Κρίση πανικού!

Η Γωγώ είναι 30 ετών. Παντρεμένη και μητέρα 2 μικρών παιδιών. Έχει έναν καλό σύντροφο που την αγαπά και τον αγαπά. Έχουν το δικό τους σπίτι -όπως το ονειρεύτηκαν-, 2 αυτοκίνητα, ψυγειοκαταψύκτη, 2 ντουλάπες γεμάτες ρούχα και κάρτες. Πολλές κάρτες. Το εισόδημά τους, από τις δουλειές που κάνουν, είναι καλό και τους εξασφαλίζει καλές συνθήκες διαβίωσης οι οποίες περιλαμβάνουν και ταξιδάκια αναψυχής σε τακτά χρονικά διαστήματα. Χωρίς την χρήση διακοποδανίου (γουαααααου)!

Μια μέρα η Γωγώ πήγε να ψωνίσει ένα παντελόνι από κάποιο εμπορικό κατάστημα. Μαζί θα αγόραζε και δυο μπλουζάκια που της γυάλισαν. Σκέφτηκε για λίγο ό,τι ανέβαινε ο λογαριασμός αλλά μετά δικαιολογήθηκε μέσα της ότι δουλεύει και το αξίζει να κάνει ένα καλό δώρο στον εαυτό της. Πήγε στο ταμείο να πληρώσει.

- "Τι σας οφείλω;" Ρώτησε την ταμεία.

- "246 ευρώ", απάντησε η ταμίας χαμογελαστή.

- "Δεχόσαστε visa;" Ξαναρώτησε την κοπέλα, δεδομένου ότι δεν είχε τόσα μετρητά.

- "Ναι φυσικά! Μόνο που δεν θα σας κάνω την έκπτωση γιατί όπως ξέρετε η τράπεζα κρατάει και μια σχετική προμήθεια από εμάς", είπε αποφασιστικά η υπάλληλος.

- "Έντάξει", απάντησε η Γωγώ με ανωτερότητα ενώ μέσα της έλεγε ό,τι δεν πρόκειται το μαγαζί να ξαναδεί την κάρτα της!

Άνοιξε το πορτοφόλι της για να πάρει την κάρτα. Τότε έπεσε το μεγάλο δίλημμα! Ποια κάρτα να δώσει η Γωγώ; Τη λιγότερο φορτωμένη; Να δώσει μήπως αυτή που έχει μικρότερο επιτόκιο;;; Μα σε εκείνη την τράπεζα δεν πηγαίνει συχνά γιατί είναι μακριά από τη δουλειά της και δεν της είναι εύκολο να πληρώνει στο αυτόματο μηχάνημα... Προβληματίστηκε και τελικά έδωσε την πρώτη που έπιασε στο χέρι της. Την παρέδωσε με τουπέ στην υπάλληλο του καταστήματος και όση ώρα αυτή έκανε τη σχετική διαδικασία χρέωσης, η Γωγώ κοίταζε το μεγάλο δερμάτινο πορτοφόλι που είχε ανοιχτό στα χέρια της. Πέντε πιστωτικές κάρτες, κάρτα μέλους στο dvd club, κάρτα μέλους στο national geographic, κάρτα έκπτωσης για το πλυντήριο αυτοκινήτων, κάρτα έκπτωσης του super market, άλλη κάρτα για άλλο super market, κάρτα έκπτωσης για κάποιο παιχνιδάδικο και δυο κάρτες ανάληψης μετρητών από ATM τραπεζών.

Βυθισμένη στις σκέψεις της, η Γωγώ. Σκέφτηκε ό,τι όλα τα pin τα έχει καταχωρήσει στο κινητό της τηλέφωνο, το οποίο διαθέτει το μόνο pin που θυμάται απέξω μιας κι έχει βάλει την ημερομηνία του γάμου της. Μετά η Γωγώ βυθίστηκε πιο βαθιά στις σκέψεις της. Αν έχανε το κινητό;;; Πως θα θυμόταν όλα αυτά τα pin;;;; Ξάφνου θυμήθηκε ό,τι τα έχει καταχωρήσει όλα σε μια βάση δεδομένων στον υπολογιστή της και ένιωσε καλύτερα. Αμέσως μετά μια δεύτερη εφιαλτική σκέψη πέρασε από το μυαλό της: Τι θα γινόταν αν ξέχναγε το password του υπολογιστή της;;; Ακόμα χειρότερα, τι θα γινόταν αν κάποιος ιός κατέστρεφε τον σκληρό της δίσκο;;;;; Άρχισε να ιδρώνει...

