Χορδές παραπονιάρικες, χορδές που σου μιλάνε
Χορδές που ξέρεις πια καλά μαζί σου πάντα θα 'ναι
Χορδές συρμάτινες, χορδές, το νου σου περιπλέκουν
Μες στα υπόγεια του μυαλού τη σκέψη σου θωπεύουν
Κι αφού όλα πια τα έζησες και όλα πια τα είδες
Βάλε φωτιά στον ουρανό που γέμισε ρυτίδες
Κι όταν φουντώσει η πυρκαγιά, θα σου περάσουν όλα
Αφού τα αστεία είναι μικρά κι η πίκρα σου ...πελώρια!
Χορδές που ξέρεις πια καλά μαζί σου πάντα θα 'ναι
Χορδές συρμάτινες, χορδές, το νου σου περιπλέκουν
Μες στα υπόγεια του μυαλού τη σκέψη σου θωπεύουν
Κι αφού όλα πια τα έζησες και όλα πια τα είδες
Βάλε φωτιά στον ουρανό που γέμισε ρυτίδες
Κι όταν φουντώσει η πυρκαγιά, θα σου περάσουν όλα
Αφού τα αστεία είναι μικρά κι η πίκρα σου ...πελώρια!
7 σχόλια:
kouragio!
Όχι πίκρες άλλες, σε λίγο θα ηχήσουν χαρμόσυνα οι καμπάνες της Ανάστασης και η ευωδιά της άνοιξης θα ‘ναι πιο αισθητή! θα δεις...
Διάβασα και ξαναδιάβασα τους στίχους, απόρροια μιας παλλόμενης ψυχής.
Εύχομαι να βιώνεις αναστάσιμες εμπειρίες, το δε φως του Άδειου Μνήματος να σού χαρίζει ζωή και δύναμη. Έτσι κι αλλιώς, ο Θάνατός Του, ζωή μας!!!
Κουράγιο Περιστεράκι μου!
Χριστός Ανέστη!
Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ, για την συμπαράσταση!
Να 'χετε την υγειά σας!
Υγεία Σε σας, καρδούλι μου!
Χρόνια Πολλά!
Μια γλυκιά αγκαλίτσα σου στέλνω, με πολλή αγάπη..
@Mareld: Ευχαριστώ καλή μου, να 'σαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου