Moby: Last night (the dj saved my life!)

Αφού η τηλεόραση "πειράζει" γενικώς και ο πασατέμπος παχαίνει, ξενυχτάω ακούγοντας μουσικές.

Το cd που αγόρασα τις προάλλες, είναι το Last Night, του λατρεμένου Moby κι όσο περισσότερο το ακούω τόσο περισσότερο με φτιάχνει. Το κομμάτι "κράχτης" του cd, το Disco Lies είναι μεν καλό αλλά θεωρώ πως υπάρχουν άλλα κομμάτια στο άλμπουμ εξίσου καλά ή κι ακόμα καλύτερα. Το γούστο βέβαια είναι κάτι εντελώς προσωπικό και άκρως υποκειμενικό...

Στο σημείωμά του ο καλλιτέχνης, μιλάει για το πόσο αγαπάει τη νυχτερινή διασκέδαση στη Νέα Υόρκη, όπου άρχισε να βγαίνει στις αρχές των 80's με τους φίλους του και πολλές φορές, το πρωί πήγαιναν κατευθείαν με το τρένο στο σχολείο. Το άλμπουμ του αυτό, αντικατροπτίζει τα 25 χρόνια που διασκεδάζει στη νυχτερινή πόλη είτε σαν θαμώνας είτε σαν dj. Για να χορέψει ή για να πιεί ή απλώς για να χαθεί μέσα στο πλήθος που κουνιόταν ρυθμικά. Ακούγοντάς το κανείς, είναι σαν να "βλέπει" μπροστά του όλα τα στάδια μιας νύχτας γεμάτης διασκέδασης. Με αρχή, μέση και τέλος. Αντιγράφω αυτολεξεί τα λόγια του Moby για την νύχτα: "Daytime is nice. You can see things. Birds are out. People are at work. But nighttime is, simply, better. You can get lost more easily. And music is different at night..."

Φυσικά και είχα τα λόγια του στο μυαλό μου καθώς το άκουγα αλλά μέσα από τους ήχους του, έβρισκα κομμάτια και από δικές μου νύχτες παλιές και νέες ή ακόμα πιο παλιές ή αυριανές. Η νύχτα είναι ταινία. Όπως και το άλμπουμ έχει αρχή-προετοιμασία, μέση-αποκορύφωση και τέλος-ανάλογα με το που και το πως βρίσκεται καθείς...

Η νυχτερινή διασκέδαση, είναι σαν ένα πλήρες πρόγραμμα αεροβικής γυμναστικής: ζέσταμα, κυρίως πρόγραμμα, αποθεραπεία. Αν ο γυμναστής - dj είναι καλός, βλέπεις τα αποτελέσματα στο κορμί, το μυαλό και την ψυχή. Αν όχι, ξυπνάς την άλλη μέρα και λες απλά "τι χαζοξενύχτι!".

Από το άλμπουμ ξεχωρίζω ιδιαίτερα για να τα αυτιά σας, το "ohh yeah" και το "the stars".

Καλές ακροάσεις...