Είναι πραγματική Τύχη να έχεις καλούς φίλους και δεν έχω παράπονο, είμαι ευνοημένη και σε αυτόν τον τομέα. Πέρα όμως από τις "βαρύγδουπες" ή "κιασαδόρικες" εισαγωγές, θέλω με τούτο το πόστο να ευχαριστήσω έναν καλό φίλο που είχε την ευγενική καλοσύνη να μου χαρίσει κάποια βιβλία. Είναι πραγματικά το καλύτερο δώρο που μπορεί να μου κάνει κάποιος κι όμως, πολύ σπάνια μου συμβαίνει. Αντιθέτως, δωρίζω πολύ συχνά βιβλία σε φίλους και συγγενείς και το θεωρώ ιδιαίτερο και σημαντικό, αφού με βάζει στη διαδικασία να επιλέξω κάτι που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον του άλλου και φυσικά αυτό δεν είναι πάντα εύκολο!
Μεταξύ λοιπόν, άλλων ενδιαφέροντων τίτλων, ο καλός φίλος μου έστειλε το βιβλίο της Αλεξίας Κουλούρη, "Με στόχο τον Ωνάση - Στοπ καρέ του παπαράτσο Δημήτρη Κουλούρη", το οποίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ, του συμπατριώτη μας Διονύση Βίτσου. Κι αυτό ήταν από τα βιβλία που θέλησα αμέσως να ξεφυλλίσω αφού πέρα από το ίδιο το θέμα, η φωτογραφία του εξώφυλλου -η οποία απεικονίζει τον μεγιστάνα να διαβάζει ανέμελα την εφημερίδα του, επάνω στη θαλαμηγό του- με τράβηξε σαν δυνατός μαγνήτης.
Παρατηρώντας την αργότερα, στο εσωτερικό του βιβλίου, ένοιωσα πως η φωτογραφία αυτή που είχε καταφέρει να τραβήξει ο Κουλούρης, είναι η πιο χαρακτηριστική, η πιο αντιπροσωπευτική που έχω δει ποτέ μου. Είναι μια εικόνα που χωρίς να ξέρεις ποιος είναι, μπορείς να το καταλάβεις. Είναι 100% Ωνάσης!
Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να μειώσω την αξία των υπόλοιπων φωτογραφιών, που εμπεριέχονται στο βιβλίο. Άλλωστε και να ήθελα, δεν θα μπορούσα αφού είναι όλες εξαιρετικές. Εξαιρετικές όμως και οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από τις εικόνες, τις οποίες -με λιτό κι αυθόρμητο τρόπο- μας αφηγείται η κόρη του γνωστού φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφος, Αλεξία.
Ο Κουλούρης, φαίνεται πως είχε γίνει η σκιά της οικογένειας Ωνάση αλλά η σχέση τους ήταν ισορροπημένη αφού το κάθε μέλος έπαιρνε αυτό που ήθελε από αυτήν. Και τα πράγματα ήταν εντελώς καθαρά και ξάστερα, όπως θα έπρεπε να είναι σε κάθε σχέση!
Αυτό το ταξίδι στο χρόνο που μας χαρίζει η Αλεξία Κουλούρη, το βρίσκω πολύ όμορφο κι ας έχει εκείνη την γλυκόπικρη γεύση της νοσταλγίας ή της επιθυμίας η οποία ωστόσο, είναι εντελώς μάταιη...
Μεταξύ λοιπόν, άλλων ενδιαφέροντων τίτλων, ο καλός φίλος μου έστειλε το βιβλίο της Αλεξίας Κουλούρη, "Με στόχο τον Ωνάση - Στοπ καρέ του παπαράτσο Δημήτρη Κουλούρη", το οποίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ, του συμπατριώτη μας Διονύση Βίτσου. Κι αυτό ήταν από τα βιβλία που θέλησα αμέσως να ξεφυλλίσω αφού πέρα από το ίδιο το θέμα, η φωτογραφία του εξώφυλλου -η οποία απεικονίζει τον μεγιστάνα να διαβάζει ανέμελα την εφημερίδα του, επάνω στη θαλαμηγό του- με τράβηξε σαν δυνατός μαγνήτης.
Παρατηρώντας την αργότερα, στο εσωτερικό του βιβλίου, ένοιωσα πως η φωτογραφία αυτή που είχε καταφέρει να τραβήξει ο Κουλούρης, είναι η πιο χαρακτηριστική, η πιο αντιπροσωπευτική που έχω δει ποτέ μου. Είναι μια εικόνα που χωρίς να ξέρεις ποιος είναι, μπορείς να το καταλάβεις. Είναι 100% Ωνάσης!
Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να μειώσω την αξία των υπόλοιπων φωτογραφιών, που εμπεριέχονται στο βιβλίο. Άλλωστε και να ήθελα, δεν θα μπορούσα αφού είναι όλες εξαιρετικές. Εξαιρετικές όμως και οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από τις εικόνες, τις οποίες -με λιτό κι αυθόρμητο τρόπο- μας αφηγείται η κόρη του γνωστού φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφος, Αλεξία.
