Για να τελειώνουμε...

Άκου τη Lupe, άκουσέ την. Τα ισπανικά μου δεν με βοηθάνε να στο μεταφράσω λέξη - λέξη αλλά μπορώ να σου πω το θέμα. Λέει για έναν άντρα σαν κι εσένα, που της έπαιξε θέατρο. Για έναν άντρα που έβαλε όλη του την τέχνη πάνω στο σενάριο αλλά αυτή το έργο το έχει ξαναδεί κι όλο αυτό το δράμα, δεν της ήταν απαραίτητο, δεν της χρειαζόταν. Puro Teatro, καθαρό θέατρο με βρώμικο πρωταγωνιστή.

Κι ενώ αυτή το ήξερε ότι θα πληγωθεί, το έβλεπε, το ένοιωθε, τον άφησε να της κάνει την καρδιά κομμάτια στην καλύτερή του σκηνή, όπως ακριβώς κι εσύ. Η καλύτερη παράστασή του, ήταν αυτή που της έπαιξε. Αφέθηκε να καεί από τα φιλιά του ενώ ήξερε. Γιατί όσο κι αν ξέρει κανείς, θέλει να το ζήσει το πάθος. Γιατί έτσι είναι η φύση μας. Γιατί δεν γίνεται αλλιώς.

Την πλήγωσε ένας ηθοποιός, ένας κομπάρσος, γιατί μόνο αυτό μπορούσε να είναι, παίζοντας τραγικά το ρόλο του θύματος. Και το έβλεπε το τέλος που ερχόταν, το έβλεπε πως δεν αργούσαν οι τίτλοι του τέλους. Καθαρό θέατρο, βρώμικος πρωταγωνιστής, να... σαν κι εσένα!

Άκου τη Lupe και ψάξε την επόμενη σκηνή που θα φιλοξενήσει την παράστασή σου. Και μην ξεχάσεις στο τέλος να φορέσεις εκείνη την βαθύτατα θλιμμένη μάσκα, άσε κι ένα δάκρυ να κυλήσει, θα ξετρελλαθεί το κοινό! Κοίτα προς το άπειρο και πες : Η μοίρα το θέλησε...