Ο Νικολός κι οι καλικαντζάροι

Για τη Μαρνέττα μας

Ο Νικολός, δεν επείραζε κανένανε κι ας τονε λέγανε ούλοι μουρλό, στο χωριό του. Αρκετοί όμως ήταν εκείνοι, που τον εσταυρώνανε, όπως κι όλους τους μισοκούτελους του κόσμου. Ιδιαίτερα, εκειά τα παιδιά τση Μπάμπαινας. Τα γλυκιάρικα! Του βγάνανε τα μάτια κάθε τρεις και λίγο, του καψερού.

Έτσι, προπαραμονή Χριστουγέννων (πάει να πει του Χριστού), μαζωχτήκανε τα παιδία τση Μπάμπαινας να καταστρώσουνε σχέδιο, για το τι θα κάνανε τη νύχτα του Νικολού. Ο Γιάννος, ο μεγάλος ήταν εφτός, είπε να μπούμε σιγά-σιγά στο σπίτι του και να τονε μπουγελιώσουνε όπως θα κοιμότανε. Ο δεύτερος, εσκέφτηκε να του πάρουνε τα ρούχα, να σηκωθεί το πρωί και να μην έχει να φορέσει να έβγει όξω. Ο τρίτος, είπε να φωνάξουνε και τον Σταθάκη τση Μαρίκας, που ήτανε γεροδεμένος, και να τονε βγάλουνε το Νικολό όξω από το σπίτι, μαζί με το στρώμα, να τον αφήσουνε στα χωράφια. Καλή ιδέα τους φάνηκε αυτή και φώναξαν τον Σταθάκη, που δεν δυσκολεύτηκε να πεισθεί ώστε να συμμετέχει στο κάζο.

Τη νύχτα λοιπόν, τα τέσσερα γλυκιάρικα μαζώχτηκαν στην αυλή του Νικολού και αφού βεβαιώθηκαν -από το ροχαλητό του- ότι εκειός εκοιμότουνα βαριά, άνοιξαν την ξώπορτα και μπήκαν στη κάμαρή του. Καθόλου δεν δυσκολεύτηκαν, μιας και ο Νικολός δεν κλείδωνε ποτέ την οξώπορτά του. Έπιασαν το λοιπόν οι δαιμόνοι, τσι τέσσερις γωνίες του στρώματος και βγάλανε όξω, στα χωράφια τον Νικολό. Τον αφήσανε κάτου από μία κουτσουπία και πήγανε καλιά τους.

Το πρωί, με το πρώτο φως το ήλιου τση παραμονής, ο Νικολός άνοιξε τα μάτια του και η πρώτη του σκέψη ήταν που θα πήγαινε να διακονέψει κομμάτι μπροκολίνα για το βράδυ. Μα πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη σκέψη του, εκατάλαβε πως εβρισκότουνα κάπου όξω από το σπίτι του και σηκώθηκε απάνου σκορσαρισμένος! Δεν άργησε βέβαια να αναγνωρίσει το χωράφι δίπλα από το σπιτικό του μα ο φόβος του, δεν τον άφηκε να μπει και να φορέσει τα ρούχα του. Όπως ήτουνα με τα σώβρακα, έτρεξε να βρει τον παπά, ενώ στο δρόμο εσταυροκοπιότανε και φώναζε: "Θε μου σγχώρα με!".

Φτάνοντας στο σπίτι του παπά, τον εσυνάντησε όπως έβγαινε κι έπεσε στα πόδια του κλαίγοντας: "βοήθεια παπούλη, με πήρανε οι δαιμόνοι!". Ο παπάς αλαφιασμένος, έσκυψε να τονε σηκώσει και προσπάθησε να τονε μορώσει λέγοντάς σου: "Σώπα ορέ Νικόλα, σήκω απάνου και πέσμου τι σ' έβρικε αχάραγο και μου 'ρθες με τα σώβρακα, μέρα που είναι;". Ο Νικολός δεν εσηκώθηκε παρά κρατώντας το πόδι του παπά σφιχτά, συνέχισε τη κλάψα: "Παπά μου σου λέω οι δαιμόνοι, οι καλικάντζαροι, ούλη νύχτα με προβάτιανε με το στρώμα όξω στα χωράφια και μ' αφήσανε κάτου από τη κουτσουπία. Διάβασέ με να φύγει το κακό!". Ο παπάς, δεν χρειάστηκε πολύ για να καταλάβει ποιων "καλικάντζαρων" δουλειά ήταν εφτούνη, μα καθησύχασε τον Νικολό και τον έστειλε σπίτι του.

