Τον Διονύση δεν τον έχω συναντήσει ποτέ, δεν τον γνωρίζω προσωπικά κι όμως είναι σαν να τον ξέρω χρόνια αφού και Ζακυνθινός βέρος είναι -κι ας ζει μακριά από το νησί- και καταφέρνει να με συγκινεί αφάνταστα, με τις υπέροχες μουσικές που μου στέλνει τακτικά, μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Αυτό είναι το μαγικό τούτης της ψυχρής, κατά πολλούς, σύγχρονης επικοινωνίας, μεταξύ των ανθρώπων. Μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε ανθρώπους, που ίσως να μην είχαμε την τύχη, κάποιες φορές και την ατυχία, να γνωρίσουμε σε κάποιο άλλο μέρος. Κι όμως, μπορεί να μας συνδέουν χίλια δύο πράγματα, με δεκάδες ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, των οποίων την ύπαρξη, αγνοούμε παντελώς.
Στον φίλο Διονύση λοιπόν, αφιερωμένη αυτή η ανάρτηση, με αρκετή καθυστέρηση... ομολογώ! Ελπίζω τουλάχιστον να του αρέσει το τραγούδι και να με συγχωρέσει για την "αδιαφορία" μου!
Διονύση, ευχαριστώ!
2 σχόλια:
Ανάσα στον καύσωνα,
τον πάντα καύσωνα!
Και τον όποιο καύσωνα!
:-)
Δημοσίευση σχολίου