Η Ανθία η γαλοπούλα

Για τον Νιόνιο Μ.Κ.

Ο Τζώρτζης δεν τα 'παιρνε τα γράμματα. Ετέλειωσε όπως - όπως το δημοτικό και μετά, ο πατέρας του του έκαμε ένα κοπάδι γαλόπουλα. Θα τα μεγάλωνε μέχρι τα Χριστούγεννα οπότε και θα τα μοσχοπούλαγε, γιατί γιορτάδες μέρες όλα τα σπίτια κάνουν ένα αυγολέμονο!

Κάθε πρωί το Τζώρτζης έβοσκε τα γαλόπουλα. "Γλου-γλου-γλου" τα έκραζε κι εκείνα ούτε βήμα δεν εξεφεύγανε, από την πορεία που τους χάραζε ο νέος. Τα έβαζε μες στα λιοστάσια τα πατρογονικά του κι όλη μέρα τσιμπολογούσαν χορταράκια κι ελιές πεσμένες χάμου. Τ' αγάπαγε ο Τζώρτζης τα γαλόπουλά του. Αγάπαγε κι όλα τα ζώα που ήξερε. Κι ένα σκυλί τυφλό, που είχε ο νόνος του κι εκειό το αγάπαγε και το φρόντιζε.

Απ' όλο το κοπάδι του, εξεχώριζε μια γαλοπούλα που 'χε στραβή φτερούγα. Μικρή όταν ήταν της είχε πιαστεί σ' ένα σύρμα και της έσπασε, μετά εκόλλησε λάθος κι έτσι έμεινε, κουτσοφτέρουγη. Της είχε βγάλει κι όνομα, Ανθία τηνε φώναζε. Πολλές φορές την έπαιρνε στο κρεβάτι του -κρυφά από τους γονέους του- και κοιμότανε αγκαλιά με δαύτηνε.

Κι επέρναγε ο καιρός και τα γαλόπουλα του Τζώρτζη εμεγαλώνανε, εθεριεύανε. Εμπήκε κι ο Δεκέμβρης και πλησιάσανε οι γιορτές. Θε να 'τανε εκεί κοντά στου Αγίου, 17 του μηνού, όταν ο πατέρας του Τζώρτζη μαζί με τον νόνο του αποφάσισαν ότι ήταν καιρός να σφαχτούνε οι γαλοπούλες και να πουληθούνε. Ο Τζώρτζης εχόλιασε μα δεν μπορούσε να κάμει διαφορετικά, ήξερε ότι μ' εφτά τα λεφτά θα κάνανε γιορτάδες και θα περισσεύανε κιόλας. Το μόνο που εσκέφτηκε ήταν να κρύψει την Ανθία, να μην τηνε βρούνε, να γλιτώσει το μαχαίρι.

Ο νόνος του όμως, ήξερε πως τα γαλόπουλα ήταν 30 ακριβώς κι όταν στο μέτρημα του βγήκανε 29 εθύμωσε και τα έβαλε με τον μικρό. Τον είχε δει που κρυφά μπαινόβγαζε την Ανθία στο σπίτι. Τον απείλησε πως αν δεν την φανέρωνε, νηστικός θα έμενε τα Χριστούγεννα και ούτε ζευγάρι κάλτσες δεν θα έβλεπε ούλη τη χρονιά. Ο Τζώρτζης παρακολουθούσε τον πατέρα κι τον νόνο που εσφάζανε τις γαλοπούλες, άκουγε και τις φωνές τους και τόσο επείσμωνε και δεν φανέρωνε την αγαπημένη του γαλοπούλα. Καθόλου δεν τον ένοιαζε αν εκαθότανε νηστικός, ούτε για τις κάλτσες τον ένοιαζε. Μόνο την Ανθία να μην του πειράζανε!

Σ' ένα καιρό καθώς ο νόνος εξεπουπούλιαζε με ορμή, νάσου πετιέται η Ανθία. Ο Τζώρτζης την είχε κρυμμένη στο κατώι αλλά φαίνεται πως εφτούνη με κάποιο τρόπο εξέφυγε κι ήρθε να τον αναζητήσει. Που να 'ξερε η δόλια τι την περίμενε! Πριν προλάβει να κουνιστεί ο Τζώρτζης, ο νόνος την άρπαξε από το λαιμό και της ξερίζωσε το κεφάλι. Ίσα που κούνησε λίγο τα πόδια της και τέλειωσε μπροστά στα δακρυσμένα μάτια του.

Από την ίδια στιγμή ο Τζώρτζης, έπεσε να πεθάνει. Σαράντα πυρετό είχε δεκαπέντε ολόκληρα μερόνυχτα. Μείτε Χριστούγεννα μείτε Πρωτοχρονιά είδε. Μόνο ίδρωνε και ξεΐδρωνε και μες στο παραλήρημά του εφώναζε τση Ανθίας. Ο νόνος του, ξημέρωμα Φωτώνε επέθανε και την ίδια μέρα εσηκώθηκε ο Τζώρτζης από το κρεβάτι. Είχε γιάνει...