Ο Κουλούρης, φαίνεται πως είχε γίνει η σκιά της οικογένειας Ωνάση αλλά η σχέση τους ήταν ισορροπημένη αφού το κάθε μέλος έπαιρνε αυτό που ήθελε από αυτήν. Και τα πράγματα ήταν εντελώς καθαρά και ξάστερα, όπως θα έπρεπε να είναι σε κάθε σχέση!
Αυτό το ταξίδι στο χρόνο που μας χαρίζει η Αλεξία Κουλούρη, το βρίσκω πολύ όμορφο κι ας έχει εκείνη την γλυκόπικρη γεύση της νοσταλγίας ή της επιθυμίας η οποία ωστόσο, είναι εντελώς μάταιη...
15 σχόλια:
Καλησπέρα dana.Χαρίζω συχνά και εγώ βιβλία το τελευταίο που διάβασα ήταν η αυτοβιογραφία του Τζούμα.
Για την φωτο στο εξώφυλλο έχεις δίκιο.Με ποιον να τον μπερδέψεις ;
η σχέση τους ήταν ισορροπημένη αφού το κάθε μέλος έπαιρνε αυτό που ήθελε από αυτήν.....θα μπορουσα να μιλαω ωρες για αυτι:)αν δεν παο τα βιβλια...το ποστ σου ειναι απιστευτα καλο
...ε τα υπολοιπα στην αυτοβιογραφεια μου...:)τα υπολοιπα τομοροου...καλησπεροκαλημερες:)
Λοιπόν, το να χαρίσεις βιβλίο είναι σαν να είσαι ένας μικρός ψυχολόγος: Πρέπει να ξέρεις τι θέλει ο φίλος/η που του το χαρίζεις. Προϋποθέτει λοιπόν ότι γνωρίζεις σχετικά καλά τη ψυχολογία και τα γούστα του. Και όταν το βιβλίο που δωρίζεις του αρέσει, νιώθεις απίστευτη ικανοποίηση. Μου έχουν χαρίσει και καλά και κακά βιβλία. Αλλά, ούτως ή άλλως, ένα βιβλίο είναι υπέροχο δώρο, δεν είναι αναλώσιμο. Ευχαριστούμε για τη πρόταση, θα το ψάξω, η οικογένεια Ωνάση είχε και έχει τρομερό ενδιαφέρον, όχι μόνο για τον Αριστοτέλη αλλά και για τα υπόλοιπα μέλη της. Κατά τη γνώμη μου, πλην της Χριστίνας, έχουν μείνει στη σκιά και θα είχε ενδιαφέρον να γνωρίσουμε μέσω του βιβλίου πως μπλέκονταν οι ζωές τους. Χαιρετώ το Τζάντε
@Vam33: Κάνεις πολύ καλά που χαρίζεις βιβλία!
Γράψε μας για την αυτοβιογραφία του Τζούμα. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, ωστόσο είναι ένα πρόσωπο που με προκαλεί να το ερευνήσω.
Η φωτογραφία του εξώφυλλου, όπως ήδη έγραψα, είναι εξαιρετική! Απίστευτο στυλ!
@Γιώργος: Τζώρτζη θεόμουρλε, όλα τα περιμένω από εσένα! Ακόμα και να διαβάσω την αυτοβιογραφία σου!
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια! :-)
@PinkFish: Ψαράκι, έτσι ακριβώς το βλέπω κι εγώ! Σαν μια ενδιαφέρουσα πρόκληση με θέμα: πόσο καλά ξέρεις τους φίλους σου;
Το βιβλίο είναι γενικότερα υποτιμημένο και ως δώρο. Προτιμάμε να χαρίζουμε αξεσουάρ και ρούχα "επώνυμων" σχεδιαστών και θεωρούμε το βιβλίο, δώρο μικρής αξίας. Μέγα λάθος! Σε καμία ζυγαριά του κόσμου, δεν έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος ένα παντελόνι (όσο ακριβό κι αν είναι) σε σχέση με ένα καλό βιβλίο.
Βέβαια, μεταξύ μας, υπάρχουν και βιβλία που κάνουν μόνο για προσανάματα, τις κρύες νύχτες του χειμώνα...
