Οι φίλοι μου ταξίδεψαν στην Αθήνα για την πολυαναμενόμενη συναυλία της Madonna (mia!). Εγώ εδώ. Δεν θέλησα να είμαι εκεί. Ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα η ιέρεια της ποπ. Οφείλω όμως να ομολογήσω πως είναι και η ιέρεια του καλλιτεχνικού marketing. Αξεπέραστη! Την παραδέχομαι για το τσαγανό και το πείσμα της. Μέχρι εκεί όμως.
Χαζεύω από το τζάμι κάτι λιγοστές σταγόνες βρόχινες και δεν μου έρχεται κανένα τραγούδι της στο μυαλό. Ελπίζω μόνο να μην βρέξει στην Αθήνα και χαλάσει τη συναυλία! Θέλω να περάσουν καλά οι φίλοι μου.
Έχω όμως μουσική στο κεφάλι μου και πάλι. Δεν γίνεται αλλιώς. Σε συνδυασμό δε με άλλα που με απασχολούν, σιγοτραγουδώ ένα τραγούδι παλιό. Δεν είχα γεννηθεί ακόμα. Αλλά δεν έχει και σημασία.
Και σιγανοψιχάλισμα, μέσα - έξω...
2 σχόλια:
Βρήκες την καλύτερη εξισορρόπηση! Μ' ένα σιγανοψιχάλισμα ήρθαμε πράγματι στα σέστα μας!
Και άσε τη Μαντόνα να ντονιάρεται!
Καλή Κυριακή!
Αγαπητέ Π.Κ., σα να έβγαλε κομμάτι ήλιο ε;
Το σιγανοψιχάλισμα όμως, συνεχίζεται.
Να 'σαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου