Για πέταμα!

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Δεν ξέρω και δεν θα μπορούσα να ξέρω τι πραγματικά συμβαίνει με εμάς τους Ανθρώπους. Μη με αποπαίρνεις, δεν έχω καν διάθεση για (παρα)φιλοσοφική συζήτηση. Απλά, συνεχίζω να απορώ και να εκπλήσσομαι -φορές- από τις διάφορες συμπεριφορές που βλέπω γύρω μου. Ακόμα, ακόμα και αν αυτές οι συμπεριφορές πηγάζουν από εμένα την ίδια. 

Θα είναι η Άνοιξη λέω και πάω παρακάτω, την ώρα όμως που πέφτω στο κρεβάτι κάνω αυτόματα ανασκόπηση της ημέρας και καταλήγω σε κάτι  "φοβερά και τρομερά" συμπεράσματα τα οποία γεμίζουν τους τοίχους της κάμαράς μου και δυσκολεύουν τον ύπνο μου. Θα είναι η Άνοιξη, ξαναλέω και γυρίζω πλευρό, ματαίως. 

Να, μόλις προχθές έβγαλα και το πάπλωμα κι έβαλα εποχιακή κουβέρτα για σκέπασμα αν και ακόμα στο χωριό τις νύχτες, κάνει κρύο. Αλλά είπα, μην είναι αυτό που φταίει. Φύλαξα και τις πυζάμες στο πατάρι, φτάνει πια. Τις αντικατέστησα με φαρδιές φανέλες που κυκλοφορούν από σπίτι σε σπίτι από τον καιρό της σχολικής επανάστασής μου. Αθάνατο αιγυπτιακό βαμβάκι! Με αυτά θα με θάψουν... που λέει ο λόγος!

Τι εμμονή κι αυτή να μην πετάω σχεδόν τίποτα. Τιγκάρισε το σπίτι από σωρούς άχρηστα πράγματα. Κάθε Άνοιξη κάνω εκκαθάριση και απλώς τα τακτοποιώ ή τους αλλάζω θέση. Δεν μου πάει καρδιά να πετάξω το κόκκινο τζιν που φόραγα στο πρώτο ραντεβού με τον -πως τον λέγανε;;;- πριν από 18 χρόνια. Δεν πειράζει που είναι 4 νούμερα μικρότερο από αυτό που φοράω τώρα, έχει συναισθηματική αξία. Και κάπως έτσι, δεν πετάω τίποτα. 

Δυστυχώς για εμάς, την ίδια συνήθεια έχει και ο σύντροφός μου ώσπου καταλάβαμε πως το αρκετά μεγάλο σπίτι μας, δεν μας χωράει πια. Έτσι, δυο λύσεις υπήρχαν: ή να μετακομίσουμε ή να αραιώσουμε τα πράγματα μέσα στο σπίτι. Κι έτσι ξεκίνησε η πραγματική εκκαθάριση εν μέσω συγκίνησης, θλίψης και ενίοτε οργής που εκφράστηκε με λόγια πόνου όπως: "καλά τι τα θέλω τόσα άχρηστα στυλό και τόσους αναπτήρες αδειανούς;" Δεν βρίσκεις άκρη!

Ο ένας πέταγε από εδώ ο άλλος μοιρολόγαγε από εκεί και το αντίστροφο. "Μα το μπλε μου το πουκάμισο για δόσιμο;" Μα, ναι το μπλε το πουκάμισο που έχει ξεθωριάσει από τα χρόνια και είναι πλέον γαλάζιο. Αφού δεν το φοράς, τι το θέλεις; "Αν πετάξεις τη συλλογή μου από χαρτοπετσέτες, θα σφαχτούμε!" Τις πέταξα ήδη.

Κάπως έτσι προχωράει η εκκαθάριση με αργούς και σταθερούς ρυθμούς και άρχισε το σπίτι να φαίνεται! Βρήκα και το ποδήλατο γυμναστικής χωμένο κάτω από στοίβες με διάφορα πράγματα. Το είχα ξεχάσει και μου το έλεγε: "Καλά, σε ένα μήνα το πολύ θα έχει γίνει κρεμάστρα το ποδηλατάκι". Κι όντως, μόλις έφυγαν από πάνω του τα πράγματα που το έκρυβαν, φανερώθηκε υπερήφανο και κορδωτό να κρατάει στα χερούλια του τουλάχιστον πέντε τσάντες για τη θάλασσα, σε ποικιλία χρωμάτων και μεγεθών. Επιβεβαιώθηκε.

Ένα φορτηγό πράγματα έχουμε βγάλει μέχρι στιγμής κι ακόμα δεν τελειώσαμε. Γέμισαν οι κάδοι κοντά στο σπίτι. Η Λίλη από τη Βουλγαρία, θα έχει ρούχα για τα επόμενα 3 χρόνια το λιγότερο. Να μην σου πω - γράψω για τα παλιά παιχνίδια του μικρού. Άλλη πικρή ιστορία. Ευτυχώς που ακολουθούν τα μικρότερα ξαδέρφια και ένα μεγάλο μέρος πάει εκεί, τα υπόλοιπα στο νηπιαγωγείο. 

Τελικά ωραία είναι που τα ξεφορτωθήκαμε όλα αυτά. Καθάρισε η σοφίτα και μπορούμε να εκμεταλλευτούμε το χώρο κάπως αλλιώς. Γενικά καλές είναι οι εκκαθαρίσεις, όχι μόνο στα άψυχα αντικείμενα. Ναι, δύσκολο να αποχωριστείς εκείνο το παντελόνι ή εκείνο το πουκάμισο αλλά δεν σου χρειάζεται πια! Κι όπως δεν σου χρειάζεται αυτό, δεν σου χρειάζεται και το "σκουπίδι" που σου πετάει ο άλλος μέσα από τη συμπεριφορά του. Θέμα επιλογής δικής σου είναι το αν θα δεχτείς να γίνεις ο "σκουπιδοντενεκές" του ή όχι. 

Λέω λοιπόν, μαζί με τα άχρηστα αντικείμενα της σοφίτας, να δώσω στο σκουπιδιάρικο κι ότι άχρηστο συναίσθημα με ταλαιπωρεί. Κι εσύ Συνάνθρωπε  που με πρήζεις συνεχώς με τα προβλήματά σου αφού δεν αποφασίζεις εσύ να κάνεις "ανανέωση γκαρνταρόμπας" παρά πετάς "ρουχαλάκια" δεξιά κι αριστερά, άκου για να μην παρεξηγηθούμε, εγώ θα τα πετάξω όλα στα σκουπίδια. Να το ξέρεις!