Στάσου, θέλει να σου δώσει 'μύγδαλα!

Θα σου πω για την Ολίβια, που είναι αγάπη γλυκειά και λατρεμένη. Έχει έναν μαλλιαρό σκύλο που τον λένε Όλιβερ και είναι (γ)κριφό(ν) κανίς, αλλά και πρωτοξάδερφος του Ιντεφίξ (idée fixe). Όταν τον βγάζει βόλτα στην Αθήνα, όλα τα σκυλιά της Αττικής κρύβονται στα σπίτια τους, από την ομορφιά του!

Η Ολίβια έχει σχέση μ' ένα αγόρι όμορφο. Πιο όμορφο και από τον Όλιβερ. Η μαμά του -του αγοριού- έχει κτήμα με αμυγδαλιές. Πολλές αμυγδαλιές. Πάρα πολλές αμυγδαλιές. Τις στέλνει για να φτιάξει σουμάδα αλλά εκείνη είναι ανεπρόκοπη και δεν ξέρει. Τα προωθεί με το ΚΤΕΛ στη μαμά της στη Ζάκυνθο. Τα βλέπει κι ο πατέρας τα αμύγδαλα να πηγαίνουν και να έρχονται και ρωτάει με την γνωστή πατρική αγωνία, την Ολίβια: "Αμύγδαλα έρχονται αβέρτα, εσύ παιδάκι μου τι θα κάμεις με τη ζωή σου;".

Το ίδιο βέβαια αναρωτιέται και εκείνη. Είναι χρόνια με αυτό το αγόρι -με τα μάτια τα μελιά- και πλέον η κατάσταση έχει φτάσει στο μινόρε. Δεν ξέρει κανείς να πει με βεβαιότητα αν είναι μαζί από συνήθεια ή από αγάπη. Μπορεί να συμβαίνουν και τα δύο, φυσικά. Η Ολίβια όμως, πρέπει πλέον να αποφασίσει αν θα περάσει στο επόμενο στάδιο που λέγεται "έγγαμος βίος" ή θα κάμει το μπραφ και θα πάει σε κάνα Λονδίνο πάλι, να χτυπήσει κι ένα δεύτερο μεταπτυχιακό, να 'χει να πορεύεται. Όπως και να το κάνεις, ένα μεταπτυχιακό, πάντα σε βγάζει από το αδιέξοδο της ζωής.

Το αδιέξοδο της ζωής της Ολίβια βέβαια, έχει να κάμει και με το γεγονός ότι οι γονείς της, δεν δέχονται πλέον να παραλάβουν τα αμύγδαλα. Εγκόσανε οι άνθρωποι! Της δώσανε λοιπόν τελεσίγραφο: "όχι άλλα 'μύγδαλα!". Τι να έκανε κι εκείνη; Δεν θα μπορούσε να στείλει τα αμύγδαλα πίσω, στη δυνητική πεθερά. Άρχισε να τα χώνει στα ντουλάπια της κουζίνας της, στο πατάρι, στην αποθήκη, μέσα στη μπανιέρα ακόμα και μέσα στο πλυντήριο, ώσπου ξεχείλισαν τα πάντα και κόντεψαν να την πνίξουν.

Ευτυχώς που έχει σπλαχνικούς γείτονες και την φιλοξενούν τα βράδια. Είναι αδύνατον πλέον να μπει μέσα στο διαμέρισμά της. Άλλωστε, υπάρχει ο φόβος αν ανοίξει τη πόρτα, να πλημμυρίσει όχι μόνο η πολυκατοικία αλλά και ολόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο στη περιοχή γνωστού ξενοδοχείου, που δεν αναφέρω ώστε να μην θεωρηθεί προπαγάνδα.

Δεδομένης της κατάστασης λοιπόν, και μετά από σχετικό αίτημα των κατοίκων της περιοχής, καλείται η φίλη Ολίβια να αποφασίσει πάραυτα για το μέλλον της και το μέλλον τους: θα μάθει να φτιάχνει την πολυπόθητη σουμάδα ή θα τρέξει στα χωράφια -ως άλλη Άναμπελ- στο κάλεσμα του "βοσκού" : "Στάσου 'μύγδαλα!";;; Ίδωμεν...