Δημήτρη Μαμαλούκα, "Η μοναξιά της ασφάλτου"

Χαράματα της περασμένης Δευτέρας, βρέθηκα στον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών "Ελευθέριος Βενιζέλος". Λίγο πριν πετάξω για την Κέρκυρα, όπου θα παρακολουθούσα εκπαιδευτικό σεμινάριο, είπαμε με μια συνάδελφο να επισκεφθούμε το βιβλιοπωλείο του Ελευθερουδάκη.

Σκέφτηκα πως ήταν μια καλή ευκαιρία να αγοράσω επιτέλους το καινούργιο βιβλίο του Δημήτρη Μαμαλούκα, με τίτλο "Η Μοναξιά Της Ασφάλτου" και μπήκα με φόρα να το αναζητήσω. Ευτυχώς η καλή μου συνάδελφος το είδε που ήταν μπροστά από τις προθήκες, στις νέες κυκλοφορίες και δεν με άφησε να ψάχνω άσκοπα για κάτι που ήταν ακριβώς κάτω από τη μύτη μου, που λένε, αλλά που εγώ αδυνατούσα να δω αφού κοιτάζω όλα ψηλά.

Τελικά με το βιβλίο συντροφιά, εγώ μια ζακυνθινιά, ταξίδεψα πάνω από το Ιόνιο για να φτάσω στους Κορφούς κι έχοντας στο μυαλό μου πως ο Δημήτρης Μαμαλούκας "κρατάει" από την Λευκάδα. Καθαρά Επτανησιακή υπόθεση!

Το βιβλίο μου κράτησε καλή παρέα, ειδικά ένα βράδυ που έμεινα μέσα στο ξενοδοχείο λόγω αδιαθεσίας. Δεν το έχω τελειώσει ακόμα κι έτσι δεν μπορώ να πω συνολικά αν μου άρεσε ή όχι. Μπορώ να πω όμως με βεβαιότητα ότι είναι πολύ ενδιαφέρον κι έχει καταφέρει να με μπάσει μέσα στην σπονδυλωτή ιστορία του. Αυτό είναι κάτι που δεν μου συμβαίνει συχνά με τα βιβλία και γι' αυτό όταν γίνεται ενθουσιάζομαι!

Το βράδυ που έμεινα μέσα διαβάζοντας, αποκοιμήθηκα με το βιβλίο στο χέρι. Διάβαζα ένα σημείο που περιέγραφε το σκηνικό γύρω από ένα υποψήφιο θύμα της ιστορίας και καθώς τα μάτια μου έκλεισαν, μπήκα εγώ στην θέση του θύματος και είδα ολόκληρη ταινία στον ύπνο μου. Όταν ξύπνησα το πρωί, αδυνατούσα να καταλάβω τι είχα διαβάσει και τι είχα ονειρευτεί. Τα όρια ήταν δυσδιάκριτα και όλη μέρα το σκεφτόμουν, μέχρι που ξανά το απόγευμα πια, διάβασα τη συνέχεια και ξεκαθάρισα τα πράγματα στο μυαλό μου.

Αυτό λοιπόν για εμένα είναι η μαγεία της ανάγνωσης και το νουάρ μυθιστόρημα του Δημήτρη Μαμαλούκα, μου έδωσε και μου δίνει ισχυρές δόσεις.

Ευχαριστώ Δημήτρη!