Για να τον μορώσει τέλεια και να του φύγει το σκόρσο, τονε κάλεσε το βράδυ σπίτι του. Να φάνε μαζί τη μπροκολίνα και να κόψουνε το χριστόψωμο, που ζύμωνε ολοένα η παπαδιά. Κι έτσι, του περάσανε ούλα του Νικολού, αφού και την ευλογία του παπά επήρε και τη κοιλούλα του θα γιόμιζε το κοντόβραδο, μέρα που ήταν...

Χριστόψωμο (χωραΐτικο):

Υλικά για τη ζύμη
1,5 κιλό αλεύρι σταρένιο
50 γραμ. προζύμι
1,5 νεροπότηρο λάδι
μισό κουταλάκι μαγειρική σόδα
2 κούπες ζάχαρη
ένα ποτηράκι του κρασιού κονιάκ
ένα ποτηράκι κρασί
μπόλικο ξύσμα πορτοκαλιού
μία κούπα χοντροκομμένα καρύδια
μία κούπα σταφίδα σουλτανίνα
2 κουταλάκια του γλυκού γαρύφαλλο σε σκόνη
2 κουταλάκια του γλυκού κανέλα σε σκόνη
χλιαρό νερό (όσο πάρει η ζύμη καθώς τη δουλεύουμε)

Υλικά για το στόλισμα του Χριστόψωμου
Μερικά καρύδια ολόκληρα, με το τσόφλι
ζάχαρη άχνη
λίγο σουσάμι
χρωματιστά ζαχαρωτά

Εκτέλεση

Σε μία λεκάνη ρίχνουμε το αλεύρι και κάνουμε στη μέση μία λακουβίτσα όπου ρίχνουμε το λάδι, τη ζάχαρη και τη σόδα. Τα ανακατεύουμε σιγά - σιγά και προσθέτουμε το προζύμι, τα κανελογαρύφαλο, το κονιάκ και το κρασί και λίγο χλιαρό νερό. Αφού τα ζυμώσουμε όλα τα υλικά καλά, προσθέτουμε τα καρύδια και τη σταφίδα και συνεχίζουμε το ζύμωμα μέχρι η ζύμη να είναι έτοιμη. Η ζύμη δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ σκληρή, ούτε πολύ μαλακή και δεν πρέπει να κολλάει στα χέρια μας. Αν η ζύμη κολλάει, προσθέτουμε λίγο αλεύρι. Αν είναι σκληρή, προσθέτουμε λίγο ζεστό νερό.

Αφού η ζύμη είναι έτοιμη, λαδώνουμε ελαφρά ένα ταψί και τη ρίχνουμε μέσα. Σκεπάζουμε το ταψί και αφήνουμε τη ζύμη να φουσκώσει. Σε προθερμασμένο φούρνο, τοποθετούμε το ταψί αφού πρώτα τοποθετήσουμε τα ολόκληρα καρύδια πάνω στη ζύμη, σπρώχνοντάς τα ελαφρά προς τα μέσα. Να βρίσκεται το μισό καρύδι μέσα στη ζύμη και το άλλο έξω. Ψήνουμε το Χριστόψωμο στους 180 βαθμούς C, για περίπου 40' (ανάλογα με το φούρνο μας). Όταν το βγάλουμε από το φούρνο, το ραντίζουμε πολύ λίγο με ωμό λάδι ώστε να κολλήσει πάνω η ζάχαρη άχνη που πασπαλίζουμε, το σουσάμι και τα ζαχαρωτά.

Και του χρόνου!