Ηλιοβασιλέματα...

Λατρεύω το ηλιοβασίλεμα!

Εκείνη την ώρα που ο ουρανός γιομίζει χρώματα. Από κίτρινο απαλό μέχρι κόκκινο της φωτιάς και βιολετί. Η ομορφότερη παλέτα άλλωστε, είναι εκείνη της φύσης. Μόνο μέσα σε αυτήν μπορείς να βρεις όλες τις αποχρώσεις του κάθε χρώματος. Όπως το πράσινο. Αρκεί μια ματιά σε ένα τοπίο με δάσος για να πείσει και τον πιο δύσπιστο. Δεν υπάρχει πράσινο που δεν θα το βρεις στο δάσος!

Λατρεύω το ηλιοβασίλεμα!

Να επιστρέφω από τη θάλασσα, με αλάτι στο σώμα και εκείνη τη γλυκιά κούραση να κάνει τις κινήσεις μου αργές, νωχελικές. Να οδηγώ μηχανικά και να ακούω αγαπημένες μουσικές. Αργά να τσουλάει το αυτοκίνητο αλλά να θέλω πάντα να φτάσω πριν εξαφανιστεί το χρώμα από τον ορίζοντα. Να μπω μέσα στο σπίτι με την εικόνα του κόκκινου στα μάτια.

Χαλάρωση στον καναπέ της βεράντας. Τα άστρα μόλις έχουν φανεί στον ουρανό κι εκείνη η πανέμορφη εξάντληση να με κρατάει δέσμια, λίγα μέτρα έξω από το μπάνιο. Αρνούμαι να διώξω τη θάλασσα από πάνω μου. Καθυστερώ βρίσκοντας προφάσεις. Να, όπως τώρα! Αντί να είμαι πλυμένη και μοσκοβολισμένη, καθυστερώ γράφοντας τούτο το πόστο, έτσι για να κρατήσω λίγο παραπάνω την αρμύρα επάνω μου. Λες και δεν θα ξανακολυμπήσω ποτέ!

Αν δεν νυχτώσει καλά, να δω όλα τα άστρα καθαρά στον ουρανό, να δω και το φεγγάρι ψηλά, δεν ρίχνω γλυφό νερό επάνω μου. Πείτε το παραξενιά ή τεμπελιά, διόλου δεν με νοιάζει! Και μετά, όταν ξαπλώσω το κρεβάτι μου να κοιμηθώ, θα νοιώθω πλήρης και γαλήνια και για λίγο, ευτυχισμένη. Γιατί η πραγματική ευτυχία, δεν μπορεί παρά στιγμές να διαρκεί αλλιώς δεν έχει γούστο...