιο για τα οδικά έργα, για τσι λούμπες που είναι ακόμη ανοιχτές και για τους δρόμους που βάλανε χερικό να στρώσουνε τώρα, με την έναρξη της τουριστικής περιόδου. Βλέπε δρόμο Καλαμακίου. Ευτυχώς είναι ακόμη Μάης, μέχρι τον Αλωνάρη μπορεί να έχει τελειώσει!

Ιωάννα είπε...

Εγώ είμαι η Ιωάννα, το κατάλαβες ε;

mareld είπε...

Μπουγαρινάκι μου!

Αφού διάβασα και γέλασα πολύ..κοίταξα δεν βρήκα το παλούκι της Σουηδίας..τη γλιτώσαμε..πέρασα από το Νικόλα για φρέσκο παστέλι και φιτούρες, την άραξα, άκουσα ούλες τσι καντάδες..
Είπα στη Ζάκυνθο ότι γι΄αυτήν πονώ και κλαίω..συνέχισα
.. Απόψε να μην κοιμηθείς αλλά να καρτερέψεις..για σένα γιούλια μάζεψα..φαντάζεσαι ότι η αυλή μας εδώ είναι γεμάτη γιούλια και κάθε φορά που τα βλέπω, σιγοτραγουδάω...

Σε ευχαριστούμε για τα απολαυστικά τραταρίσματα!

Να σε έχει η πατρίδα μας καλά αγαπημένο μου Ζακυνθινάκι!

Πολλά φιλάκια σε σένα και στο φιόρο μας!

kiki είπε...

Αχ....τι θέμα άνοιξες τώρα....
Επενδύσαμε (και δεν λέω επενδύσανε) με λάθος τροπο στον τουρισμό. Με τις πλαστικές καρέκλες, με τα φασόλια στο τοστ μη λείψει στους άγγλους, με τα δορυφορικά κανάλια μη χάσουν κανέναν αγώνα, τις ίδιες μπύρες που θα έπιναν εκεί, τα ίδια φαγητά, τις σημαίες, όλα... Βιαστήκαμε να τα τσεπώσουμε και σιγά σιγά βλέπουμε τους κόπους της επένδυσης. Φτηνός τουρισμός, που δεν αφήνει λεφτά απαραίτητα και με όλα τα προβλήματα που κατά καιρούς συζητιούνται εδώ. Πως μπορεί αυτό να ανατραπεί; Μπορεί; Πολλές φορές λέω ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος για αν έρθει κανείς στη Ζάκυνθος εκτός από τις παραλίες της. Να δούμε για πόσο θα είναι καθαρές και προσβάσιμες κι αυτές..
Σόρυ για το σεντόνι αλλά τα πήρα με το θέμα...

Ανώνυμος είπε...

Κι επειδή, έστω κι αργά, αι τουρίσται αρχίζουν και ξυπνούν, πες χαιρετισμούς στους ξενοδόχους και λοιπούς τουριστικούς παράγοντες, ότι κάπως έτσι και στους ρυθμούς της γνωστής μουσικής, θα είναι μάλλον στο εξής το τραγούδι που θα τους αφιερώνει ο "άφαντος επισκέπτης".

"Οχτώ παλούκια θα σου βρω
για να διαλέξεις το σωστό
που θα ταιριάζει στο δικό σου τον ποπό".

(μικρού μεγέθους κατά προτίμηση, για να μείνει χώρος και για τις πλαστικές καρέκλες)

Σε φιλώ
ειλικρινώς και παντοτινώς δική σου

p.lykogiannis είπε...

Όσο κάποιοι ντόπιοι φέρονται με δουλοπρέπεια, πράγμα που υποδηλώνει ανεπάρκεια αυτοπεποίθησης, αυτογνωσίας αλλά και βιωματική έλλειψη ποιοτικού πολιτισμικού περιεχομένου, τόσο θα μετράμε όχι μόνον σημαιάκια και παλούκια αλλά και άδειες πούρσες. Γιατί οι βενετσιάνοι, μιας και συνεχώς αναμασάμε την βενετσιάνικη επιρροή, δε σου μιλούν αγγλικά και όταν πας εκεί στο λένε με υπερηφάνεια ότι δε μιλούν αγγλικά, υπονοώντας το αυτονόητο ότι κύριε μου είσαι στη Βενετία μίλα ιταλικά αν θες να συνεννοηθούμε, αλλιώτικα εγώ δεν σε έχω ανάγκη; Το ωραίο όμως είναι ότι όχι μόνον δε νιώθεις οργή αλλά απεναντίας εκτίμηση. Εδώ γιατί να λέμε ότι το Βατικανό έχει νησιά και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο για να ψαρώσουμε τους ξένους και να νιώσουμε υπερηφάνεια ότι κάτι έχουμε και εμείς και με ευχαρίστηση το προσφέρουμε στην αλλοδαπή. Πόσα προσκυνήματα πια στο κάθε τι ξενόφερτο; Αν καταλάβουμε που βρισκόμαστε, τι είχαμε και τι έχουμε, τότε μόνον θα αλλάξει κάτι και θα καυχόμαστε για το δικό μας παρελθόν και το παρόν με τις όποιες επιρροές. Χαιρετισμούς πολλούς.

