Κυριακή Βαγιώνε (των Βαΐων, πάει να πει). Ο νόνος μου στη μέση, καθισμένος στο μεγάλο τραπέζι να παλεύει με την αλιάδα και να γυρεύει "μια θάμπα κρασί ορή γυναίκα, μέρα που είναι!" κι εφτούνη όλο φαωμάρα να του κάνει πως έχει ζάχαρο και δεν κάνει να πίνει...
Εμείς τριγύρω να τρώμε, να πίνουμε και να τα τσιγκλάμε ο ένας τον άλλονε. Η κουβέντα πάντα γύρω από την οργάνωση του Μεγαλοβδόμαδου. Πότε θα ζυμώσουμε κουλούρια, πότε θα βάψουμε αυγά, τι βαφές χρειαζόμαστε. Ποίος θα φέρει αγκινάρες, μπίζι και κουκιά για το φαΐ τση Μ. Πέμπτης;
Όλο μυρωδιές θυμάμαι από το σπίτι του νόνου. Τον θυμάμαι και να λέει:
"Μεγάλη Δευτέρα, μεγάλη μαχαίρα
Μεγάλη Τρίτη, ο Χριστός εκρίθη
Μεγάλη Τετάρτη, ο Χριστός εχάθη
Μεγάλη Πέμπτη, ο Χριστός ευρέθη
Μεγάλη Παρασκευή, ο Χριστός στο καρφί
Μεγάλο Σαββάτο, χαρές γιομάτο! "
Μεγάλο Σαββάτο, έπλεκε τα σγατζέτα στην πίσω αυλή. Εφόριε πάντα μπροστέλα και τα μανίκια ψηλά σηκωμένα. Η νόνα μου πάλι να παραλογάει : "Πόσα έφερες; Να ειδώ ποίος θα τα φάει τόσα πράματα!" κι εφτός όλο γλύκα να τση λέει : "Σώπα ορή γυναίκα, ούλα μας τα παιδία εδώ δεν θα είναι; Τόσοι νοματέοι είμαστε...". Η νόνα -κατά βάθος γλυκιά εμαζωνότανε και έλεγε μετά από λίγο : "Να κάμω και λίγο λαδορίγανη γιατί εκειά τα γλυκιάρικα του Γιάννη δεν το τρώνε το αυγό...". Ο νόνος εχαμογέλαγε και τση αποκρινότουνα: "Αφού καημένη ούλα θα τα κάμεις, τι παραλογάς μέρα που είναι;".
Ανάσταση κάναμε πάντα στη Μητρόπολη και μετά ούλοι στον νόνο. Δεν ερχότουνα μαζί μας. Επερίμενε στο τραπέζι χαμογελαστός. "Ανάσταση για εμένανε είναι που σας έχω ούλους κοντά μου!" , μας έλεγε...
Πόσο μου λείπει εφτούνη η Λαμπρή!
Για τον αγαπητό μου φίλο Βασιλικό, που μου ζήτησε τούτο το πόστο, σε επανάληψη. Καλή Λαμπρή σε όλους!
5 σχόλια:
ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΛΑΜΠΡΗ!!!
Ψυχή μου!
Τα λόγια σου μοσχοβόλησαν ήδη Λαμπρή.
Τόσο ζωντανές αγαπημένες μνήμες!
Τόση αγάπη που κλείνει η ψυχή μας!
Μπίζι,αγκινάρες,ζγαρτζέτο.
Για μένα έβαψες ένα αυγουλάκι α λα παλαιά;
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!
Φιλιά!
Σε ευχαριστώ πολύ Dana μου. Ήταν κρίμα ένα τέτοιο πόστο να βρίσκεται κρυμένο και να είναι ξεχασμένο. Εδώ, άλλωστε, του πάει πιο πολύ το μέρος.
Ελπίζω η εκ νέου ανάρτησή του να σου 'στάθηκε' στις δύσκολες ώρες που περνάς. Καταλαβαίνω... "Όποιος πεθαίνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει..."
Ντάνα μου!
Μια γλυκιά αγκαλίτσα..
διάβασα ότι περνάς δύσκολες
ώρες..
Λυπάμαι.
Κουράγιο.
@Βασιλικός κι α μαραθεί...: Ευχαριστώ κι εγώ που το θυμάσαι τούτο το πόστο και το οποίο, ξέρεις πως το αγαπώ πολύ. Νοιώθω πως ήταν παρηγορητικό να το αναρτήσω ξανά εδώ. Είναι δύσκολες ώρες πραγματικά. Ευχαριστώ για όλα!
@Mareld: Ματζέτο μου, ευχαριστώ για την αγκαλιά που μου ανοίγεις. Είναι ζεστή και τρυφερή και τη χρειάζομαι. Ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου!
Γλυκό μου, Περιστεράκι!
Είμαι δίπλα σου..
Φιλάκια!
Δημοσίευση σχολίου