Η Αυτού Μεγαλειότης...Το ρυζόγαλο!

Από τις αποκριές της παιδικής ηλικίας στις αρχές του '80, μου έχουν μείνει έντονα οι αναμνήσεις των παιδικών χορών στον "Κόκκινο Βράχο". Χοροί κανονικοί, με πλήρη ορχήστρα -η ίδια έπαιζε και τις νύχτες εκεί- με κομφετί και σερπαντίνες και με στολή νοικιασμένη από το "Λυχνάρι".

Κάποια χρονιά, πριν εγκατασταθούμε μόνιμα στη Ζάκυνθο, είχαμε έρθει με τους γονείς μου την τελευταία εβδομάδα, για το καρναβάλι φυσικά. Με πήγε η μαμά μου η καλή να μου νοικιάσει στολή αλλά είχαν δοθεί όλες εκείνες που ονειρεύονται τα κοριτσάκια να ντυθούν. Δεν υπήρχε μπαλαρίνα ούτε για δείγμα. Ούτε βασίλισσα. Ούτε καν πριγκίπισσα! Κι έτσι, βρέθηκα ντυμένη μελισσούλα, να χορεύω τη γιάνγκα, ανάμεσα σε δεκάδες Άννα-Μαρίες και Βασιλιάδες, ελαφρώς κλαμένη αφού ήμουν το κοριτσάκι με την πιο γελοία στολή, όπως νόμιζα.

Τώρα φυσικά που το σκέφτομαι, χαμογελάω μιας και όσο μεγαλώνω τόσο πιο γελοία θέλω να μασκαρεύομαι. Αλλά επειδή "ουδέν κακόν αμ(π)ιγές καλού" η εμπειρία μου σαν παιδί με έμαθε να κατανοώ τους ευσεβείς πόθους του γιου μου, που θέλει να ντύνεται αυτό που θα ήθελε να είναι: σούπερ ήρωας, κουρσάρος των επτά θαλασσών (και βάλε) αλλά και Λούκι Λουκ.

Δεν είναι όμως οι χοροί στο παρκέ του Καζίνου, η μόνη γλυκιά θύμηση. Είναι και οι "ομιλίες" στην πλατεία του Αγίου Μάρκου, η κηδεία τση μάσκας, την τελευταία Κυριακή και το ρυζόγαλο της νόνας. Εκείνο το ρυζόγαλο που έφτιαχνε η Αγγέλικα και μοσχοβόλαγε όλο το Ψήλωμα. Τρέχαμε σαν τα μουρλά μετά το τέλος του καρναβαλιού, να πάμε στο σπίτι της να μας γλυκάνει και να μας διώξει τον καημό που θα έπρεπε να περιμένουνε έναν χρόνο για να ξανάρθουν οι χοροί και οι μασκαράτες.

Την λατρεία για το ρυζόγαλο πρέπει να την κληρονόμησα από τη μητερούλα. Εκείνη το έτρωγε με την κουτάλα σαν παιδί και μια φορά, έφαγε τόσο που κόντεψε να πεθάνει κι όλη νύχτα βάιζε πάνω στο κρεβάτι "ω μανούλα μου τι έπαθα!". Τελικά τη γλίτωσε, προφανώς...

Για όλες αυτές τις θύμησες και για "το καλό"...Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά! Σου στέλνω μήνυμα από το μετερίζι του μπλογκσποτ, κανόνισε να μας φτιάξεις κομμάτι ρυζόγαλο να μας τρατάρεις γιατί δεν μας βλέπω καθόλου καλά εφέτο! Και μην αρχίσεις πάλι τσι φαωμάρες για το που θα βρεις καλό γάλα, θα σου φέρω εγώ! Εντάξει;;; Φιλί!