Μηθυμναίος είπε...

Κάποιος φίλος που επισκέφτηκε τη Ζάκυνθο το Πάσχα μου είπε πως όλα, ακόμα και με τα παλούκια, είναι όμορφα!

Να περνάς καλά, Ντάνα μου!

Unknown είπε...

Σιόρα Ιωάννα, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Δρόμος προς Αργάσι. Δεν θυμάμαι, τα τελευταία 15 χρόνια τουλάχιστον, να αρχίζει η σεζόν και να μην είναι σκαμμένος. Θα είναι κάποιο τάμα φαίνεται, για να πάει καλά η τουριστική σεζόν. Αλλιώς πως να το εξηγήσω;;;

Σε φιλώ γλυκά. Φιλιά και στα υπέροχα ζουζούνια σου!

Unknown είπε...

Mareld mi cielo! Guapa Mareld!

Για 'σε' και τ' άλλα τ' άνθη!

Αμ δε που εξέφυγε η Σουηδία! Κυματίζει κι εφτούνη η παντιέρα μαζί με τσι υποδέλοιπες απλά δεν την ανάφερα.

Έρχεται η Άνοιξη κι εκεί. Έρχεται!

Φιλιά, φιλιά, φιλιά και θαλασσινό αεράκι από το Ζάντε να χαϊδεύει τις μπούκλες σου! :)

Unknown είπε...

Κική μου ευχαριστώ για το σεντόνι!

Όπως τα λες είναι αλλά πιστεύω πως υπάρχουν τα περιθώρια για να διορθωθούμε. Η οικονομική κρίση, είναι μια καλή αφορμή ώστε να γίνει ένα καλό ξεκαθάρισμα. Ίσως οι λεγόμενοι "επαγγελματίες" του χώρου, να βάλουν μυαλό. Ίσως...

Από την άλλη, ίσως και να κατανοήσουν πως δεν χρειάζεται να κάνουμε τη Ζάκυνθο ξανά αποικία των Άγγλων. Χθες άλλωστε είναι και η επέτειος της ένωσης μας με τη μητέρα Ελλάδα. Άλλο θέμα κι αυτό!

Υποστηρίζω θερμά την Ιόνιο Πολιτεία. Θα ήταν όλα πολύ μα πολύ καλύτερα!

Φιλιά!

Unknown είπε...

Φοραδούλα μου!

Πολύ μου άρεσε η αλλαγή στο στίχο! Είναι απίστευτα ταιριαστή!

Γι' αυτό χαίρομαι τόσο πολύ για την οικονομική κρίση. Για να μπει ο κάθε κατεργάρης στο πάγκο του!

Δική μου, δική μου, μόνο δική μου;;;

Αυτά μου λες και τα πιστεύω! Αχ!

:)

Unknown είπε...

Αγαπητέ Πατέρα, γράψατε τις μαγικές λέξεις: δουλοπρέπεια και ανεπάρκεια. Όλο το πρόβλημα εκεί βρίσκεται!

Όπου μας συμφέρει γινόμαστε κομμάτι των ξένων, όπου όχι είμαστε εμείς οι παραδοσιακοί με την πλαστική καρέκλα. Κάπου αλλού είμαστε οι πονηροί που θα τους "τα πάρουμε" και κάπου αλλιώς οι ρομαντικοί που ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο.

Ίδωμεν!

Να 'στε καλά!

Vam33 είπε...

"Κάνε πιο κει το τζατζίκι να δούμε που είμαστε"Αυτή η φράση σου τα λέει όλα .Ευθύνες δεν έχει μόνο αυτό που ονομάζουμε κράτος (δηλαδή όλοι εμείς) αλλά ο καθένας απο εμάς σε προσωπικό επίπεδο.
Έχουν κάνει τα νησιά χειρότερα απο την Πλάκα(ένα τσολιαδάκι στην κυρία και πιάσε και μια πλαστική Ακρόπολη απ τις μεγάλες)
Καληέρα Dana

Μαριάνθη είπε...

Παντού τα πάντα....
Υπάρχουν και χειρότερα!
(κι αυτό δε σημαίνει πως δικαιολογούνται έτσι ή νομιμοποιούνται τα κακώς κείμενα, αλλά ως απλή διαπίστωση του πώς έχουν τα πράγματα)
Χαιρετισμούς στην πλανεύτρα του καλοκαιριού Ζάκυνθο.

Unknown είπε...

Γεια σου Vamako!

Όπως τα λες. Στη Χώρα πλέον επικρατεί η κιτσαρία άλλο παρακλάδι του νεοπλουτισμού κι αυτή.

Ας ελπίσουμε πως κάποια στιγμή θα καταλάβουμε όλοι την ευθύνη μας και θα το "πάρουμε" αλλιώς.

;)

Unknown είπε...

Μαριάνθη, αυτά τα φαινόμενα σίγουρα τα συναντά κανείς, όπου υπάρχει τουριστικό θέρετρο. Θεωρώ όμως χρέος του κάθε τόπου ξεχωριστά αλλά και συνολικά του Κράτους, να διαφυλάξει τον πολιτισμό και το φυσικό περιβάλλον γιατί χωρίς αυτά, είμαστε ένα τίποτα.

Φιλιά από το Ιόνιο!