Φασισμός το απομεσήμερο...

Τι ταλαιπωρία να αρρωσταίνει κάποιος καλοκαιριάτικα!

Έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι μες στο σπίτι τόσες μέρες. Κι ο εκνευρισμός εντείνεται καθώς τα συμπτώματά της ασθένειας υποχωρούν. Τις πρώτες μέρες άλλωστε, αφού ο πυρετός έπιανε ταβάνι, το είχα κι εγώ ανάγκη να μείνω στο κρεβάτι.

Τώρα σιγά - σιγά από ζόμπι ξαναγίνομαι άνθρωπος. Πάει ο πυρετός, και από τους αφόρητους πόνους, έχουν μείνει κάτι ψιλολόγια για ενθύμιο. Ξεκουράζομαι όμως αφού βλέπω πως η οποιαδήποτε προσπάθεια για σωματική δραστηριότητα, κολλάει στην προσπάθεια αφού το μεν πνεύμα πρόθυμο η δε σάρκα... αδυνατεί!

Έτσι περιορίζομαι σε πνευματικές δραστηριότητες όπως το διάβασμα βιβλίων αλλά και άρθρων στο διαδίκτυο, το γράψιμο της μπούρδας - στο οποίο τα καταφέρνω καλά - αλλά και το γενικό χαζολόγημα στην tv. Κάνω καμιά δεκαριά ντουζ τη μέρα και απαντάω στα τηλέφωνα.

Το έχω θίξει και παλιότερα το θέμα αλλά δεν μπορώ να μην το ξαναθίξω! Το τι έχω ακούσει όλη τη βδομάδα στο τηλέφωνο, δεν λέγεται! Από αγγλίδα τουρίστρια που επέμενε πως είμαι γιατρός και ήθελε να της πω πως να αντιμετωπίσει το έγκαυμα από τον ήλιο, μέχρι και επίμονες υπαλλήλους που προωθούν διάφορα προϊόντα, μέσω τηλεφώνου.

Και πόση υπομονή να διαθέτει κανείς; Ειδικά όταν λόγοι υγείας τον κρατάνε έγκλειστο στο σπίτι του! Είσαι την πρώτη φορά ευγενικός, άντε και τη δεύτερη, σίγουρα και την τρίτη καθώς και την τέταρτη αλλά εκεί που μόλις έχεις αποκοιμηθεί, μετά από τρίωρη πάλη με τον πυρετό κι αφού τον έχεις επιτέλους νικήσει κι έχεις αλλάξει σεντόνια και περιβολή και κλείνεις τα μάτια σου, είναι και μεσημέρι, να ξεκουραστείς λίγο και χτυπάει το τηλέφωνο, "να το σηκώσω, μπορεί να είναι ανάγκη" λες και επιμένει η τηλεμαρκετού, 4 η ώρα μεσημέρι να σε ενημερώσει για πιστωτική κάρτα με χαμηλό επιτόκιο, ενώ της εξηγείς πως δεν σε ενδιαφέρει και πως η ώρα είναι ακατάλληλη... ε δεν αγανακτείς; Δεν ξεχνάς τους τρόπους σου;

Συγγνώμη αλλά εγώ τους ξέχασα και της είπα "δεν με παρατάτε λέω εγώ μεσημεριάτικα;" και η εργαζόμενη θίχτηκε! Και μου έκαμε ολόκληρο κήρυγμα για τα δικαιώματα των εργαζομένων στην τηλεπώληση και πως κι αυτή θα ήθελε να κοιμάται αλλά είναι εκεί για να εξυπηρετεί εμένα και γιατί έχει την ανάγκη να το κάνει και και και... Δηλαδή και να με ενοχλήσει στο σπίτι μου και να επιμένει αφού εξηγώ πως δεν θέλω κάρτα και να με πει και φασίστρια και άπονη απέναντι στους υπαλλήλους αυτούς που βγάζουν τίμια το ψωμί τους - ενώ εγώ το βγάζω βρώμικα;- και να μου πει και ποια είναι η ανάγκη μου! Δηλαδή ποια είναι η πλασματική ανάγκη που θέλει ντε και καλά να μου καλύψει ο εργοδότης της μετά από τις κατευθύνσεις που του δίνει ο μαρκετίαρ του. Άτιμη φάρα, σας το έχω ξαναγράψει!

Κυρία μου, εργαζόμενη είμαι κι εγώ και σέβομαι όλους τους εργαζόμενους τούτου του κόσμου, σε όποια θέση κι αν βρίσκονται. Φασιστικό είναι αυτό που γίνεται από τους εργοδότες σας, που σας βάζουν να ενοχλείτε τον κόσμο και να του πουλάτε άχρηστα πράγματα με το έτσι θέλω. Και τα μεσημεριανά τηλεφωνήματα, μέσα στη πολιτική μάρκετινγκ είναι, με τη λογική πως τότε ένας εργαζόμενος που γυρνάει στο σπίτι του κατάκοπος, προκειμένου να ακούει το μπλα μπλα του καθενός που του προωθεί το οτιδήποτε, υποκύπτει και προχωράει στην αγορά του προϊόντος ή της υπηρεσίας ώστε να τον αφήσουν ήσυχο επιτέλους να ξεκουραστεί!

Ε όχι και φασίστες ρε παιδιά επειδή θέλουμε να κοιμηθούμε το μεσημέρι. Έλεος! Ενώ δηλαδή αν έκανα αίτηση για καρτούλα, θα ήμουν απλά άλλο ένα ψάρι που τσίμπησε το δόλωμα. Ε όχι παιδιά ευχαριστώ, δεν θα πάρω! Προτιμώ να είμαι φασίστρια! Και άντε να περάσουν οι μέρες, να πάω στη δουλίτσα μου να ησυχάσω! Να ησυχάσω!