Μια κρίση μα ποια κρίση;

Δεν περνάω καλά στις φετινές γιορτές. Για την ακρίβεια (να τη πάλι αυτή η λέξη!), καθόλου καλά δεν περνάω. Για όλα φταίει ο 13ος μισθός μου, που ναι μεν τον πήρα νωρίς-νωρίς αλλά τον έχω και τον κοιτάω με "τον φόβο των Ιουδαίων" κι εγώ. Μην μπερδεύεσαι, θα σου εξηγήσω ευθύς αμέσως!

Πάω για παράδειγμα βόλτα στα μαγαζιά. Χαζεύω τις βιτρίνες. Βλέπω εκείνη τη γόβα - φετίχ να μου κλείνει το μάτι και να μου φωνάζει η σόλα της: "αγόρασέ με, έχω φτιαχτεί για το πόδι σου..." κι εκεί που πάω να μπω στο κατάστημα και να την αγοράσω, ακούω φωνές! Ένα πράμα σαν τη Ζαν ντ' Αρκ. Ακούω τον Αυτιά, τη Τρέμη -πακέτο με Πρετεντέρη, Σπυράκη, Καψή κ.ά. μαϊντανούς-, τον Χατζηνικολάου, τον Παπαδάκη και λοιπούς τηλεοπτικούς αστέρες, να μου φωνάζουν:"βρισκόμαστε σε οικονομική κρίση", "έρχονται ακόμα δυσκολότερες μέρες" και παθαίνω έναν πανικό και όπου φύγει, φύγει η γυναίκα!

Διότι πέσμου σε παρακαλώ, τι να την κάνω τη γόβα αύριο που δεν θα έχω να φάω; Και καλά, εμείς οι επαρχιώτες θα βγούμε να μαζέψουμε και δυο λάχανα από το χωράφι αλλά και πάλι, με τι γόβα θα πάω να τα μαζέψω;;;

Ζω ένα δράμα σου λέω και δεν μ' ακούς! Κρίση ακούω μα κρίση -ακόμα τουλάχιστον- δεν βλέπω και σε πληροφορώ πως δεν είμαι καν μύωπας! Δεν αντιλέγω, η κρίση θα έρθει και θα αργήσει να φύγει αλλά στο μεταξύ, τι φταίω εγώ να μην μπορώ να πάρω τη γόβα και την ασορτί τσαντούλα; Κι εκείνο το παλτό το κασμιρένιο που είδα προχθές; Σχεδόν με παρακάλαγε το καημένο να το αγοράσω κι εγώ εκεί, να αρνούμαι για να μην με κακολογήσει η Τρέμη!

Την βλέπω και στον ύπνο μου τελευταία. Όλο με μαλώνει για τα ψώνια του super market. Υπερέβαλα λέει με τα αλλαντικά που πήρα για τα Χριστούγεννα. Μα καλή μου γυναίκα, μία φορά το χρόνο παίρνουμε κι εμείς το κάτι τις παραπάνω για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, θα μας το κόψεις κι αυτό; Ας έρθει πρώτα η κρίση και μετά δεν θα ξαναφάω προσούτο, το ορκίζομαι στο cosmopolitan!

Το μόνο που δεν πρόκειται να κόψω και το δηλώνω ευθαρσώς, είναι το κομμωτήριο! Α, όλα κι όλα κυρία Τρέμη μου, δεν μπορώ να κυκλοφορώ και σαν τη συφοριασμένη λόγω οικονομικής κρίσης. Αφού δεν πιάνει το χέρι μου στο μαλλί! Και να πεις πως δεν πήρα επαγγελματικό πιστολάκι; Μου έμεινε κι αυτό για διακοσμητικό, μου είναι αδύνατον να το χρησιμοποιήσω. Εδώ δεν το έκοψε η Καρχιλάκη τότε που έκανε ρεπορτάζ από τη Βαγδάτη. Βομβαρδισμένο τοπίο από πίσω και της Καρχιλάκη το μαλλί άψογο! Τα ξεχνάω εγώ αυτά; Τις υποσχέσεις των πολιτικών καθώς και τα σκάνδαλα τα ξεχνάω, το ομολογώ. Αλλά τις καλλωπισμένες δημοσιογράφους, ποτέ των ποτών!

Με τούτα και μ' εκείνα, σκέφτομαι να μην κάνω και ρεβεγιόν εφέτος στο σπίτι. Φοβάμαι πως μέσα στις μπουρμπουλήθρες της σαμπάνιας θα ακούω τη φωνή του sex symbol Καμπουράκη να μου λέει: "δεν ντρέπεσαι μωρή να πίνεις σαμπάνια εν μέσω οικονομικής κρίσης;". Ε εκεί θα πάθω αμόκ, δεν το γλιτώνω, να το ξέρεις! Άστο λοιπόν, καλύτερα σπίτι μου με τον αντρούλη μου και με το παιδάκι μου. Να ανάψουμε και το τζάκι, να μην καίμε πετρέλαιο για το καλοριφέρ. Θα μαγειρέψω κάτι και θα πιούμε λίγο κρασί παραγωγής μας, τουλάχιστον. Άσε που μου κάνει και φουσκωμάρα η σαμπάνια και θα με σφίγγει μετά το μασαζοκαλσόν στη μέση και θα είμαι μες στα νεύρα.

Αμέ το άλλο; Στο ρεβεγιόν, για το καλό πάντα, όλο και θα παίξουμε κάνα χαρτί. Είναι εποχές τώρα για χαρτί; Δεν είμαι και φημισμένη για τη τύχη μου στα χαρτιά. Το 50ευρω, το έχω χαμένο από χέρι. Ξέρεις τι είναι 50 ολόκληρα ευρώ σήμερα; Α πα πα πα πα... Καλύτερα να τα κρατήσω και να πάρω τη γόβα, στις εκπτώσεις. Και δεν βαριέσαι; Ας τη φοράω και στα χωράφια, όταν θα μαζεύω λάχανα.

Ελπίζω μόνο, να προλάβω τις εκπτώσεις πριν έρθει η πραγματική κρίση και δεν ξέρω τι να γίνω!