Οι Καθρέφτες του

Το σπίτι του το λάτρευε κι ας μην ήταν αυτό που λέμε "σπιτόγατος". Το είχε διακοσμήσει μάλιστα ο ίδιος, με αντικείμενα που είχε φέρει από τα ταξίδια του σε όλο τον κόσμο. Ξεχωριστά αντικείμενα που ταίριαζαν στο ξεχωριστό του σπίτι, όπως ο ίδιος έλεγε.

Ιδιαίτερη προτίμηση έδειχνε στην κρεβατοκάμαρά του. Ένα δωμάτιο σε ύφος μινιμαλιστικό. Περιείχε μόνο τα απολύτως απαραίτητα: Ένα διπλό κρεβάτι, δυο μικρά κομοδίνα με συρτάρι και μια εντοιχισμένη ντουλάπα, όπου είχε τα πάντα τακτοποιημένα. Πουκάμισα, παντελόνια, σακάκια, γραβάτες, παπούτσια στη σειρά.

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κρεβατοκάμαρας αυτής, ήταν οι καθρέφτες που κάλυπταν τις γυμνές επιφάνειες των τοίχων ακόμα και του ταβανιού. Ήταν το δικό του φετίχ. Ήθελε να ξυπνάει και να βλέπει τον εαυτό του από διάφορες οπτικές γωνίες. Ήθελε να βλέπει τον εαυτό του απέξω, ως παρατηρητής. Ιδιαίτερα του άρεσε να παρακολουθεί τον εαυτό του, την ώρα της ερωτικής πράξης.

Δεν ήταν το είδωλο της ερωμένης του αυτό που του έκανε εντύπωση, αυτό που ήθελε να βλέπει αλλά το δικό του είδωλο καθώς βρισκόταν μαζί της στο κρεβάτι του. Αυτοθαυμαζόταν ως άλλος Νάρκισσος. Ήταν ένας επιδειξίας.

Ο ίδιος εξηγούσε στις, κατά καιρούς, ερωμένες του -δεν είχε κάποια σταθερή- πως του άρεσε να παρακολουθεί τις σεξουαλικές του περιπτύξεις γιατί αυτό τον βοηθούσε να γίνει καλύτερος εραστής. Κάποιες τρόμαζαν με αυτή του την ιδιοτροπία. Άλλες πάλι, το έβλεπαν ως αφροδισιακό. Μερικές και ως απλή παραξενιά. Ελάχιστες εκείνες που το απολάμβαναν πραγματικά αλλά τότε δεν το απολάμβανε ο ίδιος, αφού δύο νάρκισσοι στο ίδιο κρεβάτι, δεν είναι και τόσο καλός συνδυασμός.

Φυσικά, ήταν ιδιαίτερα επιλεκτικός στην επιλογή των ερωτικών του συντρόφων. Δεν θεωρούσε την οποιαδήποτε γυναίκα ικανή, να εισχωρήσει στο βασίλειό του. Ως κομψός και γοητευτικός άντρας άλλωστε, είχε μεγάλη επιτυχία στον ερωτικό τομέα και ήταν πολλές εκείνες που τον προσέγγιζαν. Αυτό βέβαια, τον ενοχλούσε. Προτιμούσε να κατέχει ο ίδιος τον ρόλο του άντρα-κυνηγού.

Έτσι, κάποιο βράδυ που βγήκε με φίλους για μερικά ποτά την συνάντησε σε ένα μπαράκι κι αφού του φάνηκε πως πληρούσε τις προδιαγραφές, την φλέρταρε και κατάφερε να την οδηγήσει στο σπίτι του. Εκείνη, αν και στην αρχή ήταν επιφυλακτική κατάφερε να τον εμπιστευθεί αφού ήταν καλός στα λόγια και φαινόταν σοβαρός.

Μετά από ένα ποτό στο καθιστικό, την οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα μα εκείνη τρόμαξε στη θέα του πολλαπλού της ειδώλου. Δεν είχε καθόλου καλή σχέση με τους καθρέφτες. Ταράχτηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε εξσφενδόνισε τη γόβα της στον απέναντι τοίχο-καθρέφτη κι αυτός έγινε χίλια κομμάτια και γέμισε με τα θρύψαλά του την χοντρή μοκέτα.

Έφυγε με τη μία γόβα φορεμένη και δεν την ξαναείδε ποτέ. Η άλλη της γόβα έμεινε πεσμένη κάτω ανάμεσα στα σπασμένα κομμάτια του καθρέφτη κι εκείνο το σημείο που έμεινε γυμνό ανέδειξε ένα κομμάτι της παλιάς ταπετσαρίας του τοίχου, που είχε ξεχάσει πια πως ήταν. Και του άρεσε.