Adagio

Αγαπώ τη μουσική, δεν ζω χωρίς αυτή και δεν θέλω να φανταστώ κανένα μέρος γης Γης, χωρίς μουσική. Ευτυχώς η φύση είναι γεμάτη ήχους, οπότε δεν είναι απαραίτητο όπου πας να κουβαλάς μια συσκευή αναπαραγωγής μουσικής, μαζί σου.

Μικρή έκανα μαθήματα κλασσικής κιθάρας. Δεν προχώρησα. Παράλληλα συμμετείχα στη χορωδία της Μαθητικής Μαντολινάτας. Ήμουν καλλίφωνη κι ένοιωθα μέσω του τραγουδιού, πως εξέφραζα καλύτερα την αγάπη μου για τη μουσική. Κι αυτό κάποια στιγμή όμως, σταμάτησε, δεν ήμουν πλέον σε ηλικία κατάλληλη για να παραμείνω στη Μαθητική Μαντολινάτα. Στεναχωρήθηκα πολύ αλλά βρήκα άλλα ενδιαφέροντα.

Ποτέ δεν αποχωρίστηκα τη μουσική. Πάντα τη κουβαλώ μέσα μου! Πάντα παίζει μουσική στα ηχεία του μυαλού μου. Πολλές φορές απαντώ με στίχους τραγουδιών, σε ερωτήσεις που μου κάνουν. Είναι ένα παιχνίδι που το έμαθα μέσα στην οικογένειά μου. Λατρεύουν κι αυτοί τη μουσική. Ο πατέρας μου μικρός, ήθελε να μάθει κιθάρα αλλά ο αυστηρός πατέρας του, τον χλεύασε για εκείνη την επιθυμία του και δεν του το επέτρεψε ποτέ. Του έχει μείνει καημός. Συχνά μας λέει ότι νοιώθει πως άμα πάρει μια κιθάρα στα χέρια του, θα μπορέσει να παίξει. Μολαταύτα, ποτέ δεν προσπάθησε να μάθει, από τη στιγμή που έγινε ανεξάρτητος ενήλικας και μετά.

Ακούω πολλά είδη μουσικής. Δεν κρύβω την αδυναμία που έχω στη ροκ αλλά υποκλίνομαι πάντα στη μεγαλοπρέπεια της κλασσικής μουσικής. Στο αυτοκίνητο, κάποια πρωινά, στη διαδρομή για τη δουλειά, ακούω κλασσική μουσική. Έτσι και σήμερα, έβαλα ένα cd με δικές μου επιλογές από κλασσικά κομμάτια και αφέθηκα στο ταξίδεμά της.

Ήλιος λαμπερός, η φύση χρωματιστή, ακόμα και ο ασφαλαχτός ολάνθιστος και από τα ηχεία να βγαίνει το Adagio in G minor, του Tomaso Albinoni. Πριν μήνες, καθώς το άκουγα ξανά, συνειδητοποίησα πως η μουσική μιλάει. Έχει λόγια κανονικά. Συλλαβές που σχηματίζουν λέξεις κι αυτές με τη σειρά τους προτάσεις κι οι προτάσεις ολόκληρες ιστορίες! Ένα άλλο αξιοθαύμαστο είναι πως το ίδιο κομμάτι, ανάλογα με την διάθεσή μας, μπορεί κάθε φορά να μας πει και μια διαφορετική ιστορία. Αρκεί να μπορούμε να ακούσουμε, αρκεί να θέλουμε να ακούσουμε.


Και τούτο το κομμάτι, θέλω να το χαρίσω στους φίλους μου κι εύχομαι να βρουν το δρόμο οι νότες και να καταφέρουν να φτάσουν στα "αυτιά" τους.