Πέρασαν από το μυαλό της τα δεκάδες pin, passwords, user names που χρησιμοποιεί καθημερινά. Ήταν τόσα πολλά! Το κεφάλι της άρχισε να στροβιλίζεται και τα μάτια της γέμισαν αριθμούς, γράμματα, κρυφές ερωτήσεις, e-mail accounts... Τότε η Γωγώ σωριάστηκε μεγαλόπρεπα στο πάτωμα.

Όταν ανέκτησε τις αισθήσεις της, βρισκόταν στο νοσοκομείο. Ένιωθε μια ελαφριά ζαλάδα και γυρίζοντας δίπλα της αντίκρισε το ανήσυχο πρόσωπο του συζύγου της.

-"Τι έπαθα;;;", τον ρώτησε.

-"Λιποθύμησες, δεν είναι τίποτα, μη φοβάσαι!" Της απάντησε καθησυχαστικά

-"Μα πως το έπαθα αυτό;;;" Ξαναρώτησε η Γωγώ.

-"Ο γιατρός είπε ότι έπαθες μια ελαφριά κρίση πανικού. Η πωλήτρια στο μαγαζί είπε ότι για κάμποση ώρα έλεγες ακατανόητα πράγματα. Αριθμούς, ονόματα, ημερομηνίες. Μετά έπεσες κάτω και κάλεσε το ασθενοφόρο. Οι γιατροί εδώ σε εξέτασαν και σου έκαναν μια ηρεμιστική ένεση. Δεν είναι τίποτα, είσαι απλά κουρασμένη."

-"Θα πάμε σπίτι;;;" ρώτησε αρκετά ανήσυχη αυτή τη φορά η Γωγώ.

-"Θα πάμε αλλά ξέρεις υπάρχει κάποιο πρόβλημα... Εεεε Έχει μπλοκάρει ο συναγερμός και δεν ξεκλειδώνει η πόρτα μας. Χρειάζεται λέει τον δεύτερο κωδικό αλλά τον είχα στο κινητό μου, το οποίο έχασα σήμερα το πρωί που πήγα για καφέ. Κάπου πρέπει να το ξέχασα. Δεν το έχω βρει ακόμα. Αλλά μην ανησυχείς. Θα βρούμε λύση..." είπε χωρίς ανάσα ο σύζυγος.

Η Γωγώ βυθίστηκε ξανά σε σκέψεις. Είδε τον εαυτό της σε μελλοντικό χρόνο να προσπαθεί να ανοίξει το καπάκι της λεκάνης της τουαλέτας αλλά να μην θυμάται τον κωδικό ούτε το όνομα χρήστη! Συμφοράααα! Τελικά μετά από ώρα αφόδευσε στη μπανιέρα κι ένιωσε καλύτερα. Δεν ένιωσε το ίδιο καλά όταν την καθάριζε. Αμέσως μετά είδε τον εαυτό της να επικοινωνεί με το help desk του δικτύου λεκανών, έμεινε όμως ώρα στην αναμονή και έτσι περιμένοντας κατουρήθηκε απάνω της... Ευτυχώς μετά από αυτό μια εξυπηρετική τηλεφωνήτρια τη βοήθησε τηλεφωνικά να ξεκλειδώσει το καπάκι κι ένιωσε τρισευτυχισμένη. Αυτές είναι σκέφτηκε οι μικρές καθημερινές χαρές της ζωής...

Έτσι βυθισμένη σε αυτές τις σκέψεις, η Γωγώ έπαθε αμόκ και άρχισε να ουρλιάζει αλλά οι γιατροί επενέβησαν άμεσα και με τη βοήθεια μιας έξτρα ηρεμιστικής ένεσης την επανέφεραν στη νιρβάνα της και στη καταναλωτική της διαδικασία.

Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν!