TGIF!

Η Παρασκευή είναι θεωρητικά η καλύτερη ημέρα της εβδομάδας, για τους περισσότερους εργαζόμενους του πενθήμερου. Εκεί δηλαδή που λες "δεν αντέχω ούτε μισή μέρα παραπάνω", έρχεται η Παρασκευή και σου δίνει μια κλωτσιά και σε στέλνει καρφί, στο πλεχτό του σαββατοκύριακου. Γκολ δηλαδή, με τον όποιο τρόπο. Είτε από τα πολλά ξύδια της επιβαλλόμενης σαββατιάτικης εξόδου, είτε από όλα εκείνα που έχεις αφήσει να κάνεις το σαββατοκύριακο, δεδομένου ότι στη διάρκεια της εβδομάδας, που να προκάμεις;;;

Κάνω ένα πρόχειρο διάγραμμα σε μια κόλα χαρτί. Είναι φανερό, το "πικ" το πιάνω Παρασκευή απόγευμα. Σάββατο μεσημέρι, πέφτω πάλι στα Τάρταρα γιατί έχω κάνει γενική όλο το σπίτι, λες κι έχει να καθαριστεί πάνω από μήνα. Σάββατο απόγευμα, αναλαμπή. Αν βγω, είμαι Κυριακή σε κώμα, αν όχι είμαι σε κακή κατάσταση από βαρεμάρα. Κυριακή γιορτή και σχόλη, μαγειρεύω το αγαπημένο φαΐ της οικογένειας και αν έχει καλό καιρό, πάω και μαζεύω λάχανα στα χωράφια. Αν όχι, παθαίνω προσωρινή κατάθλιψη, γιατί σε λίγες ώρες μπαίνει η νέα εβδομάδα και το άλλο ξημέρωμα θα με βρει πάλι μέσα σ' ένα αυτοκίνητο να τρέχω μες στο άγχος. Την ώρα δε που πάω στο γραφείο, έχω ήδη κάνει τόσα που είμαι ψόφια και μόλις άρχισε η εβδομάδα!

Στο μεταξύ, ενώ γράφω το πόστο, ακούω ραδιόφωνο -ΣΤΙΓΜΑ, εννοείται- και βγαίνει η Γιώτα Τσιμπρικίδου να μας πει πως με το που ξημερώνει Παρασκευή, την πιάνει ένα μπρίο κι ένα νάζι, ως επιβεβαίωση των παραπάνω αλλά δεν μας λέει παρακάτω... Υποψιάζομαι πως περίπου τα ίδια θα κάνει. Κρατάω μια επιφύλαξη για το μάζεμα των χόρτων, μόνο. Χωρίς να είμαι βέβαιη... αλλά τη συγχωρώ γιατί μετά από λίγο παίζει αγαπημένο τραγούδι.

Άσχετα με όλα τα παραπάνω, περιμένω εναγωνίως να ανοίξει το τριώδιο. Δεν έχω σκεφτεί τι θα ντυθώ φέτος, ακόμα, αλλά δεν έχει σημασία. Θέλω να καρναβαλλιστώ, να καρναβαλλιστώ πολύ! Αρκεί τα πάρτυ να είναι Παρασκευή. Άντε το πολύ - πολύ Σάββατο...