Το βιβλίο είναι πολύ ενδιαφέρον και ασχολείται επίσης και με άλλα μέλη της οικογένειας Ωνάση, που όπως έγραψες, δεν ήταν τόσο πολύ στο κέντρο του ενδιαφέροντος. Ψάξε το Ψαράκι! Αξίζει τον κόπο! ;-)
http://liberopoulos.gr/listcats.php?subaction=showfull&id=1152175271&archive=&start_from=&ucat=67&show_cat=67
ειναι απο τα λιγα ατομα που παω....απλα δες κ το αλλο λινκ:)ανεκδοτο....ειναι ο ονασης κ παει σε μια παραλια,,,,βλεπει εναν αραχτο να ψαρευει,,,ρε μεγαλε του λεει γιατι ψαρευεις μ ενα καλαμι;απαντα ο ψαρας,,,,κ μετη να ψαρευω?να παρεις μια βαρκα,,,να παρεις κ αλλη να παρεις κ αλλη...ε κ σιγα σιγα θα γινεις ονασης,,,,κ μετα για να ηρεμω απο ολη αυτη την ταλαιπορεια,,,,θα ρχομαι να ψαρευω μ ενα καλαμι:)ο ωνασης ειταν πολα τελοσπαντον που θα πρεπε να γραψω ποστ....θα σου ξαναπω γραφεις ωραια....κ στο λεει τωρα αυτο ο μεγαλυτερος καλιτεχνης κ σουπερ επιχιριματιας,,,,κ μετριοφρον παντα,,,αρα κ οποτε,δεν τη γραφεις εσι την αυτο βιογραφεια μου;χεχε ελα πλακα κανω:)κ ξερεις δεν εχο προβλημα με τα βιβλια,,,,αλλα το θεμα δεν ειναι να διαβαζεις ρε ντανα,αλλα να το κανεις κ πραξι αυτο που διαβαζεις,,,οσο μπορεις,,,;νο ακριβος οσο μπορεις αλλα οσο πρεπει,,,τελωσπαντων το θεμα ειναι σου ξαναλεω για 10 σελιδες ποστ(οχ μεγαλο θα μου βγει το ποστ...:)
Alma mia!
Περιμένω να σταματήσει η βροχή για να σε επισκεφτώ αλλά όλο και δυναμώνει..
δεν είμαι και από ζάχαρη αλλά είναι από αυτά που δεν θέλω να συνηθίσω..
Αν γίνει αυτό θα νιώσω ότι αργοπεθαίνω..
Είναι ακριβώς σαν τα λουλούδια που δεν έχουν άρωμα. Εδώ το άρωμα σπανίζει.
Ναι! Πες ότι σου έρχεται..αλλά έχω ανάγκη από ομορφιά και άρωμα.
Εδώ λοιπόν όταν πλησιάζω μούρχεται η μοσχοβολιά και σιγά σιγά ξεδιπλώνεται
και η ομορφιά από τα λόγια σου..
Το βιβλίο το παρουσίασες όπως ακριβώς είσαι..
Εννοώ γενναιόδωρη, ενδιαφέρουσα, τρυφερή, ενημερωμένη..όμορφη..
Συνεχίζει να βρέχει και σκέφτομαι ώρες-ώρες ότι μπορεί να είμαι αχάριστη
όταν ξέρω την αξία του νερού ας πούμε για τους Αφρικανούς..
Besitooooos!
Dana έγραψα για το Τζούμα εδώ http://www.lifo.gr/blogs/nostos/11069 .Τι νομίζεις όλο για παραλίες και "καμμένες" παρέες θα γράφω.Φιλιά
Τζώρτζη μουρλέ, περιμένω το ποστ. Τίποτε άλλο! Και μη σε νοιάζει, δεν με νοιάζει, οι δρόμοι που τραβάνε! Έτσι;
Mi corazon, σκέψου όμως πως η βροχή ξεπλένει την σκόνη του καλοκαιριού. Μας καθαρίζει εκτός κι εντός.
Χίλια ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, επειδή πλέον ξέρω, πως είναι πέρα για πέρα αληθινά, όπως κι εσύ.
Να φροντίζεις τον εαυτό σου και να απολαμβάνεις την κάθαρση της βροχής.
Un beso muy grande
Vam, δεν κρίνω αρνητικά τα πόστα σου! Και οι παραλίες και οι καμμένες παρέες και τα καμμένα βούρλα, όλα ωραία είναι!
Ο Τζούμας μου αρέσει πολύ! Μπράβο σου για το πόστο!
:-)
Το ξέρω βρε συ Dana ότι δεν κρίνεις αρνητικά τα πόστα μου πλάκα έκανα.Φιλιά
Τι μας μαγνητίζει στο όνομα "Ωνάσης"?
Ο πλούτος? Όχι πιά.
Το στυλ? Ίσως.
Η πτώση από τον παράδεισο στην Κόλαση? Μάλιστα.
Η εξιστόρηση της κατακόρυφης πτώσης? Απολύτως.
Δηλαδή τι είμαστε εμείς? Ρομαντικοί, χαιρέκακοι ή και τα δύο?
Και μήπως σε όλα αυτά, προσθέτει αξεπέραστη ατμόσφαιρα το ασπρόμαυρο των φωτογραφιών?
@Ανώνυμος/μη: Νομίζω πως σε όλα αυτά τα άτομα, μας τραβάει η απομυθοποίηση που παρέρχεται με τις λεπτομέριες της ζωής τους, που βγαίνουν στη δημοσιότητα, ειδικά μετά το θάνατό τους. Μπορεί να κάνω και λάθος.
Σίγουρα το ασπρόμαυρο των φωτογραφιών, προσθέτει αίγλη!
Δημοσίευση σχολίου